“Ο Καραγκιόζης στα χρόνια του Όθωνα”

Έργο ιστορικόν, διδακτικόν, και ασφαλώς πατριωτικόν, καθότι, ομιλούμε για έργο… σατυρικόν!


Γράφει ο σουρεαλιστικός φιλίστωρ του θεάτρου σκιών
Πάνος Δρακουμέλ
του ΠΥΡΓΟΥ της ΒΑΒΕΛ

“Ο Καραγκιόζης στα χρόνια του Όθωνα”
(Απόσπασμα, Πράξη 1η - Σκηνή Β’)

…ΣΚΗΝΗ Β’
Μουσική. Βγαίνουν ένας ένας στη σκηνή. Ο Καραγκιόζης και τα Κολλητήρια του.

Καραγκιόζης: Ε ρε γλέντια! Ώπα βωλέι, ώπα!
Κοπρίτης: Ώπα, ώπα, ώπα, ώπα!
Καραγκιόζης: Ώωπα! Γεια σου ξυπόλητη οικογένεια!
Κολλητήρης: Γεια σου πατέρα με τα αόρατα σκαρπίνια!
Πιτσικόκος: Γεια σου πατέλα με τα ανύπαρκτα μπικικίνια!
Κοπρίτης: Γεια σου πατέρα, που ταΐζεις κάθε μέρα με καλοβρασμένο και μοσχομυριστό αέρα, εμάς τους υιούς σου τα σαΐνια!
Καραγκιόζης: Ώπα, ώπα, ώπα, ώπα! (Η μουσική υποχωρεί) Αμάν, ξεβιδώθηκα παιδιά μου! Τι χορός ήτανε αυτός…και μετά, λένε, πως νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Μπράβο σας! Μπράβο! Αααααααχ! Πρωινή γυμναστική, πριν τη δύσκολη ημέρα τη σχολική!
Πιτσικόκος: Ναι, πατέλα μου! Εγώ στο σχολείο, στη Γυμναστική σκίζω! Φιλέδες, διχτάκια, κορσέδες –σχίζω σου λέω! Όλα τα τλίμηνα «Α» τα ‘χω. Στη Γυμναστική και στην…Εκδλομή!
Κολλητήρης: Πρόσεξε, μη ξεχάσεις το… Διάλειμμα και την…Ευέλικτη Ζώνη την κοπιαστική!
(Γελούν όλοι εκτός απ’ τον Πιτσικόκο)
Καραγκιόζης: Μωρέ μπράβο μόρφωση! Τη γενιά του ΑΣΕΠ τρέφω μέσα στην καλύβα μου!
Κοπρίτης: Μη κοροϊδεύεις παπάκο…Να ‘ξερες μόνο τι κουπί τραβάμε εμείς οι σημερινοί σπόροι. Καθημερινά: σχολείο, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, μπάσκετ, μπάντμιντον, τζούντο, πιάνο, σαξόφωνο, μεταλλόφωνο, ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρική σκούπα, μπάτζιγκ-τζαμπινγκ, καράτε, βαράτε, εξ-μποξ, κικ-μποξ –η πίστη ανάποδα μας βγαίνει απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ!
Καραγκιόζης: Βρε ‘σεις, γράμματα μαθαίνετε; Πως τα πάτε με τα γράμματα; Τα παίρνετε ή τζίφος;
Πιτσικόκος: Α όλα κι όλα, πατέλα μου! Πλοπάντων η τιμιότης! Δεν είμαστε εμείς μακλυχέρηδες. Είπαμε πως πεινάμε, μα δε θα φάμε και τη δουλειά του καημένου του ταχυδλόμου!
Καραγκιόζης: Βρε, όχι αυτά τα γράμματα. Τα άλλα. Τα σπουδάγματα. Των βιβλίων, των τεχνών και των σοφών. Τα γράμματα που μας κάνουν ανθρώπους, εννοώ βρε, ανάθεμα τον πατέρα σας!
(Σιωπή. Τα Κολλητήρια κοιτάζονται μεταξύ τους)
Καραγκιόζης: Για να σας κάνω ένα σχολικό τσεκ-απ στα πεταχτά. Τόσα χρόνια στο Δημοτικό είμαι περίεργος να δω τι μαθαίνετε…Λοιπόν…Διαλέξτε κατηγορία: Γραμματικά, Αριθμητικά ή Ιστορικά;
Κοπρίτης: Αθλητικά δεν έχει; (Τρώει φάπα απ’ τον Καραγκιόζη)
Πιτσικόκος: Ούτε Μαγειρικά; (Τρώει πιο δυνατή φάπα)
Κολλητήρης: Ούτε Κουτσομπολικά; (Πέφτει φάπα, αλλά την αποφεύγει) Αχ! Αίσχος! Στην Τελεόραση όλο τέτοια παίζει!
Καραγκιόζης: Ας πιάσουμε τα Ιστορικά. Τα πιο κοντινά, τα πιο πρόσφατα. Που τα ‘χετε μάθει από πρώτο χέρι και σας είναι εύκολα. Για λέγε, πρώτος εσύ παιδί μου Πιτσικόκο, ποιός απελευθέρωσε την Τριπολιτσά από τους Τούρκους;
Πιτσικόκος: Ο Ξέλξης, πατέλα μου! (Πέφτει σφαλιάρα σβουριχτή) Τι βαλάς καλέ πατέλα; Ο Ξέλξης δεν ήτανε με τους 300 που μπήκανε στη Τλιπολιτσά απ’ το μυστικό μονοπάτι που τους φανέρωσε ο …Ηρακλής;
Καραγκιόζης: (μιλώντας και βαρώντας ρυθμικά) Σι-γά μη τους το φα-νέ-ρω-σε κι ο …Πα-να-θη-να-ι-κός! (προς τον Κοπρίτη) Για πες μου εσύ παιδί μου Κοπρίτη, ποιος πολέμησε στη μάχη του Φαλήρου, μέχρι που έχασε τη ζωή του από βόλι που ακόμη και σήμερα δεν έχουμε ιδέα αν ήταν από δικό μας χέρι ή από το χέρι του εχθρού;
Κοπρίτης: Εεε…οοο…. Μέγας Αλέξανδρος, παπάκο!
Καραγκιόζης: (μετά σφαλιάρας) Να και το κα-τα-ρα-μέ-νο φί-δι! (προς τον Κολλητήρι) Για πες μου τώρα εσύ, παιδί μου Κολλητήρι…
Κολλητήρης: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι το πρόσωπο που ψάχνεις πατέρα. Ο λεγόμενος αλλιώς ‘γιος της καλογραίας’, που λίγα χρόνια νωρίτερα από κείνη τη φοβερή πολιορκία των Τούρκων στο Φάληρο, οι ίδιοι οι Έλληνες, οι πολιτικοί, τον είχανε βάλει σε δίκη με την κατηγορία της προδοσίας!
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδί μου! Καμάρι μου! Να κι ένας που δε ξημεροβραδιάζεται μπρος από ‘να φλύαρο χαζοκούτι, τα sms, τα mms και τα πάσης φύσεως ups. Ναι, ο Καραϊσκος ήτανε που του κάνανε κοτζάμ γήπεδο στο όνομά του ίσα ίσα για να τον αγνοούνε σήμερα μέχρι και οι ερυθρόλευκες σωβρακοφανέλες!
(στους μικρότερους υιούς)
Μ’ εσάς τους κουμπούρες τι να πρωτοκάνω; Τι χαΐρια είναι αυτά; Ακόμη και τον Κολοκοτρώνη λησμονήσατε που πήρε την Τριπολιτσά και νίκησε τον Δράμαλη στα Δερβενάκια! Αλλά ποιος να σας τον θυμίσει; Το σχολιαρόπαιδο που φέρανε πέρσι το χειμώνα απ’ τη Βαυαρία για βασιλιά και κώτσο-φραπελιά τάχα των Ελλήνων; Αυτός τη μύτη του να ξύσει δε μπορεί, σχολεία θα αξιωθεί να φτιάξει;
Να εδώ, απέναντι απ’ την παράγκα μας, του φτιάξανε το Μέγαρο (τα Κολλητήρια γυρνούν προς τη μεριά του με το κεφάλι γυρισμένο προς τα πίσω λες και ξεκινούν «γέφυρα»). Οθωνείο, σου λέει ο άλλος. «Οθωνείο, των Ρωμιών το Κυβερνείο»! Εγώ σαν ανακαινισμένο σεράι το βλέπω με τα μάτια μου και τη καμπούρα μου. Σα σεράι γιαλατζί! Κι έπειτα βγάλανε φιρμάνι πως η “Επανάστασις επέτυχε”! Με τα Κολλητήρια της Ρούμελης και του Μωριά να μη ξέρετε που παν τα τέσσερα…(γυρνάνε τα κεφάλια τους προς τον Καραγκιόζη)
Σας κοίμισε μια χαρά ο αμούστακος βασιλιάς Όττο, ότο-μότο (τούμπα ξανά τα κεφάλια τους προς το Οθωνείο) με τόσα κανάλια, ραδιόφωνα, ριάλιτι, κινητά, ακίνητα, ποδόσφαιρα, κλωτσόσφαιρα, γιούρο, εντούρο, γιουροβίζιον, παπαρίζιον που χαμπάρι δεν πήρατε πως μήτε ο ίδιος κυβερνά παρά οι Αντιβασιλείς του με τις γραμματιζούμενες του νταντάδες.
Ομπρός, μέσα! (γυρνάνε τα κεφάλια τους προς το πατρικό τους) Σχολείο βαυαρικό, γιόκ! Σχολείο από ‘δω και πέρα self-service, αποκλειστικά. (αποχωρούν ένας-ένας) Ανοίξτε μυαλά και βιβλία, γιατί σας βλέπω σερβιτόρους στων Βαυαρών τα καφωδεία!

Τέλος Σκηνής Β΄

Συνεχίζεται…

1η Δημοσίευση, "να!", 7ο φύλλο.