«Οι φανταστικές αλήθειες φθείρονται πιο δύσκολα» έγραφε ο Οδ. Ελύτης στο Μικρό του Ναυτίλο. Το ίδιο και οι φανταστικοί ‘ήρωες’ έναντι των ‘ιστορικών’ προσώπων, δε θα δίσταζα να προσθέσω. Κι αν εν τέλει, όπως ο ίδιος γράφει «το φεγγάρι της Σαπφώς θα επιζήσει απ’ το φεγγάρι του Άρμστρονγκ», δεν έχουμε παρά να στήσουμε αυτί στο τι έχει να μας πει τούτο το φεγγάρι. Αρκεί να φέρουμε το φιλοπερίεργο μικρόφωνο των αποριών μας μπρος απ’ τα… χείλη του!
Κύριε Φογκ, πολύ καλή μέρα σας!
Καλημέρα και σε σας νεαρέ μου!
Ορίστε και το επιτραπέζιο ρολογάκι μας...
(Με κοιτάζει απορημένος)...
Μήπως έχετε καμιάν αντίρρηση: η συζήτησή μας να χρονομετρηθεί, ή μήπως όχι;
Ομολογώ με ξαφνιάζετε λιγάκι! Γιατί να χρονομετρηθεί; Θα έχει το χαρακτήρα κανενός σχετικού παιγνίου ή θα επιχειρήσουμε την καταγραφή κάποιου τυχόν πειράματος;
Κι όμως! Στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, ολίγον σαν σκακιστής κι εν μέρη σαν πειραματιστής, μπήκατε στο περίφημο σε όλους μας στοίχημα να γυρίσετε τον κόσμο σε 80 ημέρες...
Η γοητεία του ρίσκου δεν είναι προνόμιο μόνο των αθλητών ή των φυσικών επιστημόνων, μολονότι θα πρέπει να σας εκμυστηρευτώ, πως το συγκεκριμένο ταξίδι δε στερήθηκε στιγμιότυπα υψηλών αθλητικών επιδόσεων, μήτε ντελικάτες «επιστημονικές» πατέντες! (γέλια)
Πρωταθλητής και στα δυο, χωρίς πολύ σκέψη, υπήρξε ο βοηθός σας, ο Πασπαρτού!
Εκτός του ότι η πορεία και η επιτυχία ολόκληρου του ταξιδιού δε θα ήταν η ίδια δίχως τον τετραπέρατο Πασπαρτού, είναι, νομίζω, διπλό κέρδος για οποιονδήποτε ταξιδευτή, το να μοιράζεται με κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό του, τη σπορά που η διαδρομή του επιφυλάσσει τόσο σε συγκινήσεις όσο και σε αγωνίες!
Ειδικότερα δε, αν τον κυνηγάει επιπροσθέτως, ο χρόνος κι ένα ...απρόσκλητο έγκλημα...
(Με την αριστερή του παλάμη να χτενίζει το καστανό του υπογένειο) Ίσως να σκέφτηκε ο αγαπητός μου δημιουργός, πως, όσο πιθανόν είναι να «ξεγλιστρήσεις» απ’ τις δαγκάνες του χρόνου, άλλο τόσο ενδεχόμενο είναι να γλιτώσεις από το στόμα της αγγλικής δικαιοσύνης! (γέλια)
Μου φαίνεται παράξενο: δε διστάζετε να μπείτε στην σκέψη του κ. Ι. Βέρν!
Μα είναι αμοιβαίο: ούτε αυτός δίστασε να μπει στη δική μου! Ίσα ίσα, της έδωσε την πνοή του. Και δεν είμαι ο πρώτος, σίγουρα ούτε ο τελευταίος, που θα ισχυριστεί, πως πρόκειται περί ξεχωριστής, πράγματι, πνοής!
Εσείς πού εντοπίζετε την ιδιοφυία του;
Στο ότι δεν αποπλανήθηκε από τα κάλλη και την απειρία, είτε της λογικής αποκλειστικά, είτε της φαντασίας και μόνο τη φαντασίας! Τις αντίκρισε και τις προσκάλεσε στο έργο του, και τις δύο, όπως οι αναγνώστες των βιβλίων του ζουν και αποζητούν, μια το καθαρό νερό, μια τον καθαρό αέρα.
Αυτό το σχόλιο σας εις βάρος της μονομέρειας αυτού του είδους, μήπως είναι «καρφί» για τους αντιπάλους σας στην Ακαδημία των Επιστημών, οι οποίοι αρνούνταν το πραγματοποιήσιμο του οράματός σας;
Είναι απλώς υπενθύμιση –ο όρος «καρφί» δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου- του γεγονότος, ότι η στείρα λογική μας κάνει άτολμους και η αχαλίνωτη φαντασία, ακοινώνητους! Μη ξεχνάτε: ο γύρος που επιχείρησα ήταν επί του πλανήτη μας, εντός των ανθρώπων τόσων πολιτιστικών αποκλίσεων, και όχι σ’ έναν ακατοίκητο γλόμπο του ηλιακού μας συστήματος!
Μια και το αναφέρατε: τι κοινό εντοπίσατε μεταξύ των ανθρώπων τόσων διαφορετικών γεωγραφικών και πολιτιστικών συντεταγμένων;
Τα αισθήματα: Ο φόβος (παντού έβλεπες όπλα και ναούς θεών), η αγάπη, ο έρωτας –σας μιλώ για τα πιο έντονα, μα όπου κι αν σταθείς μεταξύ των ανθρώπων, στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Αμερική, τα αισθήματα είναι ο κοινός ...παρονομαστής μας! Το τί δηλαδή, αισθανόμαστε, όχι όμως και το πώς. Εκεί είναι το κομβικό ‘σημείο’, όπου αρχίζουν οι διαφορές μας...
Σε περίπτωση που επαναλαμβάνατε το ταξίδι σας, πιο ώριμος πια, τι θα αποφεύγατε σε σχέση με τον θρυλικό σας περίπλου;
Είπατε ο ίδιος τη λέξη κλειδί: ώριμος. Δηλαδή, στην ώρα μου! Στην παρούσα «ώρα» της ζωής μου λοιπόν, θα απέφευγα το λυσσαλέο κυνηγητό του ρολογιού (Το βλέμμα του πέφτει πλάγιο στη συσκευή που έφερα ως ‘σιωπηλό μάρτυρα’ της συνομιλία μας). Μου είναι πια περιττό! Στα νιάτα του κανείς, θεωρεί, πως το να παίρνει την άδεια του χρόνου, είναι μια σημαντική πρόκληση -είναι και το δέλεαρ της ταχύτητας, βλέπετε, στη μέση. (Με κοιτάει ξανά στα μάτια). Μεγαλώνοντας όμως, καταλαβαίνει, πως όλα αυτά είναι, λίγο πολύ, φρεναπάτες! Ο συμβατικός χρόνος είναι μόνον αυτός που υπάρχει: οι 80 μέρες, που στ’ αλήθεια ήταν ...81 περιστροφές της γης γύρω από τον άξονά της!
Και ο χρόνος ο πραγματικός;
«Γρήγορο ίσκιος πουλιών» δεν αποκαλεί τον χρόνο ένας εξαίρετος ποιητής σας; «Γρήγορος ίσκιος πουλιών» λοιπόν, ο χρόνος ο πραγματικός κι όχι τούτο εδώ το ρολογάκι με τους δείκτες, τους εσωτερικούς του τροχαλίες και τα δώδεκα ψηφία του...
Σας ευχαριστούμε θερμά για την καλοσύνη σας να αποδεχθείτε τον δικό μας «γύρο» σίγουρα μικρότερου των ...80 ερωτήσεων! (γέλια)
(Γελώντας) Σας ευχαριστώ κι εγώ, ...και καλή μας αντάμωση, σε έναν επόμενο...γρήγορο ίσκιο πουλιών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου