Τρίτη, Δεκεμβρίου 30, 2008

Ο εμφύλιος κόσμος

Εικαστικό του βέλγου ζωγράφου και κομίστα, Ben Heine.

Μνήμη B. Russell


Όλος ο κόσμος μια πληγή

Που όλο της αιμορραγεί

Κι εκεί που πάει να στερέψει

Ανοίγει πάλι πριν να φέξει

Ήλιος που στην καρδιά θα γνέψει

Πως θα βγει πάλι να τη γιατρέψει;


Σύριγγες, γάζες, πλαστικοί

Μα το ποιον κακοφορμεί

Το Μανχάταν πλημμυρίζει

Στον Ευφράτη ξαναφρίζει

Δες στη Γάζα ανηφορίζει

Το μέσα μας πως το θερίζει…


Όλος κόσμος μια πληγή

Ζωσμένο στ’ άρματα κορμί

Που αν με το πρώτο εκραγεί

Θαρρεί πως πια θα ‘χει σωθεί.


Όλος κόσμος μια πληγή

Σπασμένη θρύψαλα φωνή

Κομμάτια οι λέξεις κι απ’ τη σιωπή

Τι ν’ αρθρώσεις, τι να πεις…


Όλος κόσμος μια σκηνή

Του παραλόγου μιμική

Οι ατάλαντοι υποκριτές

Θιασαρχαίοι θριαμβευτές

Και στις πρώτες τις σειρές

Οι πετρωμένοι θεατές.


Ζογκλέρ και μίμους της οκάς

Στο παρασκήνιο μετράς

Πλάι τους οι θηριοδάμαστες

Της Τι Βι οι αλχημιστές

Τι οι παλιάτσοι, τι οι ληστές

Υποβολείς γι’ αυτά που λες…


Όλος κόσμος μια σκηνή

Μόνον για να σε παρωδεί

Σιμά το βάθρο σου γυαλίζει

Πιο κει το λάκκο σου σκαλίζει.


Όλος κόσμος μια πληγή

Σπασμένη θρύψαλα φωνή

Κομμάτια οι λέξεις κι απ’ τη σιωπή

Τι ν’ αρθρώσεις, τι να πεις…


4-5/1/2004



Homeland (2005)

Choreography: Amy Marshall


"Είναι η πρώτη φορά που στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ προσκαλείται ένα τραγούδι. Διόλου τυχαία η επιλογή όσον αφορά το λεγόμενο "τάιμινγκ".

Κατ' αρχήν, η πληγή της Μέσης Ανατολής, ανεπουλωτη εδώ και δεκαετίες, κακοφόρμησε εκ νέου.

Έπειτα, σκέφτομαι, η αλλαγή του κοινού μας χρόνου, ας είναι αφορμή για ένα βαθύτερο ξανάνοιωμα. Από τη μέσα μας κλεψύθρα μέχρι τη γλώσσα που ομιλεί η τέχνη μας."




Όσο μας το επιτρέπει η σκιά που μας ρίχνει η διεθνής συγκυρία

ή οι τα μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα του καθενός μας:

Καλή μας χρονιά!



Τρίτη, Δεκεμβρίου 16, 2008

Σουρεαλιστικό Αλμανάκ, 20 Δεκεμβρίου


Γράφει, αντιγράφει κι υπογράφει
ο δημοσιογραφικός πράκτωρ 000,
Πάνος Δρακουμέλ
του Πύργου της Βαβέλ


20 Δεκεμβρίου

ΕΠΕΤΕΙΟΣ
Παγκόσμια Ημέρα Γκουαντάναμο
& λοιπών δημοκρατικών δαιμονίων




Γεγονότα


Σαν σήμερα 20 Δεκεμβρίου




…του 1522:


Οι εναπομείναντες Ιωαννίτες Ιππότες πότες-πότες καταλήγουν σε …νηφάλια συνθηκολόγηση με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, έπειτα από μακρύ πολιορκητικό …ραμαζάνι.
Ως αντίτιμο για την “πολιτισμένη” μεταβίβαση της εξουσίας στο σμαραγδένιο νησί, ο περιχαρής Σουλτάνος εγγυάται τη δωρεά δεκάδων πολύλιτρων βαρελιών με άλφα ποιότητας αλκοολούχων ροφημάτων, που οι διψασμένοι Ιππότες πότες-πότες θα μπορούν πια εν ειρήνη να καταναλώσουν στο νέο τους πλωτό στέκι -την νήσο Μάλτα!


…του 1922:


Η …υπαρκτοσοσιαλιστική ισχύς εν τη ενώσει: 14 Δημοκρατίες δημιουργούν την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Σ.Σ.Σ.Δ. –βρείτε το λάθος και κερδίστε ένα αντίτυπο της αλάνθαστης λενινιστικής περί Μαρξ Βίβλου!). Ας συμπληρωθεί, πως εν καιρώ οι αυτές Δημοκρατίες θα αναδειχτούν σε λιγότερο …δημοκρατικές και συνάμα σε περισσότερο …σοβιετικές παρουσίες εντός της νεογέννητης Σοσιαλιστικής League!
Λένιν (Με προπονητή τον αγέραστο Ν. Μακιαβέλι) - Μάρξ: σημειώσατε 1!


…του 1989:


Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του πολυπλατινένιου άλμπουμ των VAN HALEN με τίτλο “1984”, οι ΗΠΑ ρητώς κι επισήμως δια της ροκ ‘ν ρολ-φιλης Γερουσίας ανακοινώνουν, πως αναλαμβάνουν την κινηματογράφηση του δημοφιλέστατου maxi single, “Panama”!
Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν με την εισβολή των Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων εντός των εθνικών συνόρων του Παναμά κι εφόσον επιτευχθεί η ανατροπή της …λαικοπόπ κυβέρνησης του Μανουέλ Νοριέγκα!



…του 1995:
Το ΠΑΣΟΚ πολλοί εμίσησαν, τον Τσοβόλα ουδείς!”, αναγράφεται στο υψηλότερο πλακάτ που φέρει πλήθος απογοητευμένων πρασινοφρουρών κατά την ανακοίνωση της ίδρυσης του ΔΗΚΚΙ από τον τέως υπουργό Δώστα-Όλα-Δημήτριο Τσοβόλα…



…του 2001:


Πρόβα …περιβραχιονίου πένθους για τον Αχόρταγο και γι’ αυτό Αχώνευτο Καπιταλισμό: Ισχυρή οικονομική κρίση οδηγεί στο ξήλωμα του Φερνάντο ντε λα Ρουά Ματ φαμ-πιούμ Καπιτάλ, από τον προεδρικό θώκο της Αργεντινής.




Τέλος, … σαν σήμερα 20 Δεκεμβρίου
του 2007:


(Ι):Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός / σε καίει σε σκορπάει και σε παγώνει ” τραγουδούν άπαντες οι παριστάμενοι στο πάρτυ της Αυτού Μεγαλειότητας της Αγγλίας, Ελίζαμπεθ (νο 2!) για το τιτάνιο…κατόρθωμά της να ξεπεράσει σε εστεμμένη μακροζωία την προ-προ-προ-προ-γιαγιά της, Βικτώριας (Secret – …this is Top Secret)!
…“ Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός / σε καίει σε σκορπάει και σε παγώνει ”…



(ΙΙ): Απόπειρα αυτοκτονίας του πρώην γ.γ του Υπουργείου Π(;)ολιτισμού (επί υπουργίας του διαγραφέντος πλέον μαυροπρόβατου κ. Τατούλη), Χρ. Ζαχόπουλου.
Η βιομηχανία της ροζ αποβλάκωσης (βλ. πρωινή-μεσημεριανή και απογευματινή τηλεοπτική ζώνη) παίρνει στην κυριολεξία φωτιά!
Στα …καμένα, πρώτες πρώτες, η ενημέρωση και η δικαιοσύνη.
Ένα χρόνο μετά, ούτε γάτα (κομιστής, “μαύροι” ειδικοί λογαριασμοί κτλ), ούτε ζημιά (“εντός” της οποίας και το DVD που όλοι είδαν, αλλά κανένας δεν ...παρακολούθησε!)
[Φήμες δε, που κάνουν λόγο για πέρασμα του πρώην Γενικού, στο σχήμα των κληρικών (Βατοπεδίου –προφανώς στην Γραμματεία Ν.Δ. Βατοπεδίου) ως αδελφός Παρθένιος, κρίνονται ως πέρα για πέρα αναληθείς, βλ. και τη σχετική φωτογραφία]

1η Δημοσίευση, "να!", 15ο φύλλο

Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008

Το ποτήρι ξεχείλισε



“(…) Όσοι άκουσαν τον προεδρικό λόγο (γιατί ήταν λίγοι εκείνοι που γύρισαν το κουμπί) ξεστόμισαν τις χειρότερες βρισιές και για τον πρόεδρο και για τον λόγο του και για τη χώρα, παρακινώντας ακόμη και τα μικρά παιδιά να επαναλαμβάνουν ρυθμικά τα βρισίδια χτυπώντας όλοι μαζί παλαμάκια (….)”
Δ. Δημητριάδης, “Πεθαίνω σα χώρα



Να που για πρώτη φορά δεν καμωνόμαστε πως πέφτουμε, είτε ως τηλεθεάτρια κοινωνία, είτε ως πολίτες του καναπέ, από τα σύννεφα. Η φράση που περνάει από τα χείλη σχεδόν όλων –μικρών και μεγάλων– στην ανάλυση των γεγονότων που ακολούθησαν την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, είναι ότι “το ποτήρι ξεχείλισε”. Κι αν παραμένει για ορισμένους στην σφαίρα των εικασιών το περί ποιού ποτηριού ο λόγος, ας μην τους στερήσουμε την –τραγικά– προφανή απάντηση: το “ποτήρι” της αντικοινωνικότητάς μας.
Από την μεταπολίτευση κι εδώθε η αντικοινωνικότητα του Έλληνα παράλληλα με τους εκάστοτε μετασχηματισμούς και την ποικιλία των εκφάνσεων της, απέκτησε πλήρη …οδοντοστοιχία και νύχια τόσο γαμψά και κοφτερά, ώστε να αφαιρείται εν ψυχρώ εν έτη 2008, από ειδικό όργανο της “τάξης” η ζωή ενός εφήβου.
Θα έπρεπε να μας είχε ανησυχήσει από τα πρώτα της κιόλας βήματα, η τόσο φοβική κι όχι σπάνια ρατσιστική, συμπεριφορά που επιδείξαμε έναντι των οικονομικών μεταναστών που συνέρρευσαν μαζικά εντός των εθνικών μας συνόρων απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά. Όσο κι αν το φαινόμενο επισημάνθηκε από οξείς ανατόμους της νεοελληνικής πραγματικότητας (οι οποίοι κινούνται και δημιουργούν στον χώρο της τέχνης και της επιστήμης), δεν έγινε κτήμα της κοινής μας κοινωνικής συνείδησης. Ακόμη και σήμερα είμαστε ‘θύματα’ των συνειρμών μας, όταν στο άκουσμα μιας εγκληματικής πράξης αναζητούμε τον …Αλβανό της!
Θα έπρεπε να μας είχε αφυπνίσει το γεγονός, πως με την έλευση της κατ’ όνομα ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης, ούτε ψήγματα πραγματικού κοινωνικού διαλόγου δεν κατορθώσαμε να αρθρώσουμε. Στην μιντιακή μόδα –κοντά δυο δεκαετίες πια– βρίσκονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα οι πάσης κοινωνικής φύσεως σκυλοκαυγάδες, οι κομματικές κοκορομαχίες, οι άναρθρες από παντού τιποτολογίες, ενώ στην κατά τι πιό πολιτισμένη της εκδοχή, άμεσα εντοπίσιμοι είναι οι “παράλληλοι μονόλογοι” και οι μεταθέσεις ενός ακόμη σοβαρού ζητήματος στην επόμενη εκπομπή (Δεν είναι μόνον οι ομιλητές που “δεν ολοκληρώνουν”, είναι και οι ίδιες οι πολυ-εκπομπές που φέρουν τον νάρκισσό τίτλο του “talk show”!).
Θα έπρεπε προ πολλού να μας είχε εξεγείρει η μικροπολιτικά εκπορευόμενη απροθυμία όλων των κομμάτων ανεξαιρέτως, να αποσυνδεθούν από το κράτος, προκειμένου να καταρτιστεί ένα από κοινού προγραμματικό σύμφωνο υγιούς λειτουργίας των κοινωφελών θεσμών υψηλής προταιρεότητας (π.χ. Υγείας και Παιδείας). Η διαρκής αναβλητικότητα σύγκλισης των κοινωνικών εταίρων πάνω στο Ασφαλιστικό και η πιο πρόσφατη μηδενική οικονομική ενίσχυση του ΟΠΑΔ, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την παταγώδη αποτυχία να εγκατασταθεί μεταξύ των σχέσεων κοινωνίας και κράτους, κράτους και κομμάτων, μία τόσηδα αχτίδα αμοιβαίας εμπιστοσύνης.


Θα έπρεπε ακόμη να μας είχε θέσει σε οξεία κοινωνική εγρήγορση το ότι κάθε τρις και λίγο καταλαμβάνονται δημόσιες υπηρεσίες, δημόσιοι δρόμοι, δημόσια κοινή περιουσία από ομάδες που κατ’ επάγγελμα και σκόπιμα συγχέουν το αριστερό πολιτικό ιδεώδες (το να μοιράζεσαι τα κοινωνικά αγαθά με τον συμπολίτη σου) με την κτηνώδη συμπεριφορά του τραμπούκου (το να του τα αφαιρείς με τη βία). Κι όμως. Μήτε που πήραμε είδηση τι σημαίνει αυτό που επανειλημμένως σε Πανεπιστήμια, Βιβλιοθήκες και Εργαστήρια, συμβαίνει. Όπως και τότε, που οι γέροντες πατέρες και παππούδες μας ξυλοκοπήθηκαν από τα ΜΑΤ -σε περίοδο μάλιστα, “σοσιαλιστικής” διακυβέρνησης του τόπου! Όπως και κάθε “αθλητική” Κυριακή, που τα πιο πολυάριθμα αστυνομικά σώματα καλούνται να περιφρουρήσουν τους αγώνες μεταξύ των λαοφιλών κατά τα άλλα, ιδωτικών ποδοσφαιρικών εταιρειών!
Για την αντικοινωνικότητα της νεοελληνικής καθημερινότητας δεν χρειάζονται εμβριθείς κοινωνιολογικές αναλύσεις: τη βιώνει …εύγλωττα ο καθένας μας στον σαδομαζοχισμό του μποτιλιαρίσματος, στο πολύπαθο παρκάρισμα του αυτοκινήτου, στην άγρια ηχορύπανση των πολυκατοικιών του, στις ατελείωτες ουρές μπροστά από τους γκισέδες των Δημοσίων Υπηρεσιών, στον παραλυτικό εθισμό του σε “τηλεοπτικά παιχνίδια” κατά τα οποία ο κάθε παίκτης τρέφεται από τις σάρκες του διπλανού του –ή μέχρι και της ίδιας του της οικογενείας.
Να γιατί λοιπόν, όλοι λίγο πολύ συλλαβίζουμε την ίδια σκληρή επωδό: ότι “το ποτήρι ξεχείλισε!”. Διότι, από τη μία, όλοι ενδόμυχα αποδεχόμασταν, πως η κάθε ημέρα μας στράγγιζε και μιάν ακόμη σταγόνα αντικοινωνικότητας. Και από την άλλη: επειδή ήταν πολύ ηχηρός, πολύ βαρύς, ο θάνατος αυτού του 15χρονου μαθητή, που οι περισσότεροι πολιτικοί δεν αισχύνονται να το νεκρολογούν με το μικρό του όνομα και οι δε, τάχα “αντιεξουσιαστές” να το “πενθούν” καίγοντας και λεηλατώντας το όποιο υπόλειμμα του ατροφικού κοινωνικού εαυτού μας.

Βλ. και Εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ

http://www.rodiaki.gr/v3/index.asp?page=19

Αποσπασματική δημοσίευση: Εφημερίδα EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 17-12-2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=76337268,90651124,

98537332,3188500,11209876,17011220,33225620