ΤΑ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΑΚΙΑ

Με την είσοδο της ερχόμενης Άνοιξης το φετινό μας τμήμα

(ΣΤ1, ΔΣ ΚΟΣΚΙΝΟΥ)

θα θέσει σε κυκλοφορία ένα έντυπο

που με την γεμάτη ξεχωριστούς χυμούς ύλη του,

θα ανοιξει εκ νέου με τη μορφή κειμένων, εικαστικών κι άλλων

καλλιτεχνικών κι ερευνητικών δραστηριοτήτων

τα όρια της σχολικής μας ελευθερίας

στο πρωτότυπο και στο δημιουργικό.

Το όνομα του, εύγλωττο των προθέσεων και των δράσεων μας:

"ΤΑ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΑΚΙΑ".

Προς το παρόν θα σας εμπιστευτούμε την πίσω "είσοδο"

στα της διαδρομής μας.

Το οπισθόφυλλο του -φιλοτεχνημένο από την μαθήτρια

Ματίνα Πρεσβύρη,

ενώ χάριν "ορεκτικού" προδημοσιεύουμε εδώ

ένα σημαντικό απόσπασμα

από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε

η εκλεκτή συγγραφέας της παιδικής λογοτεχνίας,

Βούλα Μάστορη.

-Όταν γράφετε πηγαίνετε σ’ έναν κόσμο μαγικό;

-Έτσι ακριβώς. Και όχι μόνον. Αλλά τον ζω κιόλας. Και έτσι γίνομαι τα πρόσωπα των ιστοριών μου. Στις “Αγάπες με ουρά” έγινα και η γάτα ακόμα!

-Πώς νιώθετε όταν γράφετε;

-Πάρα πολύ ωραία. Πάρα πολύ ωραία.

-Πόσες φορές σας έχει τύχει να διορθώσετε ένα κείμενο σας πριν το παραδώσετε στον εκδότη;

-Άπειρες φορές. Πάρα πολλές φορές.

-Θυμόσαστε ποιο βιβλίο σας σάς «ταλαιπώρησε» περισσότερο;

-Όλα μου τα βιβλία με “ταλαιπωρούν”. Η διαδικασία της γραφής από μόνη της είναι επώδυνη, διότι δεν περιγράφεται…αλλά ας σημειωθεί, πως είναι “επώδυνη”, γιατί το γλεντάω. Αφού γράψω κάτι μία φορά το ξαναπερνάω πολλές φορές -το λέω, διότι τα παιδιά νομίζουν ότι σε μια δυο μέρες έχεις έτοιμο βιβλίο. Στην πραγματικότητα η συγγραφή έχει μεγάλη διάρκεια: μιλάμε για μήνες και όταν γράφεται μια ιστορία μετά ξαναδιαβάζεται και ξαναδιαβάζεται και ξαναδιαβάζεται και διορθώνεται, -“χτενίζεται” που λέμε.

-Έχετε κάποιον αναγνώστη για να τεστάρετε αν αυτό που γράψατε είναι καλό;

-Όχι. Όχι. Αυτό το έκανα, όταν ήμουνα στην αρχή: είχα το γιό μου. Εκεί έμαθα να γράφω. Δηλαδή όταν βαριόταν, έκοβα - όταν χασμουριόταν, έκοβα.

-Έχετε ένα συγκεκριμένο τρόπο που ακολουθείτε όταν γράφετε; Δηλαδή σηκωνόσαστε το πρωί και λέτε «θα κάτσω να γράψω»;

-Όχι

-...Ή πρέπει να έχετε έμπνευση για να καθίσετε; Όπως ένας καλλιτέχνης…

-Από τη στιγμή που ξεκινάει ένα βιβλίο, το κοιτάζω κάθε μέρα. Τρόπος του λέγειν κάθε μέρα. Να εγώ είμαι εδώ στην Ρόδο τώρα, αλλά όταν είμαι σπίτι, κάθε μέρα ασχολούμαι με το γράψιμο.

-Θεωρείται ότι πρέπει να υπάρχει….

-Δεν υπάρχει “πρέπει”. Αυτή είναι εσωτερική ανάγκη. Δηλαδή το ίδιο το γραπτό σου, σού το ζητάει, διότι επικοινωνείς με τους ήρωες της ιστορίας και πρέπει να έχεις επαφή.

-Τι πιστεύετε για τα βιβλία σας; Πως τα αξιολογείτε;

-Δεν είμαι εγώ αυτή που θα αξιολογήσει τα βιβλία μου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι, ότι δεν αφήνω να εκδοθεί βιβλίο, εάν εγώ δεν το θεωρώ άξιο να εκδοθεί, προσωπικά. Δηλαδή είμαι πάρα πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου.

-Πόσα παιδιά έχετε; Έχουν συμμετάσχει στα βιβλία σας τα παιδιά σας;

-Όταν λες “συμμετάσχει” τι εννοείς;

-Να έχουν πάρει μέρος μέσω κάποιου φανταστικού προσώπου.

-Να έχουν παίξει δηλαδή, σε κάποιο βιβλίο μου;

- Ναι.

-Λοιπόν, έχω τρία παιδιά. Τα δύο τα γέννησα, το ένα το βρήκα έτοιμο από άλλο γάμο, από τον πρώτο γάμο του άντρα μου. Έχουν παίξει και τα τρία, σε βιβλία μου. Και ο πρώτος από τον άντρα μου και τα άλλα δύο.

-Πρωταγωνιστείτε εσείς και τα παιδιά σας μαζί σε κάποιο βιβλίο.

-Ναι, ναι.

-Μαζί;

-Μαζί είναι στο “Αγάπες με ουρά”. Λείπει μόνο ο μεγάλος μου γιός.

Πάντως δε διστάζετε….ας μου επιτραπεί το σχόλιο και κλείνει η παρένθεση -σας αρέσει εξάλλου να ανοίγετε παρενθέσεις στα βιβλία σας- ...δεν διστάζετε να χρησιμοποιήσετε σε ιστορίες σας και το όνομα σας, Βούλα...

-Όχι

-Θα μπορούσατε, ενδεχομένως, το έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις, να το καμουφλάρετε με ένα άλλο όνομα.

-Το ‘χω κάνει κι αυτό!

-Και αυτό; Όποτε απομένει να το ανακαλύψουμε εμείς... Θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε αν τα παιδιά σας διαβάζουν τα βιβλία σας και τι γνώμη έχουν γι’ αυτά;

-Τα διαβάζουνε και καμαρώνουν.

-Όπως όλα τα παιδιά για τις μαμάδες τους...

-Και βλακείες να έγραφα πάλι θα καμαρώνανε!

Επιμέλεια κειμένων-φωτογραφικού υλικού:

ΤΑ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΑΚΙΑ

Εν καιρώ θα ακολουθήσουν κι άλλες σχετικές αναρτήσεις...

-μικροί και μεγάλοι μας φίλοι...