Οι άνθρωποι γιορτάζουν

Το 2010, από άποψη προσωπικής λογοτεχνικής εργασίας,

έκλεισε με την δημοσίευση της μετάφρασης της "Αμερικάνικης Προσευχής" του J.D.Morrison

(δίγλωσση έκδοση, Γαβριηλίδης).

Οσονούπω, τον Ιανουάριο του 2011, θα δημοσιευθεί η νέα ποιητική συλλογή

του γράφοντος η οποία τιτλοφορείται "Ελεύθερη αγορά".

Για τους αναγνώστες του παρόντος Ιστολογίου κάθε άλλο παρά ανοίκειος

είναι ο συγκεκριμένος τίτλος.

Οφείλω όμως να εξομολογηθώ, πως είναι η συλλογή

-και ο θεματικός της ορίζοντας-

που αποτελούν τον ανάδοχο του Ιστολογίου κι όχι το αντίθετο.

Χάριν λοιπόν, προδημοσίευσης -πολλοί φίλοι "γκρινιάζουν"

που δεν είναι συχνές εδώ οι αναρτήσεις ποιημάτων-

και κυρίως για το καλό του νέου χρόνου,

ιδού ένα ποίημα της "Ελεύθερης αγοράς"

με τον ...επίκαιρο τίτλο:

"Οι άνθρωποι γιορτάζουν".

Ανηφορικό κι αρυτίδωτο το πάθος μας και για το 2011!

Lidia Davidenkova, "New year celebration", λάδι σε καμβά, 1999

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

Τα σύννεφα χλιμιντρίζουν

οι δρόμοι πλημμυρίζουν

τα κρασοπότηρα γεμίζουν

οι άνθρωποι γιορτάζουν.

Τα φώτα ανοιγοκλείνουν,

ιδές

ό,τι μπορεί να ορθωθεί μπροστά σου

οι σκιές

κλειστές

στη σοφίτα

γερτές,

ο χρόνος ξυπόλυτος στην αυλή

απόξω κλειδωμένος

όμοιο ορφανόπουλο

ενώ σφυρίζει ένα βουβό

και κατάχλωμο

σκοπό.

Οι άνθρωποι γιορτάζουν,

ξυπνάει η ανάγκη

δίχως σώμα

η ενοχή

δίχως ψυχή

– πώς θα ξεχειμωνιάσουν έτσι φέτος;

απορείς.

Τα κεριά

–πόσα κεριά ακόμη;–

σου κλείνουν από μακριά το μάτι

όμοια με τα φωτογραφισμένα κοριτσόπουλα

του Lewis Carroll.

Φλας!

Της στιγμής σκοτοδίνη.

Αριθμείς φωτογενείς

μοναχά

τις σιωπές.

Οι άνθρωποι γιορτάζουν,

οι ευχές όλο καμάρι

και γλυκό του κερασιού,

τα χέρια κοντοβελονιά στους ώμους

και στα στήθη,

τα φιλιά κερνιούνται

σαν νεράκι πάνω στα χείλη

– τα δωρεάν αξίζουν πιότερο.

Οι άνθρωποι γιορτάζουν.

Ναι, γιορτάζουν.

Κανείς δε θα σ’ το πει,

αν δεν το αισθανθείς,

με όση πίστη

και καρδιά σού απομένει,

τι σόι πράγμα

είναι

των ανθρώπων οι γιορτές.

("Ελεύθερη αγορά", εκδ. Γαβριηλίδης, 2011, σελ. 49-50)