ΝΗΣΙΔΕΣ (4ο τεύχος): Αφιέρωμα στην Άννα Ξανθάκη

Σε μία εβδομάδα από σήμερα αναδύεται το 4ο τεύχος των "ΝΗΣΙΔΩΝ".

Πρόκειται για το ογκοδέστερο και πολυπληθέστερο
από άποψη συνεργατών, τεύχος.

Ποσοτική ασφαλώς η τρόπο τινά ανωτέρω "απογραφή",
διότι η ποιοτική ανάλυση και καταχώριση των θεμάτων του
στα ενδιαφέροντα ή μη
αναμένονται από τον αναγνώστη - τον γνωστό άγνωστο συνεργό
κάθε λογοτεχνικης ή στοχαστικής ροής ή πράξης.

Από το σώμα της πολυσυλλεκτικής ύλης του ξεχωρίζει
το 100σέλιδο Αφιέρωμα μας στην Άννα Ξανθάκη (1959-1998),
ένα πρόσωπο κοινής αναφοράς πολλών αποφοίτων
από τις Παιδαγωγικές Σχολές του Παν/μίου Αιγαίου για την δεκαετία του '90.

Στο παρόν Αφιέρωμα θα εντοπίσετε τους ποικίλους ρόλους
που διακόνισε δημιουργικά η Άννα
τόσο στην τέχνη (συγγραφή, θέατρο)
όσο και στην φιλολογική έρευνα και πράξη.

Θα κατέληγα με την ενδόμυχη ευχή να αναγνωστεί εκ νέου το έργο της
- τα ποίηματα, τα διηγήματα, όσο και το "Δέντρο της γνώσης αντίο"

(Κέδρος, 1988),
μία ευφυής αλληγορία για την προαιώνια δίψα του ανθρώπου
να υπερβεί το όριο που ονομάζεται θάνατος - θάνατος σωματικός.

Σε απευθείας προσωπικό επίπεδο, θα έλεγα
πως βουτώντας πάλι σε τούτο το έργο
βγήκα με ένα μελοποιημένο ποίημα της χαρισμένος.

Το "Όπου ο έρωτας" από την "Μπαλάντα για τα Αθόρυβα" (Διογένης, 1985).

Έγραψα την μουσική απνευστί - όσο γοργά και αλαφροίσκιωτα
συναντώ πια την Άννα στα όνειρά μου.

Θύτες και θύματα οικονομικών εγκλημάτων

«Το πήρανε το πούρο ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης ή το αρνήθηκαν;». Ήταν ένα από τα πιο χαριτωμένα ερωτήματα που διατυπώθηκαν στο πλαίσιο της συζήτησης που άνοιξε η προβολή της υποβλητικής, όσο και αποκαλυπτικής ταινίας του Στ. Κούλογλου «Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου» παρουσία του γνωστού δημοσιογράφου-σκηνοθέτη (Κινηματοθέατρον «Ρόδον», 13/7/2010). Ποιός Γιωργάκης και ποιός Κωστάκης περιττεύει να δώσουμε την παραμικρή επεξήγηση.

Ας διευκρινιστεί λοιπόν, περί ποίου πούρου ο λόγος.

Περί του πούρου-τηλεσίγραφου που επέδιδαν στους ηγέτες των αναδυώμενων από την νεο-αποικιοκρατική περίοδο χωρών οι οικονομικοί δολοφόνοι (economic hit men) του Αμερικανικού Imperium.

Οι «οικονομικοί δολοφόνοι» σύμφωνα με τις μαρτυρίες της ταινίας (πρωτίστως του βασικού της πρωταγωνιστή: του πρώην economic hit man και νυν συγγραφέα, John Perkins) είναι μία από τις υπηρεσίες-φαντομάς της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Όπως και τα λεγόμενα «τσακάλια».

Πολύ συνοπτικά: Οι πρώτοι είχαν σκοπό τον οικονομικό δελεασμό των ηγετών που εξέπεμπαν αποκλίνουσα πολιτική βούληση από εκείνη της Ουάσιγκτον. Οι δεύτεροι, αναλάμβαναν την επαύριο της αποτυχίας των οικονομικών δολοφόνων, των οποίων τα πούρα και τα εν γένη υποσχώμενα πλούτη προς τον πολιτικό ηγέτη-στόχο αποκρούονταν παρά τις άμεσες εις βάρος τους δολοφονικές απειλές (στην ταινία οι αναφορές εστιάστηκαν κυρίως στους Jaime Roldos Aguilera και Omar Efraín Torrijos Herrera, τέως προέδρους του Εκουαδόρ και του Παναμά αντιστοίχως).

Η προβολή της ταινίας σόκαρε, προβλημάτισε, αποτέλεσε αφορμή για σκέψεις ποικίλης κατέυθυνσης από την μεριά των θεατών. Αυτό εξάλλου αποτυπώθηκε ακαριαία, θα ‘λέγε κανείς δίχως υπερβολή, στις ερωτήσεις και τα σχόλια που εισέπραξε ο Στ. Κούλογλου, αφότου έδωσε ένα σύντομο περίγραμμα της προετοιμασίας του γύρω από την συγκεκριμένη παραγωγή (2005-2008, η περίοδος εκτέλεσής της).

Βεβαίως δεν παρέλειψε να δώσει το ηχηρό παρόν του και το φαινόμενο που θα αποκαλούσαμε «νεο-εγωισμό», σύμφωνα με το οποίο ένα έργο που δίδει την αφορμή της δημόσιας συζήτησης, εκπίπτει σε πρόσχημα νεφελωδών παρατηρήσεων για το κάθετι. Αορίστως το αυτό κι ανυπερθέτως. Σαν μία απόπειρα αυτοψυχανάλυσης με όρους δημόσιας θέας.

Επιστροφή στα ουσιώδη: Τί αξίζει να συγκρατήσει κανείς πέρα από το βασικό θεματικό κι αισθητικό σκεύος της ταινίας;

Τον προβληματισμό γύρω από το ακόλουθο καίριο ερώτημα: ποιό πολιτικό υποκειμένο σε ΗΠΑ και σε Ελλάδα, σε Λατινική Αμερική και σε Ευρώπη, θα καταστήσει τη γνώση όλων αυτών των «μαύρων οπών» της διεθνούς σκακιέρας (εδώ θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν και τα χρηματοπιστωτικά τερτίπια των τελευταίων δεκαετιών) σε πρόπλασμα για μια νέα πλανητική πολιτική – έξω και πέρα από «οικονομικούς δολοφόνους», έξω και πέρα απο «ανθρωπιστικούς πολέμους», έξω και πέρα από «φιλόπτωχες Παγκόσμιες Τράπεζες»;

Και πολιτικό υποκείμενο ίσον οι πολίτες. Εμείς – ουδείς άλλος...

Αν τώρα στην άμεση προτεραιότητα των αποριών σας παραμένει η αντίδραση του Γιωργάκη και του Κωστάκη για τα τυχόν πούρα και τα τυχόν τοιαύτα ομοειδή, δεν χρειάζεται να σας παραπέμψει κανείς στην απάντηση-εκτίμηση Κούλογλου.

Η μνήμη και το συγκαιρινό πολιτικό μας βιώμα σε συνθήκες υπό το Δ.Τ.Ν. καθιστούν ορατή, περίπου αυτονότητη, την απάντηση.

Προδημοσίευση:

Για το περιοδικό "ΝΗΣΙΔΕΣ", Σχόλια, τεύχος 5ο

Κόρη και γιος

Nancy Bright: "Cradle of Love"

Κόρη και υιός

Η πιο μεγάλη αθωότητα

στον κόσμο^.

να φέρνεις στη ζωή

το μαζί!

21/6/2008

Αφιερωμένο στα νεογέννητα των φίλων μου...

The Painting Love painting from New York

(Για τη σειρά PAINTING LOVE βλ. εδώ:
http://www.paintinglove.net/?m=200906)

Καλοκαίρι (ανέκδοτο τραγούδι)

Anne Leone: "Swimmers I"

ΚαλοκΑΙρι

(στίχοι-μουσική: Πάνος Δρακόπουλος)

Σε ονείρατα οι μηλιές, καρπούζι τον Ιούλη

ανθίζει ως τις ακτές

και οι κοπελιές νιές σε χρώμα και σε χνούδι

άτακτο αγγελούδι, ο έρως ξαγρυπνά

τ’ αστέρια όλα κρύβει μέσα σε μία αγκαλιά.

Το άλλο πρωινό βουτιές μέσα στ’ αμπέλι

κρυφτό στις φυλλωσιές

ζάλη πεντοζάλη χορεύουν οι ζαβολιές

φωνές σαϊτιές πριν πλυθούμε στο ποτάμι

της νύχτας τα αγκίστρι μας βρίσκει γύρω απ’ τις φωτιές.

Στάζουν οι συκιές, ο Αύγουστος μελίσσι

κεντρίζει τις καρδιές

μεθυσμένες σκιές στα θερινά σοκάκια

και στα σινεμαδάκια μια τρελή αγέρινη απόχη

στο υπόστεγο μας στέλνει όλους μαζί για το πρωτοβρόχι.

Αθήνα, Σεπτέμβριος 2001

Anne Leone: "Swimmers IΙ"