«Κύματα από ήχο και φως»

 

Θέατρο τραγουδιών και παραμυθιών με τους NON TROPO

Θεατρική Σκηνή 12ου Δημοτικού Σχολείου Ρόδου
(Ρήγα Φερραίου & Βορ. Ηπείρου, Τηλ. Επικοινωνίας: 22410-23628)

Σάββατο 3 Μαρτίου: 18.30 

Κυριακή 4 Μαρτίου: 20.00

Σάββατο 10 Μαρτίου: 18.30

Κυριακή 11 Μαρτίου: 20.00

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΝΟΝ TROPO
Πιάνο, πλήκτρα, μελώντικα: Νεκτάριος Καλομοίρης
Βιολί: Εμμανουέλλα Καββαδία, Νάσουαν Φαρόκ
Κρουστά, νέυ: Άννα Νικητιάδη
Κιθάρες, φωνή: Πάνος Δρακόπουλος
Παραμύθια: Τζάννι Ροντάρι
Παραμυθάς: Φλωρεντία Χρύσαλλου
Φροντιστής σκηνής: Αυγουστίνος Τσιριμώκος
Αναπαραγωγή-προβολή εικόνας: Εύα Μπαξεβάνογλου
Μουσικά φιλμ: Στέλιος Σκαραβαίος, Nίκος Διακογιάννης

Ηχοληψία: Κώστας Φουντουλάκης
Σκηνοθεσία: Πάνος Δρακόπουλος

Η εκδήλωση στο Facebook:

https://www.facebook.com/events/353986037955738/?context=create

"Ελιξίριο"

Για να το ακούσετε πατήστε εδώ:

Elixir ("Ελιξίριο")

Vincent van Gogh, Starry Night Over the Rhone (September 1888)

"Ελιξίριο" 

(Στίχοι: Γ. Φαινέκος, Μουσική: Π. Δρακόπουλος)

Πιάνο, κιθάρες, πλήκτρα, μελλώντικα, τύμπανα, φωνή: 

Πάνος Δρακόπουλος

Κόντρα μπάσο: Θοδωρής Ζιάρκας

Ηχογράφηση (Mix – Mastering): Στούντιο Θάλεια

Παραγωγή: Πάνος Δρακόπουλος

Φεβρουάριος 2012

ΚΡΙΣΗ

ΚΡΙΣΗ

Δε θα κρυφτούμε

στις ρίζες τις άνυδρες

στα γειωμένα ξέπνοα φύλλα

στον ένθεο ουρανό

Δε θα κρυφτούμε

στην πληρωμένη αγκαλιά

στις σκιές τις πολύβουες

στο άλαλο ποίημα

Δε θα κρυφτούμε

στα πρωτοσέλιδα της γυάλας

στο εγωιστικό γονίδιο

στην κρίση

δε θα κρυφτούμε.

1η δημοσίευση:  POEMA, διαδικτυακό περιοδικό για την ποίηση, τεύχος 15

http://www.e-poema.eu/poem.php?id=345&pid=28

Spy of Love

"SPY OF LOVE" 

Στίχοι-Μουσική: The Doors

Ερμηνεία-διασκευή: Πάνος Δρακόπουλος

Μουσικό φιλμ: Στέλιος Σκαραβαίος 

  (Mε φωτογραφίες της Jane Birkin)

Το «Spy of love» είναι από εκείνα τα τραγούδια που τα αποκαλώ έρωτες με το πρώτο άκουσμα. Η απλότητα κι ο επιθετικός αισθησιασμός των στίχων του όσο και το εύθραυστο της μουσικής του με στοίχειωσαν σε βαθμό που σε πάμπολλες περιπτώσεις το τραγούδουσα δίχως κάποια συμβατική αφορμή και δίχως συνοδεία οργάνου – μήτε κιθάρας.

Στην παραλία, στο σοκάκι, μόνος ή πολλαπλασιασμένος αυτό το τραγούδι έχει την ικανότητα να σκαρφαλώνει στο πεντάγραμμο κάθε ψυχής που βλέπει στον έρωτα το παν – και το αντίστροφο.

Γι’ αυτό και το διασκεύασα εν ριπή αναπνοής ως ένα σύντομο φωνητικό κομμάτι.

Ως προς την «εικονογράφησή» του τέλος, συζητήσαμε με τον Στέλιο δύο «αφηγηματικές» δυνατότητες που αντιστοιχούσαν σε δύο καλλονές - που εξίσου άλλαζαν τον παλμό μου όταν ήμουν παιδί: την Ρόμυ Σνάιντερ και την Τζέιν Μπέρκιν.

Εν τέλει διαλέξαμε το …ποίημα εν ονόματι Μπέρκιν. Ίσως επειδή θα ήθελα να γράψω κάποτε ένα τραγούδι από την αρχή για την ομορφιά και τη σκληρότητα της ζωής της Ρ. Σνάιντερ.

Ίσως κι επειδή «κατασκοπεύοντας» το παρελθόν της Μπέρκιν μπαίνω απευθείας σε μία παράλληλο έξω από τον χρόνο – κάτι που μού συμβαίνει συχνά όταν βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια όσων αγαπώ μέχρι τελευταίου κυττάρου.