Κυριακή, Νοεμβρίου 10, 2013

Μελοποιημένος Χατζιδάκις


Για πολλούς από μας – συνομήλικους ή και όχι απαραίτητα – ο Μ. Χατζιδάκις δεν υπήρξε ένας ακόμη κορυφαίος μελωδιστής. 


Διεκδίκησε κι απέσπασε ρόλο ποιητή – με την βαθιά κι όχι την επιπόλαιη ή την τυπική χρήση του όρου. Τα μουσικά του κείμενα, αλλά και τα σχόλια του στο ραδιόφωνο και στον τύπο – φανερώνουν μία πολλαπλή εκδίπλωση του ποιητικού του ταπεραμέντου, το οποίο στην πιο πρωτογενή μορφή του το γευτήκαμε στους στίχους και στην πρόζα της «Μυθολογίας» (εκδ. Ύψιλον, στην νεότερη εποχή – εκδ. Κεραμεικός εν έτει 1966).

Ορισμένα από αυτά τα ποιήματα, και πιο συγκεκριμένα τις «3 Προσωπογραφίες» (σελ. 53-57), από την αρχή του έτους προσπάθησα να τα βιώσω ως τραγούδια. Μελοποιώντας, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας. 

Πώς; 

Σαν έφηβος - που για τον Χατζιδάκι, ορισμένες φορές, αν όχι πάντα, αυτό ισοδυναμούσε με απευθείας απόγονο της Ιωνικής τέχνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: