Με την αφορμή του σημερινού εορτασμού της εκπαιδευτικής κοινότητας δε θα ήθελα να σταθώ στα συνήθη ζητήματα που πολώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το επόμενο βήμα του σχολείου μέσα στο πολιτικό περιβάλλον που ονομάζεται «κρίση».
Η κρίση απαντά εξάλλου σε μία πολιτισμική εξίσωση με χίλιες δυο μεταβλητές, ενώ προσωπικά θα ήθελα να εστιάσω σε ένα πολύ λιγότερο δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Πρόβλημα, που τόσο ως δάσκαλο, αλλά πρωτίστως ως πολίτη, με προσβάλει και εξηγεί πάρα πολλά για την αμφισβητήσιμη –κι από άλλες αφετηρίες– ποιότητα των δημοκρατικών μας ηθών και πρακτικών.
Εν συντομία: Γιατί οι μαθητές μας (που είτε δεν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, είτε οι γονείς τους είναι πολιτικοί ή οικονομικοί μετανάστες), ενώ έχουν περάσει από όλο το κομπολόι της εγκύκλιας παιδείας, από το Δημοτικό μέχρι το Παν/μιο, δεν έχουν δικαίωμα πολιτικής ψήφου;
Γιατί δεν τους επιτρέπεται να εξασκούν τα βασικά πολιτικά τους δικαιώματα καθώς και τις ανάλογες πολιτικές τους υποχρεώσεις;
Όσοι παρακολουθούν το θέμα – γνωρίζουν την απάντηση.
Πρόκειται όμως για μία απάντηση τρύπια πέρα ως πέρα αν το εξετάσει κανείς σύμφωνα με τις θεμελιώδεις πολιτικές αρχές που καταξιώνουν ή όχι μία πραγματική Δημοκρατία.
Και ένα δημόσιο περιβάλλον γνήσιας ανθρωπιάς.
Για την ενημέρωση και την περαιτέρω δραστηριοποίηση μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου