Περί του σχολικού Ιουνίου

['Εικαστικό "Οι Φραουλοφωνίξ Χορωδοί": έργο του 11χρονου Π.]

Ο σχολικός Ιούνιος για όσους αντιλαμβάνονται το εκπαιδευτικό τους έργο με όρους παιδαγωγικής ευθύνης και συνάμα αισθητικής, είναι ο μήνας που μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές σε όλα τα επιμέρους, τα οποία με τη σειρά τους συνθέτουν την λεγόμενη "μεγάλη εικόνα": την περιπέτεια της χαρούμενης γνώσης - την τέχνη της γνώσης του εαυτού σου και των γύρω σου - την αγάπη ενσαρκωμένη στα πρόσωπα των συμμαθητών και των δασκάλων σου.

Πρόκειται, με μια φράση, για το ίδιο το παιχνίδι της αυτοπραγμάτωσης μιας ολόκληρης κοινότητας (τάξης/σχολικής μονάδας/περιοχής) στα τελευταία του, πολύ κρίσιμα βήματα.

Οι άλλοι ας μετρούν τις μέρες ανάποδα - όπως οι φαντάροι. Όπως οι κάθε λογής έγκλειστοι. Είτε το κάνουν από τις αρχές του Σεπτεμβρίου, είτε από το Πάσχα και μετά, απέχουν από την "μεγάλη εικόνα", απέχουν από την πορεία της αυτοπραγμάτωσής τους, απέχουν από τις πρώτες μέχρι τις ύστερες πινελιές.

Κι έπειτα τους φταίνε, οι περικοπές των μισθών, οι ανάλγητοι δανειστές και τα μνημόνια.