Δευτέρα, Ιουνίου 29, 2015

Ο Διχασμός είναι το νέο καθεστώς


Ο Διχασμός είναι πλέον το νέο καθεστώς. Η –ας την πούμε– μισή Ελλάδα έχει μάτια μόνο για την αναλγησία, την αδιάπτωτη αλαζονεία των Θεσμών και η άλλη μισή για την σαφή ανικανότητα, τον κλιμακούμενο ερασιτεχνισμό των εδώ κυβερνώντων.

Η πρώτη τείνει ορμητικά στο «Ναι» ενός δημοψηφίσματος που ο σημερινός πρωθυπουργός το αποκαλεί απαύγασμα των δημοκρατικών μας παραδόσεων, ενώ το ’11 το χαρακτήριζε  «τρυκ» από τη μεριά της τότε κυβερνήσεως. Την αυτή στιγμή, η δεύτερη υποστηρίζει το ίδιο φανατικά το «Όχι».

Και οι δυο τάσεις συναντιούνται. Όχι μόνο στο μικρό πέρας του βλέμματος τους ή στη μισαλλόδοξή του νοηματοδότηση. Αλλά και στην «πατριωτική ανάγκη», είτε του «Ναι», είτε του «Όχι».

Είναι πολλαπλά θλιβερό: οι πολίτες που μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια των τεράστιων κλυδωνισμών κάθε είδους – από την ανεργία και τα συσσίτια, στην αυτοαπαξίωση και στη σχιζοφρένεια του "άλλα λέω κι άλλα κάνω"– οπλίστηκαν με μίσος και με χολή δίχως όριο για την άλλη γνώμη.

Κι ενώ ένα μέρος μου θεωρεί, πως δεν μπορεί να μας είναι αδιάφορο για την μοίρα τούτου του τόπου, το αν θα περάσουμε την πόρτα του «Ναι» ή την αντίστοιχη του «Όχι», ένα άλλο θεωρεί, πως είμαστε ήδη χαμένοι – σακατεμένοι από τη βαθιά γύρω κι εντός μας διαίρεση.

Έτσι ή αλλιώς.


Δεν υπάρχουν σχόλια: