Σάββατο, Σεπτεμβρίου 02, 2017

“Je vole” - «Πετώ»




(Τίτλος πρωτότυπου τραγουδιού: "Je vole", 1978)
Μουσική: Michel Sardou – Στίχοι: Michel Sardou & Pierre Billon 
Διασκευή στα ελληνικά: Πάνος Δρακόπουλος
Τραγούδι: Θάλεια Δρακοπούλου

Εικαστικό: Θάλεια Δρακοπούλου 
["Πετώ": Έργο ζωγραφικής σε καμβά με ακρυλικά χρώματα]
Παραγωγή / Mix - Digital Mastering: Πάνος Δρακόπουλος

Ρόδος, Σεπτέμβριος 2017

Προ δύο περίπου ετών, κατά την βραδυκίνητη έξοδο μου από μία περιπέτεια υγείας, παρακολουθήσαμε με τα ξωτικόπουλα μας ένα εξαιρετικό φιλμ για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τη μουσική, την ενηλικίωση και την εν γένει αυτοπραγμάτωση, με τίτλο «Οικογένεια Μπελιέ» («La famille Bélier», 2014).

Το έργο μάς συγκίνησε βαθιά κι αληθινά – με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από αυτόν που ασκούν όλοι κείνοι οι δημοφιλείς μηχανισμοί εκβίασης του συναισθήματος πάνω στους οποίους αναρίθμητα έργα τέχνης επενδύουν την ύπαρξη τους για να καταχωρισθούν άμεσα στην επικράτεια του μελό.

Ειδικά το “Je vole”, τραγούδι των Μισέλ Σαρντού και Πιέρ Μπιγιόν, ήδη από το μακρινό 1978, είτε λόγω της κομβικής θέσης του στην κινηματογραφική αφήγηση, είτε και λόγω της λιτής και συνάμα ατόφιας ομορφιάς του, μάς υποχρέωσε να το τραγουδήσουμε ουκ ολίγες φορές, μετά το τέλος της ταινίας, τόσο μέσα μας, όσο και φωναχτά, με συλλαβισμούς που να προσιδιάζουν στο γαλλικό πρωτότυπο των στίχων.

Και γιατί να μην το τραγουδήσουμε στα ελληνικά; Γιατί να μην συνεχιστεί το παιχνίδι σε ένα πιο οικείο γλωσσικό τερέν για δύο παιδιά, 8 και 6 ετών;

Μέσα σε ένα απόγευμα το Je vole μεταμορφώθηκε (αυτή είναι, θαρρώ, η πιο ταιριαστή ίσως λέξη για μία μεταφραστική μετάγγιση ανοιχτού ορίζοντα) σε «Πετώ».


Δύο χρόνια μετά, κατά το μεσουράνι του φετινού Αυγούστου, το ηχογραφήσαμε με την δεκάχρονη πια Θ. με έναν ενθουσιασμό ομογάλακτο του πρώτου. Να είναι καλά τα ηλιόλουστα καλοκαίρια που σπέρνουν τους σπόρους του χρόνου βαθιά μέσα μας – με κατάλευκο το φως τους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: