Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

Συνέντευξη με τη Λουκρητία του Αρκά



Γεια σου φιλήδονη και χαριτωμένη Λουκρητία! Σ’ ευχαριστούμε που μας δέχτηκες, έστω κι απ’ την «πίσω πόρτα» στο σπίτι της κυρίας σου…Να υποθέσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που φέρνεις εδώ έναν… ανεπίσημο καλεσμένο ή μήπως όχι;

Για ένα νοστιμούλη αρσενικό, όπως εσύ, κάθε πόρτα –προφανώς και η δική μου– είναι ανοιχτή!

Σου αρέσει να προκαλείς απλώς τα αρσενικά ή να μπαίνεις για τα καλά στο χορό μαζί τους;

Και τα δυο μου αρέσουν! Δεν πρόκειται για δίλημμα στ’ αλήθεια. Η πρόκληση ως δόλωμα ναι, στα σίγουρα μ’ αρέσει. Όπως κι ο χορός -όπως λες- ο βρώμικος –με ντέρτι κι αυτοσχεδιασμό. Το λεγόμενο dirty dancing!

Καλοπερνάς δηλαδή;

Το κατά δύναμη και το κατά …όρεξη!

Δε βλέπω όμως να σου λείπει η όρεξη…

Όσο ξεγλιστράω απ’ όλα αυτά τα βάρβαρα μαρτύρια που περνάνε γάτοι και γατούλες, ζώα και ζωάκια όλων των ειδών και των φύλων από εκείνο το ζώο που αυτοαποκαλείται σοφό (homo sapiens και …πράσινα άλογα), μια χαρά τα καταφέρνω!

Συνεπώς να υποθέσω πως στο βάθος-βάθος μάλλον συμπαθείς, συμπάσχεις δηλαδή με το δράμα, την ‘αδυναμία’ πιο σωστά, του Καστράτο …

Ο Καστράτο και ο κάθε Καστράτο, έγινε όπως τον ξέρετε, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των αφεντικών του!

Τότε γιατί φαγώνεστε κάθε τόσο;

Μα γιατί παίρνει το μέρος τους! Ασπάζεται το σκεπτικό τους. Φαίνεται, πως του πήραν και κάτι απ’ τα μυαλά του, εκτός απ’ τα πάλαι ποτέ …διακριτικά του!

Ζωή λοιπόν δίχως σεξ…

Ζωή …σκυλίσια! Για πέταμα! Στα περιστέρια της πλατείας Συντάγματος! Τι λέω; Χίλιες φορές παντεσπάνι για τα…πουλιά, παρά μουγκή τραγουδίστρια στη σεξουαλική σκάλα του Μιλάνου!

Με τη κυρία σου πώς τα πας;

Όπως ο διάολος με το λιβάνι!

Δε μαλακώνει τη στάση σου απέναντί της η μεγάλη της ηλικία και αν όχι, η τεράστια μοναξιά της;

Βρήκαμε παπά –τη μοναξιά της κάθε μπαμπόγριας– να θάψουμε πέντε έξι –γάτες!

Μη το λες, υπάρχουν και φιλόζωες, καλή ώρα η Μπριζίτ Μπαρντώ, -που μήτε οι αναμνήσεις από μια ζωή γεμάτη, μήτε η αναγνωρισιμότητα, τους λείπουν-, οι οποίες δίνουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του εαυτού τους στα ζώα και στην προκειμένη περίπτωση στα γατιά…

Αν η Μπριζίτ Μπαρντώ έχει τώρα μια ζωή στειρωμένη, τότε και τα γατιά της θα υποστούν τις σχετικές «συνέπειες». Αν όχι, δώστε μου επειγόντως τη διεύθυνση της, για να μετακομίσω στο άψε σβήσε !

Αλήθεια, τι ‘ξυπνάει το ζώο μέσα σου’;

Τίποτα, διότι απλούστατα ποτέ του δεν κοιμάται!

Οι άνθρωποι, πώς τότε καταφέρνουν να το κοιμίζουν και συνέπεια σε ορισμένες περιπτώσεις να το αφυπνίζουν;

Οι άνθρωποι, αν και συμπεριφέρονται συχνά πυκνά ως ζώα –τι να πρωτοαναφέρω– ντρέπονται που είναι και τέτοια. Θυμάστε τι αντιδράσεις υπήρξαν, όταν όχι λίγοι παρερμηνεύοντας ένα δικό τους ερευνητή, το Δαρβίνο, νόμισαν ότι κατάγονται απ’ τον πίθηκο;

Δηλαδή θες να πεις ότι οι άνθρωποι πάσχουν από ματαιοδοξία και ναρκισσισμό;


Θα στο πω πιο απλά: έχουν καβαλήσει το καλάμι! Αντί να καβαλούν, τα θηλυκά εξ αυτών, …τίποτα άλλο!

Μια που το ανέφερες, τι γνώμη έχεις για τις γυναίκες; Φέρεις άλλωστε ένα γυναικείο όνομα…

Πως θα προτιμούσες δηλαδή να με αποκαλούν; Έρασμο ή μήπως… Λεονάρντο;

Έστω, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω…

Κοίταξε… γυναίκες σα τη συνώνυμή μου, τη Λουκρητία τη γνωστή, υπάρχουν πιο πολλές κι απ’ αυτές που πιάνει το μάτι της…καμηλοπάρδαλης! Όμως είναι άλλες τόσες που αρνούνται στον εαυτό τους ακόμη και την απόλαυση του κορμιού τους.

Σα …σεξολόγος μιλάς!

Σε περίπου ηλίθιες ερωτήσεις, μόνο περίπου ηλίθιες απαντήσεις ταιριάζουν!

Δηλαδή καλύτερα να μη σ’ ερωτήσω για τους άντρες;

Ρώτα τους ίδιους να σου πουν για ό,τι θες και μετά διάδωσε τα νέα και στις γυναίκες που τους ψάχνουν σαν αρχαιολόγοι στα …ερείπια της Τροίας!

Γνωρίζουμε κι από μυθολογία απ’ ότι βλέπω…

Να ‘ναι καλά ο δημιουργός μου που κατέχει απ’ όλα αυτά. Τι νομίζεις όμως; Θα υπήρχε Τροία δίχως ωραία Ελένη και ακόμη ωραιότερα πριγκιπόπουλα σαν τον Πάρη;

Λουκρητία, δε τα βγάζει εύκολα κανείς μαζί σου…

Τι λες; Τα ρούχα του; Ασφαλώς και τα βάζει! Το μόνο εύκολο… Αν φοράει ήδη ρούχα!

Σ’ ευχαριστώ πολύ που μιλήσαμε έστω και για τόσο λίγο…

Σ’ ευχαριστώ και εγώ, παρότι τα λόγια -σ’ ένα κάρο πράγματα- είναι τόσο, μα τόσο… περιττά!



1η δημοσίευση: περιoδικό PAPER, τεύχος 15

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό...