«Ο γλάρος»: κυκλοφορία νέου σινγκλ

Μόλις κυκλοφόρησε από την Records DK

https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/---the-seagull

 

Εικαστικό εξωφύλλου: Νάντια Σκορδοπούλου

 

Διατίθεται σε όλες τις μεγάλες μουσικές πλατφόρμες 

και τις ψηφιακές μουσικοθήκες.

 

SPOTIFY:

https://open.spotify.com/album/6xC4QvYwyBCGKYCGj1d5LV?si=R6ZaYa3aSSyFMqEmYTUi0Q

 

Λίγα λόγια για το σινγκλ:

 

«Πώς μεταμορφώνεται ένα παιδικό ποίημα σε τραγούδι;»

 «Οι λέξεις σε φτερούγισμα του ήχου και της παιδικής φωνής;»

 

Αυτές οι απορίες ανέκαθεν με απασχολούσαν – όπως και η ακόλουθη:

«Πώς ένα γλαρόνι, λόγου χάριν, μπορεί να πετάξει από το μελάνι της σελίδας στον μέσα μας ουρανό κι έπειτα στον ουρανό της μουσικής μας γλώσσας;»

 

«Ο Γλάρος» ανήκει στην μακρά σειρά εκείνων των τραγουδιών μου που γεννήθηκαν μέσα στην σχολική τάξη: αρχικά στους στίχους της 11χρονής, τότε, μαθήτριας μου, Δήμητρας Ηλιού.

 

Στην διάρκεια του διαλλείματος κλήθηκα να ανταποκριθώ στην πρόκληση της Δήμητρας. Αντί να το διαβάσουμε απλώς στους συμμαθητές της, να το τραγουδήσουμε.

 

Κι έτσι έγινε.

 

Κι απευθείας αγαπήθηκε.

 

Και τραγουδήθηκε, όσο ελάχιστα κομμάτια εκείνη την σχολική χρονιά.

 

Η ομορφιά όμως, δεν είναι για να κλείνεται στους τέσσερεις τοίχους. Ούτε του σχολείου, ούτε όποιους άλλους. Γι’ αυτό και «Ο Γλάρος» μας αρχικά ηχογραφήθηκε με τη φωνή όλων των παιδιών – κι έπειτα, με αφορμή την παρούσα έκδοσή του, με την φωνή της στιχουργού του, της Δήμητρας, που είναι αηδόνι, όχι μόνο στο μελάνι, αλλά και στην φωνή.

 

Θερμές ευχαριστίες αναλογούν αρχικά στον Τάσο Αναστασιάδη για το βελούδο του βιολιού του και στον Γιώργο Ηλιού για την απογείωση της ηλεκτρικής κιθάρας στο σόλο.

 

Το έξοχο εικαστικό του εξωφύλλου έχει φιλοτεχνηθεί από την Νάντια Σκορδοπούλου – την οποία ευχαριστούμε από καρδιάς.

 

Με την άδεια σας – αφιερώνουμε το φτερούγισμα του Γλάρου μας σε όλα τα Ουρανοποιηματάκια – του κόσμου!

 

Π. Δ.

 

 

Βιογραφικά Σημειώματα:

 

Ο Πάνος Δρακόπουλος διδάσκει σε σχολεία της Aβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος του περιοδικού «Νησίδες» και ιδρυτής του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «Το Κοχύλι». Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικά βιβλία και την μετάφραση της συλλογής ποιημάτων του J. D. Morrison “An American Prayer” – όλα τους από τις εκδ. Γαβριηλίδης. Παράλληλα, γράφει μουσική για το θέατρο, και τη βίντεο αρτ.

Με το μουσικό του βιβλίο «Ένας κομήτης μαγικός» (2018/2021) επιχείρησε να συνενώσει την ποιητική και την μουσική του γραφή.

Το άλμπουμ του «Πάγος και Φωτιά» (2021) αποτελεί τον πρώτο του κύκλο ορχηστρικής μουσικής. Τον Δεκέμβριο του 2022 κυκλοφόρησε ένα EP με τα πρώτα του τραγούδια για τους «Ετεροθαλείς» (1998-2000), ενώ με την έλευση του νέου έτους δημοσίευσε την μικρή σίνγκλ εκδοχή του ορχηστρικού «Πάγος και Φωτιά».

Με το «Ελιξίριο» (Μάιος, 2022), σε στίχους του Γ. Φαινέκου, ξεκίνησε την σειρά «Ποιητικά», που συνέχισε με τις «Πεταλούδες», σε ποίηση του Π. Νερούδα (Σεπτέμβριος, 2022) – και η οποία συμπληρώνεται με «Το τραγούδι της ερήμου», σε ποίηση της Άννας Ξανθάκη (Φεβρουάριος, 2023).

«Ο γλάρος» (Μάιος,  2023), σε στίχους της Δήμητρας Ηλιού, εγκαινιάζει μία νέα σειρά μουσικών έργων στην οποία κεντρική θέση έχει ο κόσμος του παιδιού.

 

Η Δήμητρα Ηλιού είναι ένα παιδί με μεγάλη αγάπη στις τέχνες. Φοιτά στο Μουσικό Σχολείο Ρόδου και παίζει κιθάρα, τραγουδά, ζωγραφίζει… Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής χορωδίας και της χορωδίας Αmabile και σπουδάζει σύγχρονο τραγούδι. Σε ηλικία 9,5 χρονών, με αφορμή μια σχολική εργασία έγραψε το ποίημα «Ο γλάρος» και το τραγούδησε με τα «Ουρανοποιηματάκια».

 

Δισκογραφία 

Πάνου Δρακόπουλου

Ελεύθερη ακρόαση "Γλάρου":

Ο γλάρος - νέα κυκλοφορία

Σήμερα μόλις το νέο μας τραγούδι «Ο γλάρος» ανέβηκε στο Spotify και στο You Tube. Σύντομα η κυκλοφορία του θα περιλάβει και τις άλλες μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες και μουσικοθήκες.

 

Αν με «Το Τραγούδι της ερήμου» εκπλήρωνα μία οφειλή μου στην παλαιά μου δασκάλα, την Άννα Ξανθάκη, με τον «Γλάρο», οι όροι αντιστρέφονται κυριολεκτικά, διότι οι στίχοι και η ερμηνεία του τραγουδιού ανήκουν σε ένα πάλαι ποτέ Ουρανοποιηματάκι – σε μία, πριν από λίγα χρόνια μαθήτρια μου, την Δήμητρα Ηλιού.

 

Στην ηχογράφηση συμμετέχουν ο βιολιστής Τάσος Αναστασιάδης και ο ηλεκτρικός κιθαρίστας Γιώργος Ηλιού – οι οποίοι, δίχως υπερβολή, κεντάνε.

 

Το έξοχο εξώφυλλο έχει φιλοτεχνηθεί από την εικαστικό Νάντια Σκορδοπούλου – με την οποία συνεργαζόμαστε για πρώτη φορά.

 

Όλες κι όλους τούς ευχαριστούμε θερμά!

 

Επιφυλάσσομαι σύντομα να σας πούμε περισσότερα για το πώς αυτής της συνδημιουργίας.

 

Προς το παρόν – σας προσκαλούμε στον μουσικό μας «Γλάρο». 

 

Η χαρά μας είναι μεγάλη – όση το πέλαγο στο οποίο θα απλωθεί το φτερούγισμά του!

 #distrokid

6 πρώτες παρατηρήσεις - από την χθεσινή κάλπη

6 πρώτες παρατηρήσεις από τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών:

 

1.       Πρώτη, κατά κράτος, η αποχή. (Προφανείς αιτίες: Αδυναμία μετακίνησης – απροκάλυπτη ιδιωτεία κι αδιαφορία – απαξίωση πολιτικού συστήματος).

 

2.     Αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με τους όρους του 2015: οι ψηφοφόροι άφησαν πίσω τους πόλους αναφοράς του δημοψηφίσματος. Το εκλογικό σώμα χθες βροντοφώναξε σε όλο το πολιτικό φάσμα: «είμαστε στο 2023!». Με μία διαφορά ωστόσο. Οι επιλογές της πλειοψηφίας ξανασυναντούν κι αναδεικνύουν τα κόμματα που μας οδήγησαν στην κρίση του 2009: την νικήτρια ΝΔ και το ανεβασμένο ΠΑΣΟΚ. Με την ψευδή, κατά τη γνώμη μου, πεποίθηση πως αυτά τα κόμματα άλλαξαν – σοβαρεύτηκαν, ωρίμασαν σε σχέση με τον παλαιό εαυτό τους (δείτε λχ πώς αντιμετωπίζει η ΝΔ τον παλαιό της αρχηγό και τέως πρωθυπουργό, της περιόδου 2004-2009, Κώστα Καραμανλή).

 

 

3.     Σαρωτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Η αρνητική προεκλογική του καμπάνια σε συνδυασμό με την τυχοδιωκτική του στάση έναντι των ψηφοφόρων της Χ.Α και την σε πολλά σημεία άνευρη αντιπολίτευση που άσκησε τα τελευταία 4 χρόνια, δεν έπεισε και δεν ενέπνευσε. Ούτε η παπανδρεϊκή χροιά που ανεβαίνει σιγά σιγά στα χαρακτηριστικά του αρχηγού του κατάφερε να συσπειρώσει την παλαιά και τρέχουσα δεξαμενή ψηφοφόρων του πολιτικού Κέντρου.

 

4.     Σαρωτική επιτυχία της επικοινωνιακής πολιτικής της ΝΔ: ό,τι φόβο έσπειρε προεκλογικά, φύτρωσε χθες στην κάλπη. (Όταν θα προκύψουν οι αντίστοιχες «Δήμητρες» στις Ευρωπαϊκές οικονομίες και θ’ ακούμε από στελέχη της μελλοντικής ΝΔ ότι ένα τέτοιο σύστημα θα συνιστά κίνηση του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού μας, θα έχει ξεχαστεί η πρόσφατη προεκλογική της δαιμονοποίηση).

 

 

5.     Ο πολιτικός κυνισμός θριάμβευσε: ο παραιτηθείς υπουργός υποδομών και μεταφορών, λόγω της τραγωδίας των Τεμπών, Κ. Καραμανλής επανεκλέγεται πανηγυρικά στον Νομό Σερρών.

 

Και:

 

6.     Η απλή αναλογική, φαίνεται, πως, μετά τα χθεσινά αποτελέσματα, δεν αποκτά ερείσματα στην πολιτική μας κουλτούρα. Με τους ελεγκτικούς θεσμούς, στην κατάσταση που βρίσκονται, η πλειοψηφία έδωσε αναβαθμισμένη ψήφο εμπιστοσύνης στην ΝΔ και συνάμα καταπόντισε την αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ (πρώτη φορά στην μακρά ιστορία της Μεταπολίτευσης το πρώτο κόμμα έλαβε διπλάσιο ποσοστό ψήφων σε σχέση με το δεύτερο) παρά τη σωρεία σοβαρών σκανδάλων, όπως οι υποκλοπές. Είναι ξεκάθαρο πως ξεχνάμε το εξής απλό: η αλαζονεία δεν είναι δεξιό ή αριστερό «φρούτο» – είναι ανθρώπινο συστατικό: σύμφυτο με την απουσία λογοδοσίας και θεσμικού ελέγχου.  

Δημοσίευση: εφημ. Ροδιακή

https://www.rodiaki.gr/article/494738/p-drakopoylos-6-prwtes-parathrhseis-ap-thn-kalph-ths-kyriakhs?fbclid=IwAR3aPQl-wuW5mOxRyltZ4zX8fbic9VgUlpeeiBSxdzm7RXhqO0awplCy1XI

Παραμονές εκλογών 2023

Ας αναρωτηθούμε: με ποιο κριτήριο ψηφίζουμε;

Κι έπειτα: για ποιο λόγο είναι αυτό το καθοριστικό κριτήριο;

Είναι δικό μας; Ή είναι φυτευτό; Κι, από πού;

 

Κι όλα αυτά τα ερωτήματα: για να δούμε τι;

 

Το εξής απλό:

Έχει το πάνω χέρι μας σε όλη αυτή την διαδρομή η όποιου βαθμού ελευθερία μας ή οι παλιοί και οι νέοι μας φόβοι;

 

Η πληροφορία που λάβαμε, ή η πληροφορία που μας πήρε από το χέρι, μάς κάνει ό,τι θέλει;

 

Δεν γνωρίζω ποιο κόμμα αύριο θα έλθει πρώτο, δεύτερο ή τρίτο.

 

Αυτό που ωστόσο παρατηρώ είναι πως έγινε η δουλίτσα: θριάμβευσε η χειραγώγηση και η θεατή κι αθέατη εργαλειοθήκη της.

Τα Ουρανοποιηματάκια στο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ του Π. Τ. Δ. Ε. (Παν/μιο Αιγαίου)

Παρουσιάζοντας ποικίλες δράσεις της σχολικής κοινότητας των Ουρανοποιημάτων – στο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ του Π. Τ. Δ. Ε. (Παν/μιο Αιγαίου) προσκεκλημένος της ομότιμης καθηγήτριας Ελένης Σκούρτου και του ΕΔΙΠ Δημήτρη Κόκκινου.

 

Κεντρικό πλαίσιο αναφοράς: η δημιουργική ανάγνωση και γραφή, ο σχολικός κινηματογράφος, οι μαθητικές χορωδίες, η δημοκρατική αυτορρύθμιση των παιδιών – όλα τους, ως δημιουργικές σταθερές της σύγχρονης σχολικής μας ζωής.

 

Οι ερωτήσεις και οι παρατηρήσεις των συναδέλφων και των φοιτητών/ φοιτητριών δείχνουν, για μία ακόμη φορά, πως ο παιδαγωγικός οραματισμός και το σχολικά εφικτό δεν είναι απέναντι πόλοι.

Ευγνώμων για την πρόσκληση και την από κοινού παιδαγωγική ζύμωση! 

Φωτογραφίες: Ελένη Κυρμουζούδη

Προεκλογική περίοδος, Μάιος 2023

Παλιά συνθήματα. Σκουριασμένος λόγος. Γκριζαρισμένα μυαλά και ιδέες. Σε πακετάρισμα νέων μέσων. Με την ξέχειλη ελαφρότητα και την δήθεν χαριτωμενιά τους. Ως επί το πλείστον. Ανεξάρτητα, δυστυχώς, απ’ την ηλικία των υποψηφίων.

 

Θλίψη.

 

Δεν αλλάξαμε, φαίνεται. Ως κοινωνία κι ως πολίτες.

 

Γι’ αυτό και δεν αλλάζουν οι περισσότεροι υποψήφιοι μας.

 

Αν κινούμασταν σε μία συχνότητα σοβαρής πολιτικής σκέψης κι αντιπαράθεσης και όχι με βάση τους μικροφόβους και τα μικροσυμφέροντα μας θα υποχρεωνόντουσαν οι πολιτικοί να βγουν απ’ το νεκροζώντανο ρεπερτόριο τους.

 

Το τι φαμφάρα ή ξύλινη ρητορεία έχουμε υποστεί, δε λέγεται!

 

Σαν να δουλεύουν όλα ρολόι, έστω αναλογικό – πού; Στην χώρα των Τεμπών…

 

Απ’ το 2009 είμαστε σε μία τροχιά παρατεταμένης κρίσης, πολλών μάλιστα υποστρωμάτων. Σ’ αυτήν πορευόμαστε – με το βήμα του κάβουρα.

 

Και τη μνήμη χρυσόψαρου.

Προεκλογικά παραμύθια

Είναι πασίγνωστο ήδη απ' την εποχή του Κλεμανσώ: τα μεγαλύτερα ψέματα ακούγονται στην διάρκεια των πολέμων και κατά τις προεκλογικές περιόδους.

Η δική μας προεκλογική περίοδος δεν αποτελεί την εξαίρεση. Με ντιμπέιτ ή χωρίς ντιμπέιτ, τα ψέματα μοιράζονται απλόχερα.

Ας σταθούμε λιγάκι στα παραμύθια που ακούγονται γύρω απ’ τα οικονομικά μας και ιδιαίτερα όσα αφορούν την λεγόμενη «ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».

Για να διευκρινίσει κανείς το μέγεθος και το εύρος των πανίσχυρων μύθων που μας κατακλύζουν καθημερινά και σε αυτή την πτυχή του συλλογικού μας βίου καλό είναι πρώτα να γνωρίζει ορισμένα στοιχειώδη περί οικονομικών (στην Ελλάδα, δυστυχώς, διαθέτουμε λειτουργικό αναλφαβητισμό κι επί αυτού του πεδίου).

Το κανάλι του καθηγητή οικονομικής επιστήμης, Κοσμά Μαρινάκη, με την επωνυμία “Greekοnomics” είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις στο ελληνικό you tube καθώς επιχειρεί με μία σειρά τεκμηριωμένων και ιδιαίτερα εύληπτων βίντεο να θεραπεύσει ποικίλες πτυχές της άγνοιας ή, χειρότερα, της ημιμάθειας μας πάνω στα οικονομικά.

Δείτε το τελευταίο του βιντεάκι σχετικά με τα 5 πιο γνωστά παραμύθια που ακούγονται στα περί αναπτύξεως και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για το ποιο κόμμα ψεύδεται περισσότερο.

Είναι μια καλή βοήθεια, εκτιμώ, για το πώς μπορεί να αποτιμήσει και αποδομήσει την επιχειρηματολογία δεκάδων υποψηφίων και με νηφαλιότητα να κάνει μία καλύτερη επιλογή την επόμενη Κυριακή.

"Είσαι σήμερα μονάρχης / κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις"

Κάποτε, όχι και πολλές δεκαετίες πίσω, αυτή η φωτογραφία θα ενέπνεε μαζικό δέος και συγκίνηση.

 

Σήμερα, ωστόσο, σε όσους έχουν δει μέσα και πέρα απ’ τον σχετικό της μύθο, μπορεί να προκαλέσει μέχρι και το μειδίαμα, αν όχι το γέλιο.

 

Αναρωτήσου πόσους μύθους σαν κουρδιστά πορτοκάλια χειροκροτούμε ή ακόμη και σαν γιουσουφάκια υποκλινόμαστε – απέναντι στους οποίους οι βλαστοί μας ενδέχεται να γυρίζουν ατομικά και συλλογικά την πλάτη.

Σημείωση: Ο τίτλος της ανάρτησης αντλείται από 2 στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, απ' το ποίημα του "Ο γλάρος" (Τα Ρω του Έρωτα, εκδ. Ύψιλον)

Νίκος Γκάλης: το διαρκές αντι-παράδειγμα

Ο Νίκος Γκάλης υπήρξε για όλους εμάς, τα παιδιά της δεκαετίας του ’80, το πιο ισχυρό αντι-παράδειγμα σε μία Ελλάδα που αρνούταν να ενηλικιωθεί. Που τις δημιουργικές της δυνάμεις τις έπνιγαν τα 3 κακά της τότε μοίρας μας: ο παραγοντισμός, ο νεποτισμός και ο λαϊκισμός.

Όπως, στις μέρες μας, ο Αντετοκούνμπο μπολιάζει κάτι καινούργιο στην Αμερικανική νοοτροπία (σύμφωνα με την οποία: ο νικητής τα παίρνει όλα – κι ο 2^ος ακόμη είναι για τον Καιάδα), έτσι κι ο Γκάλης έφερε άλλο αεράκι στην κλεισούρα της τότε αντίληψης και κοινωνικής μας πρακτικής.

Το ότι τιμάται σήμερα – σε μία εποχή, που έχουν ξανά ισχυροποιηθεί  παλαιές και πασίγνωστες γάγγραινες (κι όχι μόνο οι 3 που κατονομάζονται παραπάνω) και έχουν, στο μεταξύ, εκκολαφθεί καινούργιες, δεν έχει μόνο συμβολική σημασία.

Ό,τι αντιπροσωπεύει στον τομέα του ο Γκάλης εξακολουθεί να μας φωταγωγεί. Όπως κι ο πιο κοντινός μας επίγονός του – έστω κι αν ακολούθησε την ανάδρομη πορεία διασχίζοντας τον Ατλαντικό: ο Γιάννης.

Εμάς και τα σημερινά παιδιά!

Το αντίστροφο

Χρυσάνθεμο

«Για την εκσκαφή

και της πιο κρυπτόφιλης ηλιαχτίδας

ένα μόλις χρυσάνθεμο

αρκεί!»

 

[ Καλό και φωτεινό μας Μάιο! ]