Με το βλέμμα ενός μικρού δημιουργού

Είναι σχολική Τετάρτη. Μεσημέρι. Το προαύλιο μετά την αποχώρηση των παιδιών και των συναδέλφων της πρωινής ζώνης έχει αλλάξει ολωσδιόλου ήχο.

 

Η βροχή παρέα με τις κατά τόπους λιμνούλες συνθέτουν ένα πολυτονικό κρουστό χαλί που συνάμα μάς δροσίζει και μάς χαλαρώνει – ενώ τρώμε. Στα ηχεία του υπολογιστή μας έχουμε ήδη προσκαλέσει διάφορους μουσικούς μάγους, για να προστεθούν, στο γύρω ηχόχρωμα της αίθουσας, εξίσου παλλόμενα έγχορδα και πνευστά – από τον Μότσαρτ έως τον Μ. Χατζιδάκι.

 

Πρώτος τελειώνει το φαγητό του ο μικρός Ν. «Δεν έχω μαθήματα για αύριο. Να πιάσω κάτι να ζωγραφίσω;». «Μέχρι να τελειώσουν και οι άλλοι – είναι μια χαρά ιδέα. Τι έχεις στο μυαλό σου να φτιάξεις;». «Θα δείτε…»

 

Μετά από 10 λεπτά περίπου είδα.

 

Είδα για μια ακόμη φορά τι μπορεί να πετύχει η παρατηρητικότητα και η φαντασία, όταν η μία δίνει διαδοχικά σκυτάλη στην άλλη.

 

Είδα όμως και κάτι που δεν είχα συλλογιστεί παλαιότερα: πως, αν ενώσεις δύο μολυβοχρωματισμένα αυτιά, σχηματίζεται μια παιδική καρδιά.

Τραμπ - Μπάιντεν

Διάχυτη είναι η ευφορία στη χώρα μας κι αλλού για την απομάκρυνση του Ντ. Τραμπ από τον Λευκό Οίκο.

Και δικαιολογημένα.

Πλην όμως, ειδικά αυτή τη στιγμή, ας μην αποσιωπούμε πως η ήττα του ήταν οριακή και το σημαντικότερο: τα ποσοστά του στους μαύρους ψηφοφόρους (κατά 50% - παρά το Black Life Matter), στις γυναίκες, στις εθνοτικές ομάδες και μειονότητες ανέβηκαν (βλ. τί συνέβη πχ στην πολιτεία της Φλόριντα).

Ναι, αυτός ο πολιτικός, του οποίου οι πράξεις και τα λεγόμενα έβριθαν από μισογυνισμό και ρατσισμό ανέβασε, σε όλες αυτές τις ομάδες που έθιγε παντί τρόπω, τα ποσοστά του.

Κι ας μην θαμπωνόμαστε από την αποφυγή του χείριστου, παρότι ακόμη ιδιαίτερα δημοφιλή Τράμπ: ο Τζο Μπάιντεν δεν εκφράζει την άλλη Αμερική που αγαπάμε – που μελετούμε κι εκτιμούμε.

Δεν είναι όμως Τράμπ.

Τέλος, είναι γενική η αίσθηση πως πλάι στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που επέλεξαν τον Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς εκείνος ο καταλύτης που θεωρείται πως συνετέλεσε στο να επιστρέψει στο σπίτι του ο Τραμπ, είναι ο κόβιντ-19. Επαναλαμβάνουμε: με οριακή, μάλιστα, πλειοψηφία.

Κι αυτό, αξίζει, επίσης να μας προβληματίσει.

Γελοιογραφίες: Plantu.