Δείξε
μου τους φίλους και τους συνεργάτες σου - να σου πω ποιός είσαι...
Από την εκδήλωση των "Παλίνδρομων
Διηγημάτων" (εκδ. Gutenberg, 2022), στο Βιβλιοπωλείο "ΤΟ
ΔΕΝΤΡΟ" - ή όπως καταλήγει και ο αφηγητής του Φραγκίσκου στην
"Δονούσα" (σελ. 110) "κοιταχτήκαμε και γελάσαμε. Το ρολόι
αφαιρούσε ρυθμικά τον χρόνο".
– Θα
δεις που κάποτε θα απαλλαγούμε απ’ όλα αυτά τα δεσμά και η ζωή μας θα γίνει wireless!
–
Δε θα το πιστέψεις! Μ’ άλλο φύλο πλαγιάζω, μ’ άλλο φύλο ξυπνώ…
–
Εγώ μ’ άλλο στέκομαι όρθιος και μ’ άλλο φτάνω στο ταβάνι!
ΙΙΙ.
Δύο
πόδια έχει – η κάθε πόρτα της ζωής.
Ας
ονειρευτούμε, για λίγο, την γυναικεία ύπαρξη: έχοντας κόψει κάθε γέφυρα – τόσο
με την μπούργκα της θεοκρατίας και της πατριαρχίας - όσο και με τα φίλτρα της
δυτικής ωραιοπάθειας.
Δίχως την ορατή ή αόρατη φυλακή που στήνουν οι θεοί και οι δαίμονες κάθε λογής
δογματισμού – είτε της μεταφυσικής τάχα,
είτε της λεγόμενης βιομηχανίας της ομορφιάς.
Στις μέρες μας -ποιος δεν το βλέπει;-
γυναίκες εξακολουθούν να συλλαμβάνονται και να δολοφονούνται από τις αστυνομίες
των ηθών – γυναίκες απολύονται ή περιθωριοποιούνται, επειδή δεν ανανέωσαν την
βαφή των μαλλιών τους, ή ακόμη, διότι αρνούνται συνειδητά τα μπότοξ και τα
προκρούστεια συναφή.
Ας το ονειρευτούμε – άνδρες και γυναίκες, γυναίκες και άντρες – για να υλοποιούμε αυτό το όνειρο κάθε μέρα μαζί, στη μικρή μας ζωή.
Πάνος Δρακόπουλος – Πάμπλο
Νερούδα
«Πεταλούδες / Mariposas»:
νέο ΕP
Μόλις κυκλοφόρησε από την Records DK https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/--mariposas
Φωτογραφία
εξωφύλλου: Μαγδαληνή Κούρτη
Διατίθεται
σε όλες τις μεγάλες μουσικές πλατφόρμες και τις ψηφιακές μουσικοθήκες.
SPOTIFY:
https://open.spotify.com/album/7utM6CIeWULgHvNNApIjO2?si=dxx-rejKQgKm7SFGRwlvNg
Λίγα λόγια για το EP:
Ο Έρωτας, όπως κάθε τι
σπουδαίο στη ζωή μας απαντά σ’ ένα φάσμα αναρίθμητων εμπειριών – που ίσως είναι
παραπλανητικό να μιλάμε γι’ αυτόν στον ενικό αριθμό.
Οι Έρωτες, λοιπόν – αντί του
ενός θεού ‘Ερωτα.
Ένας εκ των Ερώτων – είναι
κι εκείνος όπου το ‘εγώ’ σου είναι
πλήρως παραδομένο στην άλλον. Προσοχή, παραδομένο
– κι όχι, φυλακισμένο. Το ακριβώς
αντίθετο: παραδομένο εδώ θα πει, λευτερωμένο.
Από τι; Από τις αυταπάτες
και τις ψευδαισθήσεις – της ζωής και της σκευής μας. Λόγου χάριν, τους μύθους
που μας κινούν – και μας διαπλάθουν. Που διαπλάθουν, εν τέλει, το ‘εγώ’ μας - ένα ‘εγώ’ ματαιόδοξο, άπληστο και, συχνά, ανίκανο να
βγει απ’ το αυτιστικό όριο του.
Πολλοί είναι οι ποιητές που
μίλησαν γι’ αυτόν τον Έρωτα – και τον ύμνησαν και τον τραγούδησαν – θα ‘λεγε
κανείς, σαν τον πιο θαρραλέο από τους άλλους όμορους θεούς Έρωτες.
Ένας απ’ αυτούς ήταν κι ο
Πάμπλο Νερούδα.
Δύο από τα πολλά σπουδαία
ερωτικά ποιήματα του – θέλησα κι από μεριάς μου να τραγουδήσω – κεντώντας τα με
το ηχόχρωμα που μου προκαλούσαν.
Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να
περιγράψω το πώς εργάστηκα – παρά μόνο ότι μπήκα μέσα τους τόσο ως μουσικός,
όσο κι ως ερωτευμένος.
Μαζί με την ευγνωμοσύνη μου στην Αναστασία Μπέκου και στην Λίτσα Τρέχα-Κούρτη, για
το αιθέριο δώρο που συνιστά η φωνή τους μέσα στο τελικό ηχόχρωμα αυτών των
τραγουδιών, η έκδοση αφιερώνεται – κατ’ αρχήν, στην μνήμη του μεγάλου Χιλιανού ποιητή,
όσο και στον μεταφραστή του, τον κ. Γιώργο Κεντρωτή που, εδώ και χρόνια, κάνει
θαύματα μεταφέροντας τόσο εύηχα κι ευρηματικά την γλώσσα του Νερούδα στη δική
μας – κι έπειτα, σε όλους τους ανθρώπους που επιχειρούν να σκαλίσουν σ’ έναν
άγονο και δύστροπο (για να μην πω, κυνικό)
επί το πλείστον κόσμο μας έναν τόσο δα βλαστό αυτής της σπάνιας μορφής Έρωτα.
Αυτό το τόσο δα είναι το
όντως μέγιστο.
Τις
πιο θερμές μου ευχαριστίες στην Μαγδαληνή Κούρτη
για
την πρισματική φωτογραφία του εξωφύλλου.
Πάνος
Δρακόπουλος
Βιογραφικά Σημειώματα:
Ο Πάνος Δρακόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, τον Αύγουστο του 1975. Τα
πεδία των σπουδών του είναι: παιδεία και φιλοσοφία. Διδάσκει σε σχολεία της
πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού
τέχνης και λόγου «Νησίδες» και ιδρυτής του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης
και γραφής «Το Κοχύλι».
Έχει
δημοσιεύσει 5 ποιητικά βιβλία και την μετάφραση της τελευταίας συλλογής
ποιημάτων του J. D. Morrison “An American Prayer”
– όλα τους απ’ τις εκδ. Γαβριηλίδης.
Παράλληλα,
γράφει μουσική για το θέατρο, τη βίντεο αρτ – καθώς και κύκλους
τραγουδιών και μελοποιήσεων. Με το μουσικό του
βιβλίο «Ένας κομήτης μαγικός»
(Ιστότοπος: https://panos-drakopoulos.wixsite.com/enas-komitis-magikos / Records DK, 2021) επιχείρησε να συνενώσει την ποιητική
και την μουσική του γραφή. Το άλμπουμ του «Πάγος και Φωτιά» (Records DK, 2021) αποτελεί τον πρώτο του κύκλο ορχηστρικής μουσικής.
Τον
Μάιο του 2022 κυκλοφόρησε το «Ελιξίριο», σε στίχους του Γιάννη
Φαινέκου, ενώ μόλις εξέδωσε, σε ποίηση του μεγάλου Χιλιανού ποιητή, Πάμπλο
Νερούδα, τις «Πεταλούδες».
.jpg)
Ο Πάμπλο Νερούδα (1904 – 1973) αποτελεί μία κορυφογραμμή της παγκόσμιας
ποίησης για τον 20ο αιώνα. Το 1971 έλαβε για το σύνολο του έργου του
το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, πλάι σε μία σειρά άλλων μειζόνων διακρίσεων. Στην
Ελλάδα ευτύχησε να μεταφραστεί από μία πλειάδα εμπνευσμένων μεταφραστών, μεταξύ
των οποίων και ο Γ. Κεντρωτής.
Σε
λίγες μόλις μέρες θα κυκλοφορήσει σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες καθώς και
στην σχετική ψηφιακή αγορά το νέο μου "δισκάκι", με τίτλο "Πεταλούδες
/ Mariposas" - το οποίο θα περιέχει δύο μελοποιημένα ποιήματα του
αγαπημένου Πάμπλο Νερούδα, σε μετάφραση του Γιώργου Κεντρωτή - και μ’ εξώφυλλο,
της Μαγδαληνής Κούρτη.
Θα αποτελέσει το πρώτο μίας σειράς μικρών δίσκων με κοινό τους παρονομαστή την
δημοσίευση ολοκαίνουργιων μελοποιήσεων ξεχωριστών ποιητικών έργων.
Όπως θα έλεγε κι ο Ελύτης: τα όνειρα παίρνουν εκδίκηση.
Ή
λιγότερο απειλητικά: τραγουδούν!
Στην
πλευρά εκείνη όπου τα παλλόμενα ρήματα ‘δημιουργώ’ και ‘μαθαίνω’ συναντιόνται –
θα βρεις την λέξη η οποία, εν τέλει, τα ζευγαρώνει: ‘καλλιεργώ’.
"Αυτό που λέμε 'λέξη'
αποτελεί το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο μιας συνάρτησης που περιέχει πάμπολλες μεταβλητές."
[Ο νέος σελιδοδείκτης του Εργαστηρίου
δημιουργικής
ανάγνωσης και γραφής
"ΤΟ
ΚΟΧΥΛΙ¨
-
για το 11ο Έτος Συναντήσεων και Δράσεων μας]
Τυπογραφείο 1985», Νίκος Χατζηκαλημέρης
– με ανακυκλωμένο (όπως πάντοτε) χαρτί.
Κυκλοφορούν –εν όψει της
αυριανής σχολικής μας επανεκκίνησης– αναρίθμητες "κάρτες" που αφορούν τους τρεις
πρωταγωνιστές της παιδαγωγικής σχέσης: τους εκπαιδευτικούς – τους γονείς – και τους
μαθητές.
Εστιάζοντας σ' εκείνες που
αφορούν απευθείας τους δασκάλους παρατηρεί κανείς πως οι περισσότερες είναι
σιδερωμένες απ' την κοινοτοπία.
Δε θα μας ενοχλούσε καν - αν
αυτή η προσκόλληση στην κοινοτοπία (ιδεαλιστικής κυρίως κοπής) ήταν άκακη και
μη βλαπτική. Είναι όμως. Και το γνωρίζουμε άπαντες οι "μεγάλοι" αυτό
- απ' την προσωπική μας, παιδική-σχολική πείρα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τί
καθιστά έναν δάσκαλο – ευρηματικό επιστήμονα και καλλιτέχνη – και τι,
υπαλληλάκο και σκιά του σπουδαίου του ρόλου. Κι επίσης, υποψιαζόμαστε, σε πολύ μεγάλο
βαθμό, πως στην σύνθετη εποχή μας αυτή η δέσμη ταλέντων κι αρετών είναι πιο αναγκαία
από ποτέ.
Μία κάρτα που ξεχώρισα είναι
η συγκεκριμένη.
Τι γράφει; Το στοιχειώδες: «Ο
δάσκαλος πρέπει να σκέφτεται αν θα ήθελε να είναι μαθητής στην τάξη του».
Σε
καθημερινή βάση – θα προσθέσω. Όπως και το ότι: αυτός ο
αναστοχασμός δεν πρέπει να είναι παρά το ελάχιστο.
Ναι, διότι το ακόμη παραπάνω, για να μην πω το μέγιστο, θα το ανακαλύπτει–δημιουργεί ο
ίδιος και πάλι καθημερινά, με τη βοήθεια των μαθητών του.
Καλή και δημιουργική σχολική
χρονιά για όλους μας – μικρούς και μεγάλους!
.jpg)
Ο τρόπος που μεγαλώνεις τα παιδιά σου –
είν’ ο πιο διαυγής προβολέας για το ποιός είναι ο χαρακτήράς σου.
.jpg)
– Σύννεφα με παντελόνια αποκαλούσαν τους
επαναστατημένους ανθρώπους, οι παλαιοί φουτουριστές...
– Σύννεφα με κασκόλ αποκαλούν τον καμβά του ορίζοντα, οι σύγχρονοι
μετεωρολόγοι!
Στην φωτογραφία: Τόπος: Κίνα, πριν από λίγες ημέρες (21.8.2022).
Διαβάζουμε:
"Αυτό λοιπόν το "σύννεφο με κασκόλ", όπως το λένε, έχει στην
κορυφή του κάτι σαν ουράνιο τόξο που το αγκαλιάζει! (το κασκόλ). Στην
πραγματικότητα αυτό δημιουργείται όταν μικροσκοπικά σωματίδια πάγου ή νερού
βρίσκονται ψηλά στο σύννεφο. Λόγω της διάθλασης του φωτός βλέπουμε αυτά τα
πανέμορφα χρώματα!" [Από την ομάδα "Το Διάστημα είναι πολύ κουλ"].
– Την
αλήθεια την φτιάχνει κανείς όπως φτιάχνει το ψέμα;
– Ναι,
σαν ένα παζλ…
Εικαστικό : Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, «Μικρός Βάκχος»
Όχι, μόνον είναι επιθυμία του Αυγούστου να γίνει
Σεπτέμβριος, σαν μεγαλώσει, αλλά και προτροπή του - για όλους εμάς!
Ας γίνουμε, επομένως, ένας πληθυντικός Σεπτέμβριος:
τρυγητές,
σχολικοί βατήρες,
δροσιστικοί
κι αέρινοι – σαν πρωτοβρόχι!
