Σχολική Επανεκκίνηση

Κυκλοφορούν –εν όψει της αυριανής σχολικής μας επανεκκίνησης– αναρίθμητες "κάρτες" που αφορούν τους τρεις πρωταγωνιστές της παιδαγωγικής σχέσης: τους εκπαιδευτικούς – τους γονείς – και τους μαθητές.

 

Εστιάζοντας σ' εκείνες που αφορούν απευθείας τους δασκάλους παρατηρεί κανείς πως οι περισσότερες είναι σιδερωμένες απ' την κοινοτοπία.

 

Δε θα μας ενοχλούσε καν - αν αυτή η προσκόλληση στην κοινοτοπία (ιδεαλιστικής κυρίως κοπής) ήταν άκακη και μη βλαπτική. Είναι όμως. Και το γνωρίζουμε άπαντες οι "μεγάλοι" αυτό - απ' την προσωπική μας, παιδική-σχολική πείρα.

 

Γνωρίζουμε πολύ καλά τί καθιστά έναν δάσκαλο – ευρηματικό επιστήμονα και καλλιτέχνη – και τι, υπαλληλάκο και σκιά του σπουδαίου του ρόλου. Κι επίσης, υποψιαζόμαστε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, πως στην σύνθετη εποχή μας αυτή η δέσμη ταλέντων κι αρετών είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

 

Μία κάρτα που ξεχώρισα είναι η συγκεκριμένη.

 

Τι γράφει; Το στοιχειώδες: «Ο δάσκαλος πρέπει να σκέφτεται αν θα ήθελε να είναι μαθητής στην τάξη του».

 

Σε καθημερινή βάση – θα προσθέσω. Όπως και το ότι: αυτός ο αναστοχασμός δεν πρέπει να είναι παρά το ελάχιστο.

 

Ναι, διότι το ακόμη παραπάνω, για να μην πω το μέγιστο, θα το ανακαλύπτει–δημιουργεί ο ίδιος και πάλι καθημερινά, με τη βοήθεια των μαθητών του.

 

Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά για όλους μας – μικρούς και μεγάλους!