Επιστροφή στην ανοιχτωσιά

Χτες κατηφορίζοντας στην πλατεία Δημαρχείου για την συναυλία του Στ. Ξαρχάκου, στο νησί της Ρόδου - ανέβαινε ένα ζευγάρι, περίπου στην μέση του ηλικία.

 

Αποχωρώντας ο άνδρας αποφαινόταν ενοχλημένος προς τη συντροφιά του: "Έλα μωρέ και τί είναι ο Ξαρχάκος; Ένας δεξιός μουσικός!»

 

Η φράση και η σκέψη που τη γέννησε είναι πολλαπλά προβληματική.

 

Δεν είναι μόνο ότι από ανθρωπολογική σκοπιά ο εγκέφαλος μας εξελικτικά τρέφεται με αυτό τον στερεοτυπικό τρόπο ανάγνωσης του κόσμου. Δεν είναι μόνο ότι η ιδεολογία («δεξιά» – «κέντρο» – «αριστερά») μάς χειραγωγεί στα δικά της στεγανά.

 

Δεν είναι ούτε κι ότι αυτός ο τρόπος σκέψης, ο οποίος συχνά λοιδορείται ως «εφηβικός» (στη μανιχαϊστική λογική του ‘μαύρου’ και του ‘άσπρου’) – εμφανίζεται σε κάθε, μα κάθε ηλικία (γι' αυτό εστίασα νωρίτερα στην βιολογική ηλικία του ζευγαριού)

 

Εκτός όλων των παραπάνω, αυτός ο τρόπος ανάγνωσης κι έκφρασης εδώ και πολύ πολύ καιρό είναι μία ακόμη κραταιά μόδα. Είναι «στυλ» – που περνάει, που έχει απήχηση. Που μαζεύει λάικ και καρδούλες.

 

Προφανώς το θέμα μας δεν είναι ο Ξαρχάκος.

 

Είναι η σφαίρα τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου μας βίου. Είναι η επιπολαιότητα με την οποία κρίνουμε – τα οικεία μας και τα κοινά: τις επιλογές των παιδιών και των φίλων μας, τη ρητορεία και την πολιτική πρακτική των υποψηφίων, των πολιτευτών και των πολιτικών μας. Τη συναυλία ή το έργο ενός μουσικού.

 

Μέσα στα μικρά μας κουτάκια – όλα φαίνεται να χωρούν. Αμ δε χωρούν.

 

Όμως το είπαμε: η εποχή, δε σηκώνει «δε ξέρω», «δε το ‘χω επεξεργαστεί αρκετά», «μου λείπουν τα δεδομένα». Δε σηκώνει, με άλλα λόγια, ένα υγιή σκεπτικισμό που να μας κρατάει σε διανοητική και ηθική ρώμη κι ανοιχτωσιά.

 

Για τις αιτίες αυτής της στάσης πολλά μπορούν να επισημανθούν. Επιλέγω εδώ το εξής πρώτο: είναι μόδα να είσαι μονολιθικός στην σκέψη και στην έκφραση. Εκπέμπεις σιγουριά στον αγχωμένο μες στην αβεβαιότητα του σύγχρονου κόσμου διπλανό σου. Κι έτσι ένα ψυχολογικό διάκενο μετατρέπεται σε κοινωνική διασύνδεση – σε ένα «εμείς» – σε μία, όπως λέγεται πια ευρέως, «κοινωνική φούσκα».

 

Από απόσταση οι άνθρωποι βγάζουμε πιο εύκολα νύχια: στον άλλο, στον όποιο άλλο – στην όποια πολιτική, σεξουαλική, πολιτισμική ετερότητα. Το ξέρουμε κι απ’ τους πολέμους: πιο εύκολα εκπυρσοκροτεί κανείς από μακριά.

 

Γι’ αυτό, σκέφτομαι πως, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να αντιστρέψει αυτή την ισχυρή μόδα είναι δύο πράγματα – σε συνδυασμό μεταξύ τους κι όχι χώρια: είναι η εγγύτητα και η μετριοπάθεια.

 

Και το θάρρος: να καταλαβαίνουμε πως συχνά κάνουμε λάθος. Και να το παραδεχόμαστε: πρώτα πρώτα στον μέσα μας καθρέφτη.

"Πεταλούδες / Mariposas" - 1o Έτος Κυκλοφορίας

https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/--mariposas

 

Το 1^ο της κεράκι σβήνει σήμερα η κυκλοφορία του EP "Πεταλούδες / Mariposas", σε ποίηση του Π. Νερούδα (Μετ. Γ. Κεντρωτής).

 

Δε θα ήθελα να σταθώ στη γλώσσα των αριθμών – για την χαρά που μεταγγίζει η απήχηση των 2 μελοποιημένων τραγουδιών του μεγάλου Χιλιανού ποιητή – όσο στα προσωπικά μηνύματα που έχουν έλθει από παλιούς και νέους φίλους αυτού του έργου.

 

Η ποίηση δεν είναι απλώς για να τη γευόμαστε - αλλά και να μας γεύεται - να μας αποκαλύπτει.

 

Γι' αυτό και την τραγουδάμε.

 

Με μια έξαψη που –όποτε το χρειάζεται– "δαγκώνει βαθιά τα δαμάσκηνα του στόματός" μας.

 

Ελεύθερη ακρόαση - στο Spotify

«Τα Ουρανοποιηματάκια - SkyRhymes»: επανακυκλοφορούν σε Remaster

Μόλις κυκλοφόρησε από την Records DK

https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/----the-skyryhmes

Εικαστικό Εξωφύλλου: Στέλλα

Επιμέλεια - art work: Στέλιος Σκαραβαίος

 

Διατίθεται σε όλες τις μεγάλες μουσικές πλατφόρμες

και τις ψηφιακές μουσικοθήκες.

 

SPOTIFY:

https://open.spotify.com/album/0ZFQ3skrv3o0WMaxIm9oFf?si=tyMUhaM-SxugYwS3Lq56Tw

 

Λίγα λόγια για το έργο:

 

Πάνε 11 περίπου χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το CD των Ουρανοποιημάτων.

Ενδοσχολικά σε πρώτη φάση – έπειτα, στον  κλειστό κύκλο του νησιού μας.

Με τα έσοδα του και την αδιάλειπτη υποστήριξη του Συλλόγου Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, όπου εργαζόμουν εκείνη την εποχή (ΔΣ Κοσκινού) – οργανώσαμε μία σειρά από όμορφες δράσεις (λχ εκπαιδευτική εκδρομή στην Κω) που τις θυμόμαστε όλες κι όλοι σαν ακριβά δώρα της τότε σχολικής μας ζωής.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το ότι η λεξιπλασία μας γι’ αυτήν την συνάντηση μουσικής-ποίησης-απαγγελίας («Τα Ουρανοποιηματάκια») πέρασε απευθείας και στο όνομα του Ιστολογιού μας και της δημιουργικής εκπαιδευτικής μας κοινότητας: έδωσε και πήρε πολλή αγάπη αυτή η έκδοση – καθώς, ειδικά, τα τραγούδια της στο διαδίκτυο (βλ. You Tube) αριθμούν χιλιάδες προβολές κι αναρίθμητα εγκάρδια προσωπικά σχόλια από μικρούς και μεγάλους.

Ολόκληρο το έργο όμως, με την εκπνοή της εποχής του Δίσκου Ακτίνας (CD), δεν είχε βρει την διαδικτυακή του εστία.

Με μεγάλη χαρά από χθες – την έχει: σε όλες τις μεγάλες μουσικές πλατφόρμες.

Επανακυκλοφορούμε – σε Remaster έκδοση (με νέα και βελτιωμένη επεξεργασία ήχου) – διατηρώντας κι εμπλουτίζοντας το θαυμάσιο εξώφυλλο που φιλοτέχνησε η –τότε– 11χρονη Στέλλα.

Η νέα έκδοση είναι αφιερωμένη σε όλους τους συντελεστές της: πρώτα στα παιδιά που βαδίζουν πλέον στον κήπο της νιότης τους – και, φυσικά, στην γενναιόδωρη Θ. Χορτιάτη, που αγκάλιασε την εργασία μας από την πρώτη στιγμή, κλείνοντας την αλληλογραφία, που είχαμε τότε, με τα εξής λόγια: «Η προσπάθεια της προσέγγισης της τέχνης και με τη βοήθεια της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, διευρύνει τους ορίζοντες της αντίληψης των πραγμάτων – Σε ευχαριστώ δάσκαλε, σας ευχαριστώ παιδιά για το φάκελο που μού στείλατε με τόσα καλούδια!» (Επιστολή, 2-1-2012).

Σας ευχαριστούμε κα Χορτιάτη – σας ευχαριστούμε θερμά όλες κι όλους!

 

Π. Δ.

Βιογραφικά Σημειώματα:

Ο Πάνος Δρακόπουλος διδάσκει σε σχολεία της Aβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος του περιοδικού «Νησίδες» και ιδρυτής του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «Το Κοχύλι». Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικά βιβλία και την μετάφραση της συλλογής ποιημάτων του J. D. Morrison “An American Prayer” – όλα τους από τις εκδ. Γαβριηλίδης. Παράλληλα, γράφει μουσική για το θέατρο, και τη βίντεο αρτ.

Με το μουσικό του βιβλίο «Ένας κομήτης μαγικός» (2018/2021) επιχείρησε να συνενώσει την ποιητική και την μουσική του γραφή.

Το άλμπουμ του «Πάγος και Φωτιά» (2021) αποτελεί τον πρώτο του κύκλο ορχηστρικής μουσικής. Τον Δεκέμβριο του 2022 κυκλοφόρησε ένα EP με τα πρώτα του τραγούδια για τους «Ετεροθαλείς» (1998-2000), ενώ με την έλευση του νέου έτους δημοσίευσε την μικρή σίνγκλ εκδοχή του ορχηστρικού «Πάγος και Φωτιά».

Με το «Ελιξίριο» (Μάιος, 2022), σε στίχους του Γ. Φαινέκου, ξεκίνησε την σειρά «Ποιητικά», την οποία συνέχισε με τις «Πεταλούδες», σε ποίηση του Π. Νερούδα (Σεπτέμβριος, 2022) και με «Το τραγούδι της ερήμου», σε ποίηση της Άννας Ξανθάκη (Φεβρουάριος, 2023).  

Λίγο μετά το σινγκλ «Ο γλάρος» (Μάιος,  2023), σε στίχους της Δήμητρας Ηλιού, όπου εγκαινίασε ένα νέο κύκλο μουσικών έργων με πλαίσιο αναφοράς τον κόσμο του παιδιού, προχωράει με την «Φθορά - Fthorá» (Αύγουστος, 2023) στο μονοπάτι των «Ποιητικών» συνομιλώντας δημιουργικά αυτήν την φορά με την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη.

«Τα Ουρανοποιηματάκια», σε ποίηση της Θ. Χορτιάτη, Κ. Παλαμά και Ν. Λαπαθιώτη και με την συμμετοχή της νέας Χορωδίας που πετάει στα σύννεφα επανακυκλοφορούν σε Remaster Edition τον Σεπτέμβριο του 2023. 

Η Θέτη Χορτιάτη γεννήθηκε το 1929 στη Θεσσαλονίκη όπου κατοικεί μόνιμα. Έχει εκδώσει 18 βιβλία, 3 ποιητικά για μεγάλους, ένα μυθιστόρημα για μεγάλους και 14 βιβλία για παιδιά, απ' αυτά τα 6 έχουν βραβευτεί, 3 από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και 3 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, και τελευταία (1997) τιμήθηκε από τον Κ.Ε.Π.Β. με το "Βραβείο της Πηνελόπη Δέλτα" για την προσφορά του έργου της.

Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Διαδρομές". Ποιήματά της έχουν περιληφθεί σε αναγνωστικά του Δημοτικού. Αρκετές δεκάδες άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Έργα της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και έχουν παιχτεί από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Θεατρικά της έργα έχουν ανεβαστεί πολλές φορές από σχολεία και πολιτιστικούς συλλόγους. Έχει μιλήσει σε Παιδαγωγικά Τμήματα Πανεπιστημίων, σε Σεμινάρια Εκπαιδευτικών, ΣΕΛΔΕ, ΠΕΚ, και σε πολλά πολιτιστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα.

Κωστής Παλαμάς

(1859 – 1943)

Μείζονα μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων. Υπηρέτησε κάθε πτυχή του γραπτού λόγου με μία αφοσίωση, φιλοδοξία κι επίδοση μνημειώδη. Εργάτης και καινοτόμος του στίχου, σπάνιας ευφυΐας κριτικός και δοκιμιογράφος είναι μερικές μόνο ιδιότητες που τον καταξίωσαν στην εποχή του ως μία μορφή ζώντα εθνικού ποιητή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η αίγλη της ποίησης του έχει ανακάμψει και πολλά του ποιήματα διαβάζονται κι αγαπιούνται από τα σημερινά παιδιά και τους νέους.

 

Ναπολέων Λαπαθιώτης

(1888 – 1944)

Ποιητής που πρωτοεμφανίστηκε στον θρυλικό Νουμά το 1905. Σπούδασε νομική χωρίς ποτέ να την εξασκήσει. Εκτός από ποιήματα δημοσίευσε άρθρα και δεκάδες πεζογραφήματα. Ασχολήθηκε επίσης με την μουσική σύνθεση. Δεν είναι λίγα τα ποιήματα του που έχουν ευτυχήσει να μελοποιηθούν με μεράκι κι ευαισθησία.

 

Η νέα Χορωδία που πετάει στα σύννεφα

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ Πάνου Δρακόπουλου

Ελεύθερη ακρόαση:

"Η εποχή των αλγορίθμων" - "Ανθρωπότητα: μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία"

Αναγνωστικές τέρψεις της περιόδου Αυγούστου – Σεπτεμβρίου:

 

2 βιβλία – τα οποία όσο διεξοδικά εποπτεύουν το παρελθόν και το παρόν μας – παρατηρώ, πως εμπεριέχουν το άμεσο και βαθύτερο μέλλον μας.

 

Α. "Η εποχή των αλγορίθμων" των Σ. Αμπιντέμπουλ και Ζ. Ντόουεκ (Μετ. Μανωλόπουλος, Παν/κες Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 184)
και Β. "Ανθρωπότητα: μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία" του Ρ, Μπρέγκμαν (Μετ. Μ. Μακρόπουλος, εκδ. Κλειδάριθμός, 2019, σελ. 450).

Ειδικά το 2^ο κομίζει μία επαναστατική θεώρηση πάνω στην ανθρώπινη φύση – σύμφωνα με αναρίθμητα επιστημονικά δεδομένα της τελευταίας 30ετίας από ποικίλες ερευνητικές περιοχές (ανθρωπολογία, ψυχολογία, κοινωνιολογία, ιστορία κοκ) – και σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη αντίληψη (ενισχυμένη καθημερινά από τα ΜΜΕ, την φιλοσοφία του Διαφωτισμού, την θρησκεία – ακόμη και την λογοτεχνία) που περιγράφει τον άνθρωπο ως ένα άγριο και βίαιο τέρας κάτω από την κατασκευασμένη επικάλυψη του πολιτισμού.

 

Ο Μπρέγκμαν αφιερώνει την αλλού ισχυρή κι αλλού πιο ασθενή επιχειρηματολογία του, για να υποστηρίξει πως «οι περισσότεροι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, είναι έντιμοι κι αξιοπρεπείς» (σελ. 21).

Και τα 2 ανακινούν έναν ζωηρό διάλογο – με σημαίνουσες ιδέες και πρακτικές της εποχής μας – ανοίγοντας νέους δρόμους κατανόησης και κοινωνικής-πολιτικής συμπεριφοράς.

 

Ίσως γράψω αναλυτικότερα – ειδικά για την "Ανθρωπότητα" – στο μέλλον.

Πρωτοβρόχι

Παράλληλη ακρόαση: