Αδυναμία νηφαλιότητας

Αλέξης Τσίπρας: τι επικρατεί στη δημόσια σφαίρα μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

 

Από την μεριά των φιλικών του μέσων, πολιτικών χώρων και προσώπων: κυρίως «αγιογραφίες» και σημειώματα ευγνωμοσύνης έως και λατρείας.

 

Από την μεριά των αντιπάλων: σωρεία επικρίσεων έως χολή – πολλή, ατελείωτη χολή.

 

Είναι τόσο δύσκολο να επιχειρήσουμε μία νηφάλια αποτίμηση του ανδρός;

 

Ναι, στην Ελλάδα, όπως φαίνεται, είναι.

 

Μιλάμε με βάση το συναίσθημα – όποιο κι αν είναι αυτό.

 

Είναι εξ ορισμού προβληματικό κάτι τέτοιο;

 

Όχι, εκτιμώ πως δε θα ήταν μεγάλο πρόβλημα, αν όντως προχωρούσαμε κι ορισμένα βήματα πέρα από το συναίσθημα στην άρθρωση μιας πρώτης αποτίμησης.

 

Αν δεν εξαντλούνταν, δηλαδή, οι απόψεις μας ή έστω η πολιτική προσέγγισή μας – αποκλειστικά μέσα από την άρδευση των συναισθημάτων μας.

 

Μας διακρίνει, δυστυχώς, μία διανοητική τεμπελιά και μία κάποιας λογής υποκρισία πάνω στο ζήτημα. Διότι, αν σήμερα είναι στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου ο Τσίπρας, παλαιότερα, ήταν εξίσου όσοι χρημάτισαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας.

 

Ζητάμε από την νεότητα (από την κάθε νεότητα) κατά τη διάρκεια των εξετάσεων της (πανελλήνιες, πτυχία ξένων γλωσσών) να αποφαίνεται στα γραπτά της για σειρά κρίσιμων ζητημάτων με ενημερότητα, νηφαλιότητα και αναλυτική εγρήγορση.

 

Που είναι η ενημερότητα, η νηφάλια και η αναλυτική εγρήγορση ημών, των ωριμότερων, κατά το κοινώς λεγόμενο, ηλικιών;

Η πτώχευση - και η εναντίωσή μας

"Δυστυχώς επτωχεύσαμε!"

[Το κεντρικό μήνυμα της χθεσινής κάλπης με 2 μόλις λέξεις]

Είναι η νέα κατάσταση. Τη βιώναμε τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Διάχυτα και ανερυθρίαστα. Την παρακολουθούμε δίπλα μας, εδώ και μήνες στον πραγματικό κόσμο, όσο και στον ψηφιακό.

Απέμενε ν' αποκτήσει σαφέστερη κι απτή πολιτική έκφραση.

Θεσμική πολιτειακή εκπροσώπηση.

Και το πέτυχε.

Μέσα από ποικίλα κομματικά μορφώματα.

Τα οποία θα φουντώσουν και θ' αποθρασυνθούν. 

Χρειάζεται να φουντώσει και η δική μας εγρήγορση

και η δική μας εναντίωση.

Μόνο μέσω της παιδείας.

[Εξ ου και η ανάρτηση της προ 30 ετών, εξαιρετικά ωστόσο επίκαιρης παραπάνω θέσης του Μ. Χατζιδάκι]

Το ότι αυξήθηκε επίσης χθες η αποχή δεν είναι πιο μικρό ή πιο ασήμαντο καμπανάκι.

Η ΑΙ - ένα πρωτίστως πολιτικό ζήτημα

Στην διάρκεια 2 προεκλογικών περιόδων δεν έχει ακουστεί λέξη για το κορυφαίο ζήτημα που αφορά, μετά τη υποχώρηση της πανδημίας, ολόκληρη την ανθρωπότητα: την Τεχνητή Νοημοσύνη («AI», διεθνώς: από το Artificial Intelligence) τη χρήση καθώς και τις νέες λειτουργίες κι εφαρμογές της.

Από μία σκοπιά – δικαίως θα πει κανείς: τα ζήτημα είναι διεθνές – δεν κλείνει στις εργασίες του ενός ή του άλλου κοινοβουλίου – στις επιλογές της άλφα ή της βήτα εθνικής κυβέρνησης.

Ωστόσο απουσιάζει από τον εντόπιο πολιτικό μας διάλογο καν η διερώτηση, ο προβληματισμός, ο σχολιασμός έστω, πάνω στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται ήδη και η οποία θα καλύψει τις περισσότερες, αν όχι όλες τις πλευρές του πολιτισμού, της οικονομικής και επαγγελματικής μας ζωής.

Μίζερα συνεχίζουμε να μένουμε στην επιφάνεια – των πραγμάτων, των συνθημάτων, των ιδεολογικών παραχαράξεων – τα οποία όλα τους θα αναποδογυρίσουν ανεπιστρεπτί, αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό σε σχέση με τις ριζοσπαστικές αλλαγές που συντελούνται, αναδύονται και μέλλεται να προκύψουν για το άμεσο (κι όχι μόνο για το απώτερο) μέλλον από την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Προσωπικά τάσσομαι υπέρ του αυστηρού ελέγχου και του άμεσου μετριασμού της εισόδου της ΑΙ στη ζωή μας – της άποψης, δηλαδή, που υποστηρίζει, πως, όπως δεν βγάζουμε στην αγορά φάρμακα λχ ή εμβόλια, χωρίς να έχουν μεσολαβήσει ενδελεχή πρωτόκολλα διεθνών δοκιμών κι αξιολογήσεων, έτσι και δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζει ανεξέλεγκτα κι αστόχαστα η ΑΙ να μπαίνει βαθύτερα στη ζωή μας.

Διότι αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει στις μεταπανδημικές μας ημέρες. Διεθνώς[1].

Το ζήτημα είναι ευρύτατο, σύνθετο και κρίσιμο στην κατηγορία όπου ανήκει η κλιματική αλλαγή.

Δεν εξαντλείται φυσικά σε μία τόσο απλοϊκή τοποθέτηση. Δεν γίνεται, ωστόσο, να παραμένει –στην καλύτερη περίπτωση– στον φόντο των πολιτικών μας ζυμώσεων.

Εντός επιστημονικών, καλλιτεχνικών, επαγγελματικών κι επιχειρηματικών φορέων έχει ξεκινήσει μία πρώτη μορφή συζήτησης.

Επείγει να μεταγγιστεί και στην ευρύτερη δημόσια σφαίρα – από πολιτικούς και πολίτες.

---

[1] Εκτός από τα συστήματα: GPT-4 (OpenAI), AlphaGo (Google DeepMind), Watson (IBM), Sophia (Hanson Robotics), Tesla Autopilot (Tesla Inc) – ορισμένες δωρεάν,  επί του παρόντος, ιδιαίτερα διαδεδομένες εργαλειοθήκες της ΑΙ είναι οι: Canva ΑΙ, Graphy, Forefront AI, PicWish, Leny AI, AI Copilot, Futurepedia, ChatAll – Ενημέρωση με Claude.

1η δημοσίευση:

Εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ 

https://www.rodiaki.gr/public/article/496326/panos-drakopoylos-h-ai-texnhth-nohmosynh-ena-prwtistws-politiko-zhthma

"Διαδρομές...συναισθημάτων!"

«Ξεκινάμε - η Ποίηση δεν είναι για να περιχαρακώνεται μέσα στις βιβλιοδεσίες (όσο υπέροχες κι ανθεκτικές) ή στα Σπουδαστήρια (όσο σπουδαία και συνάμα αναγκαία).

 

Είναι για να περπατάει στους δρόμους.

 

Της πόλης μας. Της ψυχής. Των συναισθημάτων μας.

 

Καλώς να ανταμώσουμε!

 

Θερμά ευγνώμονες άπαντες στο "Κοχύλι" στην ΔΙΟΔΟ πρωτίστως κι έπειτα στον ΔΟΠΑΡ - για την σύμπραξη και την θαυμάσια συνεργασία!»

Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ"

Στο fb - ως εκδήλωση:

https://www.facebook.com/events/1005965520769421/?ref=newsfeed

«Και με την ελάχιστη υγρασία θ’ ανθίζουμε» / «Εύκρατη ζώνη»

Λόγω της ημέρας – φέρνουμε μπροστά μας 2 νέα κι αξιόλογα ποιητικά έργα.

 

Την τελευταία σύνθεση ενός πανέμπειρου ποιητή, του Π. Πολυμένη και το πρώτο βιβλίο μιας νεοσσού, της Ήλιας Μπούρα.

Α. Πέτρος Πολυμένης, «Και με την ελάχιστη υγρασία θ’ ανθίζουμε» (εκδ. Περισπωμένη, 2023): πρόκειται για το πιο δυνατό ποιητικό βιβλίο που διάβασα τους τελευταίους μήνες σε σχέση με τον «μύθο» και την μαστορική που κομίζει.

Ως δείγμα γραφής παραθέτουμε το «ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ», σελ. 26-27:

Όλες οι αρετές της ποίησης του Πολυμένη είναι εδώ: ακρίβεια στην έκφραση, πολυφωνία στην δομή, σκηνική άνεση, διακειμενικό βάθος (εδώ εμποτισμένο εκτός των πολλών άλλων – κι από κειμενικά ερανίσματα της -εκλαϊκευμένης- επιστήμης). Και το πιο συναρπαστικό για μένα: μιλώντας την γλώσσα της εποχής του, την γλώσσα της γενιάς μας!

 

Πρόκειται για ένα έργο που αξίζει να διαβαστεί – δεν υπόσχεται απλώς, αλλά πραγματοποιεί αισθητικές και στοχαστικές δονήσεις μοναδικής έντασης και διάρκειας!

 

Β. Ήλια Μπούρα, «Εύκρατη ζώνη» (εκδ. Καστανιώτη, 2023): πώς ξεκινάει να μιλήσει κανείς για την απώλεια δίχως να εκπέσει στον φτωχό συναισθηματισμό και τις συναφείς κοινοτυπίες; Να προσευχηθεί, να ξεγυμνωθεί, να προχωρήσει…;

 

Δείγμα γραφής:

«Και το χέρι που απλώνει τώρα

και ζητά βοήθεια

ούτε που θυμάμαι πια

είναι δικό μου ή δικό της;»

(«ΦΑΤΑ», σελ. 35)

 

Ποίηση που δεν αποσιωπά τις σεφερικές της καταβολές (πρβλ. Το γνωστό μοτίβο: υγρασίας – στέγνιας), ούτε, ακόμη ακόμη, και το σ’ ορισμένες στιγμές μαύρο της χιούμορ (βλ. το ποίημα «ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ», σελ. 33).

 

«[….] Αν αλλάξω κατεύθυνση ή μείνω για λίγο πίσω

τότε ξέρω πως

θα πέσει το Σπίτι να με πλακώσει

κι όλοι οι τοίχοι και το ταβάνι

με όλα τα μυστικά που κρύβονται εντός τους

[…]».

 

Δεν απομένει παρά να ευχηθεί κανείς σε αυτή την ποίηση να προχωρήσει μες στα χρόνια και στο βλέμμα των αναγνωστών!

«Κάτι ν’ αγαπάς»

Η συνομιλία μας με την Δήμητρα Κουφλή, στην εκπομπή «Κάτι ν’ αγαπάς» (ΘΑΡΡΙ) - μόλις ανέβηκε στο You Tube.

 

Τα θέματα που κουβεντιάζουμε είναι ποικίλα και μεγάλης, εκτιμώ, σημασίας: το οικοσύστημα που λέγεται παιδικός κόσμος, ο δάσκαλος ως κηπουρός κι ως ενορχηστρωτής, το πολύχρωμο και δημιουργικό σχολείο, η διαφορά προοπτικής μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης, οι σημερινές προκλήσεις που ανέδειξε η πανδημία μέσα στην ελληνική οικογένεια/κοινωνία.

 

Κι άλλα πολλά - πιο προσωπικά, όπως: η διαδρομή μου στην ποίηση και τη μουσική, η 11χρονη πορεία του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ" και η θαυμάσια εκδοτική και πνευματική περιπέτεια που ονομάζεται περιοδικό τέχνης και λόγου "Νησίδες".

 

Εύχομαι να διεγείρει ερωτηματικά - ή και να συνδράμει σε μία διαύγεια που όλοι χρειαζόμαστε.

 

Θερμά ευγνώμων στην Δήμητρα Κουφλή για την πρόσκληση και την φιλοξενία.