Αδυναμία νηφαλιότητας

Αλέξης Τσίπρας: τι επικρατεί στη δημόσια σφαίρα μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

 

Από την μεριά των φιλικών του μέσων, πολιτικών χώρων και προσώπων: κυρίως «αγιογραφίες» και σημειώματα ευγνωμοσύνης έως και λατρείας.

 

Από την μεριά των αντιπάλων: σωρεία επικρίσεων έως χολή – πολλή, ατελείωτη χολή.

 

Είναι τόσο δύσκολο να επιχειρήσουμε μία νηφάλια αποτίμηση του ανδρός;

 

Ναι, στην Ελλάδα, όπως φαίνεται, είναι.

 

Μιλάμε με βάση το συναίσθημα – όποιο κι αν είναι αυτό.

 

Είναι εξ ορισμού προβληματικό κάτι τέτοιο;

 

Όχι, εκτιμώ πως δε θα ήταν μεγάλο πρόβλημα, αν όντως προχωρούσαμε κι ορισμένα βήματα πέρα από το συναίσθημα στην άρθρωση μιας πρώτης αποτίμησης.

 

Αν δεν εξαντλούνταν, δηλαδή, οι απόψεις μας ή έστω η πολιτική προσέγγισή μας – αποκλειστικά μέσα από την άρδευση των συναισθημάτων μας.

 

Μας διακρίνει, δυστυχώς, μία διανοητική τεμπελιά και μία κάποιας λογής υποκρισία πάνω στο ζήτημα. Διότι, αν σήμερα είναι στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου ο Τσίπρας, παλαιότερα, ήταν εξίσου όσοι χρημάτισαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας.

 

Ζητάμε από την νεότητα (από την κάθε νεότητα) κατά τη διάρκεια των εξετάσεων της (πανελλήνιες, πτυχία ξένων γλωσσών) να αποφαίνεται στα γραπτά της για σειρά κρίσιμων ζητημάτων με ενημερότητα, νηφαλιότητα και αναλυτική εγρήγορση.

 

Που είναι η ενημερότητα, η νηφάλια και η αναλυτική εγρήγορση ημών, των ωριμότερων, κατά το κοινώς λεγόμενο, ηλικιών;