1.
Κέντημα 5 ιστοριών (του Μ. Κόντογλου, του Ηλία Βενέζη, της Αγάπης Βενέζη-Μολυβιάτη, του Αχμέτ Γιορουλμάζ και του ίδιου του Σολούπ) - από τα καλύτερα έργα που διάβασα με αφορμή τα 100χρονά της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Μακάρι να βρει τη θέση που του αξίζει στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση - στα χέρια ανοιχτόμυαλων κι ευρηματικών εκπαιδευτικών και, φυσικά, διψασμένων μαθητών για βαθύτερες συλλήψεις των ιστορικών δεδομένων πέρα από τα οικεία στερεότυπα.
2.
Ακαδημαϊκή μελέτη – η οποία εισχωρεί βαθιά σε μία περιοχή - που όσο κι αν θέλουμε να απωθήσουμε/ξορκίσουμε - απαντάει εκ νέου στο τί είναι ανθρωπίνως εφικτό κι ανέφικτο.
3.
Βαθιά συγκινητική ποίηση -
ενός πνευματικού υιού προς τον πρόσφατα εκλιπόντα πνευματικό του πατέρα.
Εν προκειμένω, του Θεοδόση
Βολκώφ προς τον Σάμη Γαβριηλίδη.
[Συγχαρητήρια στον Θεοδόση - γι' αυτά τα ποιήματα - για πολλούς λόγους: θάρρος,
υψηλή τεχνική και πάλι, θάρρος]
4.
Η μνήμη και η σκιά του Κ. Π. Καβάφη σε νέας εσοδείας ποιήματα.
[Ποιήματα του Ρ. Γραικού με την γλώσσα και το ύφος του Αλεξανδρινού].
5.
Λαμπρή εργασία.
Τί μπορεί να πετύχει ένας
πανεπιστημιακός δάσκαλος της συγκριτικής λογοτεχνίας και της δημιουργικής γραφής όταν
ξέρει κι ο ίδιος να γράφει συναρπαστικά;
Αυτός ο συνδυασμός ευρυμάθειας, σπουδής, ανοιχτής πνευματικής σκευής και
κατακτημένης μαστορικής στο ύφος, γεννάει βιβλία όπως αυτό.
Σπάνια βιβλία.
[Η μετάφραση του Γ. Ι. Μπαμπασάκη διαυγής κι ολόδροση]
Σκέψη:
Τα βιβλία - δεν συνιστούν
ένα αυτοαναφορικό σύμπαν - παρότι, ναι, μπορεί να καταλήξουν ως τέτοιο.
Πρόκειται για μία απειλή υπαρξιακή που ελλοχεύει σε κάθε καλλιτεχνική μας δράση
άλλωστε.
Όπως, όμως, υπάρχουν ταινίες που μας ανοίγουν ή μας κλείνουνε τα μάτια
- έτσι υπάρχουν και βιβλία που μας απομονώνουν ή μας ξεκλειδώνουν τον κόσμο -
και τα ποικίλα του μυστήρια κι ερωτηματικά.
