5 Αναγνωστικές τέρψεις - λίγο πριν από τη λήξη του 2022

1.

Κέντημα 5 ιστοριών (του Μ. Κόντογλου, του Ηλία Βενέζη, της Αγάπης Βενέζη-Μολυβιάτη, του Αχμέτ Γιορουλμάζ και του ίδιου του Σολούπ) - από τα καλύτερα έργα που διάβασα με αφορμή τα 100χρονά της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Μακάρι να βρει τη θέση που του αξίζει στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση - στα χέρια ανοιχτόμυαλων κι ευρηματικών εκπαιδευτικών και, φυσικά, διψασμένων μαθητών για βαθύτερες συλλήψεις των ιστορικών δεδομένων πέρα από τα οικεία στερεότυπα.

 

2.

Ακαδημαϊκή μελέτη – η οποία εισχωρεί βαθιά σε μία περιοχή - που όσο κι αν θέλουμε να απωθήσουμε/ξορκίσουμε - απαντάει εκ νέου στο τί είναι ανθρωπίνως εφικτό κι ανέφικτο.

 

3.

Βαθιά συγκινητική ποίηση - ενός πνευματικού υιού προς τον πρόσφατα εκλιπόντα πνευματικό του πατέρα.

Εν προκειμένω, του Θεοδόση Βολκώφ προς τον Σάμη Γαβριηλίδη.

[Συγχαρητήρια στον Θεοδόση - γι' αυτά τα ποιήματα - για πολλούς λόγους: θάρρος, υψηλή τεχνική και πάλι, θάρρος]

 

4.

Η μνήμη και η σκιά του Κ. Π. Καβάφη σε νέας εσοδείας ποιήματα.

[Ποιήματα του Ρ. Γραικού με την γλώσσα και το ύφος του Αλεξανδρινού].

 

5.

Λαμπρή εργασία.

Τί μπορεί να πετύχει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος της συγκριτικής λογοτεχνίας και της δημιουργικής γραφής όταν ξέρει κι ο ίδιος να γράφει συναρπαστικά;

Αυτός ο συνδυασμός ευρυμάθειας, σπουδής, ανοιχτής πνευματικής σκευής και κατακτημένης μαστορικής στο ύφος, γεννάει βιβλία όπως αυτό.

Σπάνια βιβλία.

[Η μετάφραση του Γ. Ι. Μπαμπασάκη διαυγής κι ολόδροση]

Σκέψη:

Τα βιβλία - δεν συνιστούν ένα αυτοαναφορικό σύμπαν - παρότι, ναι, μπορεί να καταλήξουν ως τέτοιο. Πρόκειται για μία απειλή υπαρξιακή που ελλοχεύει σε κάθε καλλιτεχνική μας δράση άλλωστε. 

Όπως, όμως, υπάρχουν ταινίες που μας ανοίγουν ή μας κλείνουνε τα μάτια - έτσι υπάρχουν και βιβλία που μας απομονώνουν ή μας ξεκλειδώνουν τον κόσμο - και τα ποικίλα του μυστήρια κι ερωτηματικά.