Η "Γραμματική της Φαντασίας"

"Όταν έχεις να κάνεις με παιδιά, πιο εύκολα κάνεις λάθος επειδή τα υποτιμάς, παρά επειδή τα υπερτιμάς." (σελ. 216)

"Η ελευθερία χρειάζεται το στήριγμα της "τεχνικής" σε μία δύσκολη, αλλά αναγκαία ισορροπία." (σελ. 222)

Πρόκειται για τις δύο από τις τελευταίες φράσεις-κλειδιά που αξίζει να υπογραμμίσει κανείς διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας αυτό το εκπληκτικό έργο του Τζ. Ροντάρι με τον διόλου παραπλανητικό τίτλο "Γραμματική της Φαντασίας". [Προσωπικώς προτιμώ την έκδοση/μετάφραση του "Τεκμηρίου" (1994) - από την πιο πρόσφατη και σε εκδοτική ροή από το "Μεταίχμιο"].

Αναφέρομαι σε ένα από τα δέκα-δεκαπέντε έργα που ήδη από την εποχή των προπτυχιακών στο Παιδαγωγικό Τμήμα, μέ προετοίμασαν για μία εντελώς διαφορετική πορεία από τα συνήθη και νεκροζώντανα που διατηρούνται δυστυχώς ακόμη άθικτα στην τρέχουσα ελληνική σχολική ζωή.

Το σημειώνω αυτό - διότι πληροφορούμαι πως μέσα στη ροή των ετών εμφανίζεται ολοένα και πιο αραιά στις βιβλιογραφικές προτάσεις των Παιδαγωγικών Σχολών.

Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για ατόπημα - διόλου μικρής σημασίας.

ΥΓ: Μνημονεύοντας τον Τζ. Ροντάρι - θαρρώ πως είναι θαυμάσια ιδέα να προσκαλέσουμε από το διαδικτυακό μας σεντούκι, το έργο, με το οποίο τα Ουρανοποιηματάκια (Κιν/κη ομάδα "Ταινίες από ξυλομπογιά" - ΔΣ Κοσκινού) πέρσι την Άνοιξη, απέδωσαν την ιστορία του μεγάλου Ιταλού δημιουργού, "Εφευρέτες αριθμών" [Από το βιβλίο "Παραμύθια από το τηλέφωνο" (Μετ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Μεταίχμιο, 2008)].