Πώς τις λέμε, αλήθεια, εκείνες τις λέξεις που αναδύονται (ή ξεπορτίζουν)
πάνω στο χαρτί έπειτα από το κέντρισμα μιας φωτογραφίας; Και πώς, εκείνες τις
εικόνες που περιμένουν το ζευγάρωμά τους με τα λόγια – για να ξανοιχτούν, πλάι
πλάι, στο πέλαγο, που το ξέρουμε ως θεατή-αναγνώστη;
Διόλου δυσεπίλυτα τούτα τα ερωτήματα, αν σκεφτεί κανείς, πως κάπως έτσι
συναντηθήκαμε ως «Κοχύλι» κι ως «ΕΦΕΠ Πρέβεζας» για την δεύτερη, κατά σειρά,
Έκθεσή μας, υπό το βλέμμα του φετινού Αυγούστου – διατρέχοντας την αντίστροφη,
αυτή τη φορά πορεία: από τις χίλιες και μία κρυμμένες λέξεις ενός κάδρου –κατά
πως το θέλει το γνωστό κινέζικο ρητό–
στις χίλιες και μία βυθομετρημένες εικόνες ενός πρισματικού κειμένου.
Επιλέξαμε την λιτότητα ως δρόμο. Τη λιτότητα των μέσων – και την διαύγεια
τους. Στο μέτρο που αναλογεί με την ίδια τη φύση της συνομιλίας του λόγου με
την εικόνα – της εικόνας με τον λόγο.
Ο τίτλος, τέλος, «Προσμονή»
απηχεί πολλές στιγμές της πορείας μας
μέχρι την οργάνωση της Έκθεσης. Αλλά και κάτι από εκείνο το καρδιοχτύπι της
συνάντησης όλων των συνδημιουργών με εσένα, καλέ μας θεατή-αναγνώστη.
[Π. Δ., Εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης "Προσμονή" / 1-13 Αυγούστου στην Ακτή Πρέβεζας / Σύμπραξη: Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Πρέβεζας - Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "Το Κοχύλι"]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου