Η μισή μας χώρα

Πηγή: https://jodi.graphics/10362?fbclid=IwAR2iEeBf9sqyMsPHBvd3Z2P2yVWAMHxiB15csd_oa3WD5DBz7RR84XI20IE

Ένας στους δύο Έλληνες αρνούνται τη θεωρία της εξέλιξης. Θα μπορούσε να είναι απόκομμα σουρεαλιστικού δελτίου ειδήσεων – αλλά δεν είναι. Πρόκειται για την πιο σοβαρή είδηση των ημερών.

 

Ένας στους δύο Έλληνες αρνούνται τη θεωρία της εξέλιξης. Καταγραφή που συνιστά  έναν μικρό, αλλά απροσμέτρητα διεισδυτικό και συνάμα δυσάρεστο καθρέφτη. Έναν καθρέφτη που δείχνει ποιοί είμαστε και πού πατάμε.

 

Από όλα σημειώνω πρόχειρα τα εξής δύο.

 

Πρώτον, σε ένα επίπεδο, δεν είναι η αριστερή ή η δεξιά σκέψη –τα μετά τον Διαφωτισμό μείζονα σχήματα– όπως, συνήθως λέγεται, που ηγεμονεύουν τα πράγματα στη χώρα μας.

 

Στην χώρα μας πολιτιστική ηγεμονία ασκεί, για να το πω χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του Καβάφη, ο «ένδοξος βυζαντινισμός» μας.

 

Σκεφτόμαστε – και δρούμε με όρους προ-νεωτερικούς.  

 

«Είναι πρόβλημα αυτό;» θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί.  

 

Η πανδημία μάς έδειξε πως ναι, είναι ΤΟ πρόβλημα.

 

Η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία –με δεδομένα τα χαμηλά εγχώρια ποσοστά κόβιντ εμβολιασμού, την υψηλή θέση διεθνώς στην παραγωγή και υιοθέτηση σχετικών θεωριών συνομωσίας– είναι οριακή: πώς να κατανοήσει τα βασικά στοιχεία της πανδημίας (και τα πιο επίκαιρά της: λχ τις μεταλλάξεις) κάποιος που δεν αναγνωρίζει τη βασιμότητα και τις προεκτάσεις της θεωρίας της εξέλιξης;

 

Είναι αδύνατον.

 

Και στις μέρες μας, αυτή η διαφορά λογισμικού σκέψης πράγματι αναμοχλεύει τις εντάσεις, τις συγκρούσεις και τις παλινωδίες που καθημερινά βιώνουμε σε κοινωνικό επίπεδο (ενδεικτικά: γονείς να μηνύουν ή να επιτίθενται σε εκπαιδευτικούς για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων).

Και δεύτερον:

 

Πώς λέγεται το εκπαιδευτικό σύστημα που έχει παράξει αυτό το στατιστικό δεδομένο (η Ελλάδα να λαμβάνει την τρίτη χειρότερη θέση στη σχετική κατάταξη μεταξύ των χωρών της ΕΕ);

 

Λέγεται αποτυχημένο.

 

Δυστυχώς, δεν ταιριάζει άλλος χαρακτηρισμός – εστιάζοντας σε αυτή την παράμετρο.

 

Και δεν χωρεί καμία, μα καμία δικαιολογία: ούτε αν συνυπολογίσουμε πχ τις εγκύκλιους του υπουργείου που, χρόνια τώρα, θέτουν τη διδασκαλία της εν λόγω θεωρίας σε προαιρετική βάση («αν βγαίνει η διδακτέα ύλη»!), ούτε ακόμη κι αν δεν αποσιωπήσουμε τις γνωστικές συγκρούσεις μεταξύ του τι διδάσκεται ένα παιδί στο σχολείο και του τι αντιλήψεις διακατέχουν την οικογένειά του.

 

Αυτές τις μέρες στον εκπαιδευτικό χώρο κλιμακώνεται η αντιπαράθεση της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας με τις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες δασκάλων και καθηγητών σχετικά με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου.

 

Κι από τις δύο μεριές έχουμε υποστεί –για μία ακόμη φορά– αμετροεπείς επικοινωνιακούς και πολιτικούς χειρισμούς. Για άλλη μία φορά βρισκόμαστε στην μέση μεταξύ δύο οικείων «πυρετών»: τον μεταρρυθμιστικό πυρετό της υπουργού από την μία – και τον συνδικαλιστικό πυρετό απ' την άλλη. Νέα υπαλληλοποίηση των εκπαιδευτικών και καμία παιδαγωγική πρόσφορη προς τα μπρος κίνηση από τη μία – ακατάσχετη κινδυνολογία κι έλλειψη ουσιαστικής αντιπρότασης απ' την άλλη.

 

Και στο μεταξύ: «μόλις το 48% στην Ελλάδα πιστεύει πως οι άνθρωποι, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, έχουν προέρθει από την εξέλιξη παλαιότερων ειδών ζώων».

 

Η μισή μας χώρα.