Το φθινόπωρο του
1998, όταν ο τότε πρόεδρος του Ιράν Χαταμί πήρε αποστάσεις από τον φετφά (θρησκευτικό
διάταγμα για ευθεία απειλή της ζωής) που είχε εκδώσει ο Χομεϊνί το 1988 εναντίον
του Σαλμάν Ρούσντι, ο συγγραφέας των «Σατανικών
στίχων» είχε δηλώσει σε σχετική ερώτηση των δημοσιογράφων για το τι σήμαινε
για τον ίδιο κάτι τέτοιο: «Τα πάντα.
Σημαίνει ελευθερία».
Επί μια ολόκληρη δεκαετία
(1988-1998) η ζωή του Ρούσντι είχε γίνει στην κυριολεξία άνω κάτω –
προσπαθώντας να γλιτώσει από του χάρου τα δόντια (κάτι που δε συνέβη σε 2
μεταφραστές του: τον Ετόρε Καπριόλο, στην Ιταλία – και τον Χιτόσι Ιγκαράσι που
βρέθηκαν δολοφονημένοι, με μαχαίρι ο πρώτος, πεταμένος στο φρεάτιο του ανελκυστήρα
ο δεύτερος).
Πριν από λίγες
ημέρες, ο 75χρονος πλέον Σαλμάν Ρούσντι δέχτηκε νέα επίθεση κατά της ζωής του.
Με μαχαίρι. Στο λαιμό και στο στομάχι.
Συνελήφθη ως
υπαίτιος κάποιος εν ονόματι Χαντί Ματάρ, ο οποίος δήλωσε έκπληκτος για το ότι επιβίωσε ο
Ρουσντί παρά τα χτυπήμα και τις μαχαιριές του. Φανέρωσε ακόμη πως δεν είχε
διαβάσει τους «Σατανικούς στίχους» –
παρά μόνο 2-3 σελίδες. Είχε όμως ξεκάθαρη εικόνα πως το έργο του Ρουσντί ήταν
ευθέως επιθετικό προς το Ισλάμ και τις αξίες του.
Σε αυτόν τον κόσμο κατοικούμε – όπου η μισαλλοδοξία παίρνει,
όποτε το θελήσει, τα όπλα. Ανά πάσα στιγμή – κι οπουδήποτε. Στον δρόμο ή ακόμη,
και σε μία δημόσια εκδήλωση.
Γι΄ αυτό κι όπου – κι όταν δε συμβαίνει αυτό, δηλαδή όπου οι
άνθρωποι εκφράζονται με όρους ελευθερίας, που λένε ή γράφουν δίχως κίνδυνο της ζωής
τους αυτό που έχουν μέσα τους – το καμαρώνουμε και το θαυμάζουμε.
Η ελευθερία είναι επίτευγμα – δεν είναι κάτι αυτονόητο, ούτε είναι
κάτι που μας το δωρίζει η ‘φύση’.
Η ελευθερία είναι επίτευγμα. Το μεγαλύτερο όλων.
[ Σημείωση: ]
Για την μεγάλη περιπέτεια του Ρούσντι στα χρόνια που κρεμόταν από πάνω του η φετφά του Χομεϊνί βλ. το εξαιρετικό μελέτημα του Κ. Αρκουδέα "Επικίνδυνοι συγγραφείς", εκδ. Καστανιώτης, σελ. 341-359.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου