3 πρώτα συμπεράσματα - για τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές

Τρία πρώτα συμπεράσματα από τις χθεσινές αυτοδιοικητικές εκλογές:

 

Α. Θρίαμβος της αποχής: παρά τη μη πλήρη επικαιροποίηση των εκλογικών καταλόγων και την ύπαρξη μέχρι και θανόντων σε αυτούς, το ποσοστό της αποχής πλησιάζει το 45%. Παρότι, σημειωτέον, το 2% του συνολικού εκλογικού σώματος (σε απόλυτο αριθμό: 151.766) ήταν υποψήφιοι μέσα στους ανά την Ελλάδα μακρούς και πολυπληθείς συνδυασμούς.

 

Β. Επανισχυροποίηση του πελατειακού συστήματος – υποχώρηση της κοινωνίας των πολιτών: Λιγόστεψαν οι πολίτες – άξιοι του τίτλου και του ρόλου που εμπεριέχει ο όρος «πολίτης». Πρακτικές, όπως η κάλυψη εξόδων μετακίνησης του ψηφοφόρου ή της ανοιχτής εξαγοράς ψήφων, άμεσα ή έμμεσα, δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνία των πολιτών. Είναι μόλις δύο όψεις του πολυπλόκαμου φαινομένου της πολιτικής διαφθοράς – του μοντέλου, όπου κυριαρχούν οι πελατειακές σχέσεις. Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά αυτές τις ημέρες που μοιάζουν, όχι μόνο με την Ελλάδα του ’80 κι εντεύθεν στην οποία μεγαλώσαμε, αλλά με την εποχή των «Χαλασοχώρηδων» του Αλ. Παπαδιαμάντη (έργο του 1892).

 

Γ. Επικράτηση του κομματισμού έναντι όλων των άλλων τάσεων – στην ανάλυση των αποτελεσμάτων. Ενώ οι αυτοδιοικητικές εκλογές απαντούν σε μία εξ ορισμού διαδικασία επιλογής προσώπων με ευρύτερα και βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, οι ηγεσίες των κομμάτων και οι μεγαλοδημοσιογράφοι των τηλεοπτικών καναλιών χθες το βράδυ, δίχως ακόμη να έχει οριστικοποιηθεί ο αυτοδιοικητικός χάρτης της Ελλάδος έκαναν λόγο για «γαλάζιες περιφέρειες», για ροζ, πράσινες ή κόκκινες πλειοψηφίες ή μειοψηφίες. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας φαίνεται πως δεν είναι πρόθυμος παρά να βλέπει με κομματικούς φακούς τα πορίσματα της κάλπης και οι συζητητές στα πάνελ της πρωτεύουσας να αδιαφορούν για τις πολλαπλές αποχρώσεις  των αποτελεσμάτων. Κι όλα αυτά, μετά την «υπερδεκαετία της κρίσης», όπου ο κομματισμός είχε υποδηλωθεί ως μείζον πρόβλημα του υπό κατάρρευση πολιτικού συστήματος.

 

Συνοψίζοντας: θερμά συγχαρητήρια στα λιγοστά κι αξιοθαύμαστα παραδείγματα που άντεξαν και έφεραν αξιοπρεπή εκλογικά αποτελέσματα παρά την γιγάντωση του απολιτίκ, των ρουσφετιών και της υποδόριας κομματίλας.  

 

Κι επίσης, ναι, ανησυχούμε. Ανησυχούμε βαθιά για το φαινόμενο του Μπεϊσμού στον Βόλο (και των μικρότερης κλίμακας εμφανίσεων του σε άλλα μέρη της Ελλάδας) – και τους ψηφοφόρους του.

 

Πόσες σφαλιάρες, πόσα μπινελίκια πρέπει ακόμη να πέσουν στην δημόσια σφαίρα, από τον επανεκλεγέντα δήμαρχο Βόλου, και τους ομοίους του, για να δουν;