Τρίτη, Ιανουαρίου 09, 2024

Για τον Στίβ Κλαρκ (Steve Clark, 1960-1991)


Σαν σήμερα – πριν από 33 χρόνια έφυγε απ’ τη ζωή ο Άγγλος κιθαρίστας Στίβ Κλαρκ (Steve Clark, 1960-1991).

 

Πιθανών στην Ελλάδα αυτό το όνομα να μην ανακαλεί πολλές αναμνήσεις – ιδιαίτερα στους μη στενούς φίλους του ηλεκτρικού ήχου, παρότι το γκρουπ στο οποίο συμμετείχε απ’ την ίδρυση του μέχρι να αποβιώσει ο Κλάρκ διατηρεί ακόμη και σήμερα, σε διεθνές επίπεδο, ένα μέρος της παλαιάς του αίγλης.


Αναφερόμαστε στους Def Leppard, οι οποίοι, κατά τη δεκαετία του ’80, άφησαν ένα βαθύ, όσο και πολύχρωμο (άλλοτε σκληρό και τραχύ – άλλοτε ντελικάτο και φίνο) μουσικό αποτύπωμα.

 


Οι Def Leppard, στις 3 δεκαετίες που μεσολάβησαν από το φευγιό του Κλάρκ – διατήρησαν πολλά στοιχεία της ορμής και της ευρηματικότητας τους και μέχρι σήμερα παίζουν σε υψηλό καλλιτεχνικό και τεχνικό επίπεδο, δίχως όμως να παρουσιάσουν εφάμιλλα-πρωτότυπα μουσικά επιτεύγματα με τους πρώτους 4 δίσκους τους. Η απουσία του Κλάρκ δεν είναι άνευ σημασίας όσον αφορά την εξασθένιση αυτής της πρωτοτυπίας.  

 

Ο Κλαρκ, κατά γενική ομολογία των μελών και του γενικότερου περιβάλλοντος του γκρουπ, υπήρξε μία ξεχωριστή μορφή μουσικού ταλέντου. Αν και ως ηλεκτρικός παίκτης υπολειπόταν στα υψηλά τεχνικά χαρακτηριστικά, που εμφάνιζε ο έτερος κιθαρίστας των Def Leppard, Φιλ Κόλλεν,  διέθετε πηγαίο συνθετικό (μελωδικό κι αρμονικό) ταλέντο, στοιχείο που αποτυπώνεται σε ποικίλα «περίεργα» όσο και υπέροχα κομμάτια της πρώτης τους δισκογραφίας (ενδεικτικά: «Wasted», «Mirror, Mirror», «Gods of War»).  

 

Εκείνη η σύνθεση όμως, στην οποία φανερώνεται, θα τολμούσα να πω, σε όλο της το εύρος η μοναδική συνθετική στόφα του Κλαρκ είναι το ορχηστρικό που έχει περιληφθεί ως 2ο δίσκο των Def Leppard (High nDry, 1981), με τίτλο “Switch 625”.


 

 Ο έφηβος, που κάποτε υπήρξα, έβρισκε αυτό το έργο μαζί με το «Call of Ktulu” των Μetallica (Ride The Lightning, 1984) ως την πιο συναρπαστική εκδοχή του μέταλ ήχου.



Το καλοκαίρι του 2022, θελήσαμε με τον Οδυσσέα να παίξουμε ξανά το “Switch 625” – με τον δικό μας τρόπο.

 

Αυτό αντιπροσωπεύει η διασκευή που ηχογραφήσαμε κι έπειτα δημοσιεύσαμε.

 

Και, φυσικά: έναν απευθείας φόρο τιμής στον Στιβ Κλαρκ, που παρά τις μόλις 3 δεκαετίες του σύντομου βίου του, με όσα μουσικά εξέφρασε, κατάφερε σε πολλούς από μας να μιλήσει και να μας εμπνεύσει. Με μία φράση: να μας ταξιδέψει. 

 

Στα μέσα μας – μα και στα πέρα μέρη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: