«Φθορά» - πρώτη επέτειος κι ορισμένες σκέψεις

Στις αρχές Αυγούστου έκλεισε ένα χρόνο πορείας στις μουσικές πλατφόρμες η «Φθορά», μία παραγωγή μου, με μόλις 2 κομμάτια: ένα ορχηστρικό κι ένα τραγούδι όπου μελοποιώ το γνωστό ομώνυμο δίστιχο του Κ. Καρυωτάκη.

 

Πρόκειται για εκείνη την κυκλοφορία – που, μέχρι στιγμής, έχει αποσπάσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ακροατών, τουλάχιστον σύμφωνα με τα στατιστικά του Spotify: ακροάσεις άνω των 119.000 και ακροατές περίπου 13.000 (μόνο τον τελευταίο μήνα, σε 32 χώρες). [Παρότι το γνωρίζουμε και σε γενικότερο πλαίσιο πως: οι αριθμοί όσο φανερώνουν – άλλο τόσο αποκρύπτουν ποιότητες]

 

Μου προκαλεί απορία το γεγονός.

 

Αναλογιζόμενος – α) ότι άνω του 95% των κυκλοφοριών στο Spotify δεν εμφανίζει τέτοια στατιστικά, β) είμαι ανεξάρτητος μουσικός (δίχως την παραμικρή βοήθεια σε ζητήματα επικοινωνίας, διάχυσης και προώθησης) γ) δεν παίζω σε συναυλίες δ) δεν έχω λογαριασμούς σε tik tok και instagram (οι πιο διαδεδομένοι τρόποι έλξης της προσοχής του κοινού, στις μέρες μας) και ε) η μουσική του συγκεκριμένου έργου είναι μάλλον πειραματική – δεν υπακούει σε κάποια ορατή 'συνταγή', κατάλληλη να ξεκλειδωθεί απ’ τους αλγόριθμούς του μέσου.

 

Ή μήπως όχι;

 

Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουν οι ακροατές είναι πως οι αλγόριθμοι του Spotify έχουν μεγάλο ευθύνη για την στατιστική παρουσία ενός κομματιού ή ενός άλμπουμ.

 

Μη μπαίνοντας σε τεχνικές διευκρινίσεις: κατ’ αναλογία – όπως παλαιά, στην αναλογική εποχή μέχρι εκείνη του CD, αυτή την ευθύνη την είχε το ραδιόφωνο (οι παραγωγοί του).

 

Εδώ και μία δεκαπενταετία έχει αλλάξει άρδην το τοπίο παγκοσμίως – στο τι συμβαίνει με τη μουσική ως πολιτισμικό αγαθό.

 

Κι αυτό εμπλέκει – όχι μόνο τους δημιουργούς – αλλά και τους ακροατές και τις συνήθειες, το γούστο και τις επιλογές τους.

 

Την εξίσωση κατανόησης του θέματος κάνει ακόμη πιο πολύπλοκη ο αναδυόμενος νέος άγνωστος της σχετικής εξίσωσης: εννοώ την Τεχνητή Νοημοσύνη που χρησιμοποιείται στην δημιουργική διαδικασία (αναρίθμητες πια οι «συνθέσεις» μποτ στις πλατφόρμες) – καθώς και οι αλγόριθμοι που αναφέραμε τεχνητή νοημοσύνη είναι και πάλι – πιο ήπιας όμως μορφής.

 

Συνεχίζουμε.

 

Διότι, ενώ ο νους απορεί, συλλογάται και διερευνεί όλα αυτά τα φαινόμενα και τα δεδομένα – η αγάπη τα κάνει στην άκρη – όταν είναι να φτιάξει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό.

 

Άλλοτε με στίχους που γράφτηκαν μόλις χθες το βράδυ, άλλοτε με στίχους ποιητών που μας συγκίνησαν βαθιά, όπως ο Κ. Καρυωτάκης.