«ΕΤΕΡΟΘΑΛΕΙΣ» - Απόηχοι του χώρου και χρόνου

Μπορεί η εικόνα να φέρνει κάπως σε ...Dark Side of the Moon – όμως ο ήχος είναι μάλλον Here Comes the Sun – και η Λέιντα, όπως πάντα, Ουράνιο βιολιστικό τόξο.

 

Το τραγούδι «ΕΤΕΡΟΘΑΛΕΙΣ» (τραγούδι γραμμένο το ’98 – που ‘χε πολλά χρόνια να παιχτεί σε ευρύ ακροατήριο), απ’ την πρόσφατη θαυμάσια εκδήλωση «Απόηχοι του χώρου και χρόνου» που διοργάνωσε ο Σύλλογος Αρχιτεκτονικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ρόδου. και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ρόδου.

Χάριν των φίλων που δε μπόρεσαν να έλθουν – θ’ ανεβάσουμε κι άλλα βιντεάκια απ’ την συγκεκριμένη βραδιά, στο You Tube.

 

Θερμές ευχαριστίες στον Λευτέρη Γκοτζογιάννη για την εικονοληψία!

 

«Σαν χαίτη που καλπάζει

Η ελπίδα μας

Σαν δασάκι πνευστό του ανέμου

Είν’ η μοίρα μας

 

Είμαστε κείνοι που φιλιώνουν

Με τ’ ολονύχτιο λευκό

Κείνοι που δε φορούν

Στα όνειρα τους νυχτικό!»

Βάλ Κίλμερ [1959-2025]

Πριν από λίγα χρόνια - στο "Val", ντοκιμαντέρ, παραγωγής του 2021, είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία πλούσια προσωπογραφία ενός ηθοποιού –  που μας είχε μαγέψει με μία σειρά ερμηνειών σε κινηματογραφικά έργα, τόσο ετερόκλιτα μεταξύ τους, που δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία για το υποκριτικό του μέγεθος.

 

Εκεί, μάθαμε για τη μεγάλη του λατρεία στο θέατρο, στον Μάρκ Τουέιν, για την αφοσίωση και την εργατικότητα που επιδείκνυε σε κάθε ρόλο που αναλάμβανε, αλλά και τα σκοτάδια που αναμοχλεύονταν στη ζωή και στην σταδιοδρομία του, όταν πραγματικά «γίνεσαι ένας άλλος».

 

Επίσης, καταμαρτυρούταν μπροστά μας μία δύναμη που κατακτάει κανείς - μόνο όταν παλεύει, όχι πια για την καριέρα ή την πορεία του μέσα στην βιομηχανία του θεάματος – αλλά για την ίδια του τη ζωή. Τον αγώνα του έναντι του καρκίνου.

 

Χθες, μάθαμε ότι έφυγε απ' τη ζωή.

 

Δεν τα κέρδισε όμως όλα ο καρκίνος.

 

Και γι' αυτό, θαρρώ, ότι υπήρξε ένας πολύ μεγάλος δάσκαλος – κι όχι απλώς ένας απ’ τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής μας.

Ο Βάλ Κίλμερ.

[1959-2025]

"Απόηχοι του Χώρου και του Χρόνου" - Συνομιλία στο Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4

Ραδιοφωνική συνομιλία με τον Παναγιώτη Χριστοφόρου

(Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4) και την Νεκταρία Δασακλή

(Πρόεδρο του Συλλόγου Αρχιτεκτονικής

και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ρόδου)

για την εκδήλωση "Απόηχοι του χώρου και του χρόνου".

Παρασκευή, 21/3/2025.

"ΚΟΧΥΛΙ": Έναρξη 13ου Εαρινού Κύκλου

Με την είσοδο της Άνοιξης - ανοίγει και το "Κοχύλι" μας - προσκαλώντας νέα μέλη - στην συναρπαστική κηπουρική των λέξεων.

 

[ Πληροφορίες και Δηλώσεις Συμμετοχής - είτε μέσω μέσεντζερ, είτε στο panosdrak@yahoo.gr ]

Αναλυτικότερα για τις δράσεις του Εργαστηρίου μας:

https://nothia.blogspot.com/2024/08/13.html

ΧΩΡΙΣ ΟΞΥΓΟΝΟ

Ποίημα - που εκφωνείται σήμερα - στο έκτακτο πρόγραμμα του Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4.

Ελεύθερη ακρόαση: 

Ράδιο Λυχνάρι 91.4, Ρόδος στο Live24.gr: 

Άκου στο Live24.gr ζωντανά τον Ράδιο Λυχνάρι 91.4 | Ράδιο Λυχνάρι 91.4, Ρόδος στο live24.gr | Your Internet Media Tuner

«Τ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ»: Επετειακή Έκδοση

Μόλις κυκλοφόρησε από την Records DK

https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/---feat----thaleia-drakopoulou-anniversary-version-2025

 

Διατίθεται σε όλες τις μεγάλες μουσικές πλατφόρμες και τις ψηφιακές μουσικοθήκες.

SPOTIFY:

https://open.spotify.com/album/192gwCD5tGv4cgqM0dQqae?si=yFYKI1VaTx2Jei2asdd4wg

Μουσική – Ενορχήστρωση: Πάνος Δρακόπουλος

Τραγουδάει η Θάλεια

Μastering, παραγωγή: Πάνος Δρακόπουλος / Στούντιο "Θάλεια"

Φωτογραφία εξωφύλλου: Οδυσσέας Δρακόπουλος

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Στέλιος Σκαραβαίος

 

Λίγα λόγια για το έργο:

 

Μια φορά κι έναν καιρό γράφτηκε από έναν έφηβο ένα τραγούδι –το πρώτο του τραγούδι στα ελληνικά– με τίτλο «Τ' όνειρό μου".Το όνειρό μου».

Το όνειρό μου».

Ο έφηβος μεγάλωσε και μαζί του και το τραγούδι του.

Πότε σε παραλίες, πότε σε σχολικά κι έπειτα σε φοιτητικά στέκια, συντροφιές, δωμάτια και μουσικές σκηνές, «Τ' όνειρό μου" βρήκε το δρόμο του στα χείλη των ανθρώπων.Το όνειρο μου» – βρήκε το δρόμο του στα χείλη των ανθρώπων.

Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις γλίστρησε και στα πιο μυστικά δρομάκια της συγκίνησης και της μνήμης τους.

Παρότι ηχογραφήθηκε πρώτα στα 1997 κι έπειτα σε πληρέστερη μορφή το 2000, δεν κυκλοφόρησε ευρέως με την τεχνολογία της εποχής που ήταν το CD.CD.

Χρειάστηκε να μπούμε στην εποχή της ψηφιακής διανομής, για να βγει και πάλι στο ξέφωτο των ακροατών – μόλις το 2022!

Στο μεταξύ όμως, ο έφηβος που το έπλασε είχε αποκτήσει εκτός από αναρίθμητες ακόμη νέες μουσικές και τραγούδια και δύο παιδιά – δύο ξωτικόπουλα.

Δύο παιδιά – που το αγάπησαν και που τους άρεσε να το παίζουν με τον δικό τους τρόπο.

«Τι θα ‘λεγες τώρα που πλησιάζω στην ηλικία που το έγραψες – να το ηχογραφήσουμε και πάλι απ’ την αρχή;» ήταν η ιδέα της ξωτικίνας Θάλειας.

;» ήταν η ιδέα της ξωτικίνας Θάλειας.

Τι θα ‘λεγες τώρα που πλησιάζω στην ηλικία που το έγραψες – να το ηχογραφήσουμε και πάλι απ’ την αρχή;» ήταν η ιδέα της ξωτικίνας ΘάλειαςΚι έγινε πραγματικότητα.

Το φετινό καλοκαίρι μάς δώρισε την ολοκλήρωση αυτού του μουσικού ταξιδιού.

Που είναι συνάμα κι αφετηρία ενός νέου. Στο οποίο σας προσκαλούμε όλες κι όλους: εφήβους, νέους, ξωτικά – πάσης ηλικίας.

Καλό μας ταξίδι!  

 

Π. Δ.

 

Βιογραφικό Σημείωμα: 

Ο Πάνος Δρακόπουλος διδάσκει σε σχολεία της Aβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος του περιοδικού «Νησίδες» και ιδρυτής του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «Το Κοχύλι». Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικά βιβλία και την μετάφραση της συλλογής ποιημάτων του J. D. Morrison “An American Prayer” – όλα τους από τις εκδ. Γαβριηλίδης. Παράλληλα, γράφει μουσική για το θέατρο, και τη βίντεο αρτ.

Με το μουσικό του βιβλίο «Ένας κομήτης μαγικός» (2018/2021) επιχείρησε να συνενώσει την ποιητική και την μουσική του γραφή.

Το άλμπουμ του «Πάγος και Φωτιά» (2021) αποτελεί τον πρώτο του κύκλο ορχηστρικής μουσικής. Τον Δεκέμβριο του 2022 κυκλοφόρησε ένα EP με τα πρώτα του τραγούδια για τους «Ετεροθαλείς» (1998-2000), ενώ με την έλευση του νέου έτους δημοσίευσε την μικρή σίνγκλ εκδοχή του ορχηστρικού «Πάγος και Φωτιά».

Με το «Ελιξίριο» (Μάιος, 2022), σε στίχους του Γ. Φαινέκου, ξεκίνησε την σειρά «Ποιητικά», την οποία συνέχισε με τις «Πεταλούδες», σε ποίηση του Π. Νερούδα (Σεπτέμβριος, 2022) και με «Το τραγούδι της ερήμου», σε ποίηση της Άννας Ξανθάκη (Φεβρουάριος, 2023).  

Με το σινγκλ «Ο γλάρος» (Μάιος,  2023), σε στίχους της Δήμητρας Ηλιού, εγκαινίασε ένα νέο κύκλο μουσικών έργων με πλαίσιο αναφοράς τον κόσμο του παιδιού, ενώ με την «Φθορά - Fthorá» (Αύγουστος, 2023) προχώρησε στο μονοπάτι των «Ποιητικών» συνομιλώντας δημιουργικά αυτήν την φορά με την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη.

«Τα Ουρανοποιηματάκια», σε ποίηση των Θ. Χορτιάτη, Κ. Παλαμά και Ν. Λαπαθιώτη και με την συμμετοχή της νέας Χορωδίας που πετάει στα σύννεφα επανακυκλοφορούν σε Remaster Edition τον Σεπτέμβριο του 2023.

Μετά τα σινγκλ «Της Χειμωνιάτικής Μέρας», «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» και «Κλείνουν τα σχολεία» κυκλοφόρησε το EP «Είν’ η αγάπη» (Ιούλιος, 2024).

Πριν απ’ το «Τ’ όνειρο μου», δημοσίευσε το «Κοχύλι» σε ποίηση Οδ. Ελύτη και το ορχηστρικό «Ο χορός των ξωτικών» για το θεατρικό έργο του Γ. Σαίξπηρ «Όνειρο θερινής νυκτός».

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ Πάνου Δρακόπουλου

Ελεύθερη ακρόαση - στο Spotify:

«Τ’ όνειρο μου / Επετειακή έκδοση 2025»

Το μακρινό πια 1993 έγραψα το πρώτο μου τραγούδι - με ελληνικό στίχο – και μπόρεσα έτσι να εμπιστευτώ ένα πιο αυθεντικό βαθμό ελευθερίας στην έκφραση.

 

Το τραγουδάκι ονομάστηκε "Τ' όνειρό μου" - ηχογραφήθηκε κατόπιν απ' τους Ετεροθαλείς - ακούστηκε πολύ κι ομολογώ πως εκτιμήθηκε - παρά την εφηβικότητα ή, μάλλον, χάριν στην εφηβικότητά του.

 

Τώρα που η Θάλεια βρίσκεται σ' αυτήν ακριβώς ηλικία - στο τελευταίο σκαλί του Λυκείου - σκεφτήκαμε να το επανηχογραφήσουμε σαν να το γράψαμε τώρα μόλις.

 

Η ερμηνεία της όντως το δίνει μία άλλη ζωή.

 

Την ερχόμενη εβδομάδα θα κυκλοφορήσει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και μουσικοθήκες.

 

«Τ’ όνειρο μου / Επετειακή έκδοση 2025»

 

Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Οδυσσέα - και ο καλλιτεχνικός σχεδιασμός του στον Στέλιο Σκαραβαίο.

Προσεχώς:

https://distrokid.com/hyperfollow/panosdrakopoulos/---feat----thaleia-drakopoulou-anniversary-version-2025

Κυκλοφορεί το 26ο τεύχος των ΝΗΣΙΔΩΝ

Στο πρόσφατα αναβαθμισμένο μας Ιστότοπο

– μπορείτε να βρείτε, να διαβάσετε

και να κατεβάσετε

την έγχρωμη σελιδοποιημένη μορφή

απ' το νέο (26ο) τεύχος των Νησίδων.

https://nisides.webnode.gr/neo-teychos/?fbclid=IwY2xjawIN1LxleHRuA2FlbQIxMAABHQNBTtO8AihKrUrkmlSpjx7iyXg_qlpLHtRvw_oFpF9o7zEHVn8GaHCVfA_aem_OHBLyFKEZVDjhkmzTTSBJA

Περισσότερες πληροφορίες

μπορείτε να βρείτε και στο Ιστολόγιο 

του περιοδικού.

Γιάννης Χάρης, 1953-2025

Υπάρχουν άνθρωποι – που δεν τους έχουμε γνωρίσει προσωπικά – αλλά τους θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους.

 

Άλλοτε λόγω της εκτίμησης που τρέφουμε για το εξαιρετικό έργο τους – κι άλλοτε εξ αιτίας της συναρπαστικής τους προσωπικότητας που βεβαίως βγαίνει μέσα απ’ το έργο και τις επιλογές του βίου τους.

 

Τέτοια είναι η περίπτωση του Γιάννη Χάρη – μια σπάνια πάστα ανθρώπου των γραμμάτων: τόσο σαν επιμελητής του Οδ. Ελύτη και δεκάδων άλλων δημιουργών, όσο κι ως μεταφραστής του Κούντερα, αλλά κι ως δοκιμιογράφος για πλήθος ζητημάτων με πρώτο τη γλώσσα – εξέπεμπε πολύτροπον και γονιμοποιό παιδεία.

 

Τον ευγνωμονούμε για όσα μας έδωσε – και θλιβόμαστε για την απώλεια του.  

Για όσους νεότερους θα ήθελαν να τον γνωρίσουν:

https://www.ertflix.gr/vod/vod.174356-monogramma-32?fbclid=IwY2xjawIIkz9leHRuA2FlbQIxMQABHWe8uV7dHZD3U1Bwl3MhGSfk4KkRl3a8u-hzhqkui3PMPIyB8g56f_QOyg_aem_wOorYfKdPjRp0GiQlykyIA

Για το "Pyromania" των Def Leppard

Σαν σήμερα - το 1983, κυκλοφόρησε ένα απ' τα πιο αγαπημένα άλμπουμ της μακρινής πια εποχής που ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο.

 

Αυτό θα ήταν μάλλον ασήμαντο - αν δεν αφορούσε ένα όντως καινοτόμο έργο (τόσο στην σύνθεση, όσο και στην παραγωγή) - που άφησε το αποτύπωμα του βαθιά σε πάμπολλους ακροατές και μουσικούς ανά τον κόσμο (η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση ήταν ήδη γεγονός απ' τα χρόνια του Έλβις).

 

Το "Pyromania" των Def Leppard ήταν το πρώτο βινύλιο που απέκτησα - και ουκ ολίγα στοιχεία του πέρασαν κυρίως διαισθητικά στον τρόπο που πρωτοέγραψα μουσική - ειδικά στο αρμονικό επίπεδο - κι όχι μόνο.

 

Όπως κάθε σημαντικό μοντερνιστικό μουσικό άλμπουμ φέρει πάνω του τον ήχο της εποχής που το ίδιο διαμόρφωσε - αλλά και κάτι πολύ σημερινό – δε θα δίσταζα να πω: κάτι εντελώς αγέραστο.

 

Η μουσική που αγαπάμε - ενώ απ' την μία της πλευρά είναι κι αυτή παιδί του χρόνου - σε ένα άλλο επίπεδο, λειτουργεί εκτός των όρων και των περιορισμών του.

 

Κι αυτό είναι ένα απ' τα πολλά μυστήρια - που μας δωρίζει η τέχνη.

 

Τόσο η μεγάλη - όσο και η μικρή.

"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ"

Την ερχόμενη εβδομάδα κυκλοφορεί

- σε όλες τις ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες,

απ' την DK Records:

"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ"
Σε κείμενο της Μαρίας Παπαδόσηφου,

ερμηνεία της Κατερίνας Νοτοπούλου

και μουσική του υποφαινόμενου.

Πρόκειται για το έργο που εγκαινιάζει μια νέα σειρά παραγωγών του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "Το Κοχύλι" - στην οποία η λογοτεχνία σμίγει με την μουσική και την ερμηνεία.

Η έξοχη φωτογραφία του εξωφύλλου ανήκει στον Ξενοφώντα Μαντινειό (Fon) - και ο σχεδιασμός του στον Στ. Σκαραβαίο.

Σύντομα

Καλή σας ακρόαση / καλή μας συνάντηση!