Για το "Pyromania" των Def Leppard

Σαν σήμερα - το 1983, κυκλοφόρησε ένα απ' τα πιο αγαπημένα άλμπουμ της μακρινής πια εποχής που ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο.

 

Αυτό θα ήταν μάλλον ασήμαντο - αν δεν αφορούσε ένα όντως καινοτόμο έργο (τόσο στην σύνθεση, όσο και στην παραγωγή) - που άφησε το αποτύπωμα του βαθιά σε πάμπολλους ακροατές και μουσικούς ανά τον κόσμο (η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση ήταν ήδη γεγονός απ' τα χρόνια του Έλβις).

 

Το "Pyromania" των Def Leppard ήταν το πρώτο βινύλιο που απέκτησα - και ουκ ολίγα στοιχεία του πέρασαν κυρίως διαισθητικά στον τρόπο που πρωτοέγραψα μουσική - ειδικά στο αρμονικό επίπεδο - κι όχι μόνο.

 

Όπως κάθε σημαντικό μοντερνιστικό μουσικό άλμπουμ φέρει πάνω του τον ήχο της εποχής που το ίδιο διαμόρφωσε - αλλά και κάτι πολύ σημερινό – δε θα δίσταζα να πω: κάτι εντελώς αγέραστο.

 

Η μουσική που αγαπάμε - ενώ απ' την μία της πλευρά είναι κι αυτή παιδί του χρόνου - σε ένα άλλο επίπεδο, λειτουργεί εκτός των όρων και των περιορισμών του.

 

Κι αυτό είναι ένα απ' τα πολλά μυστήρια - που μας δωρίζει η τέχνη.

 

Τόσο η μεγάλη - όσο και η μικρή.

"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ"

Την ερχόμενη εβδομάδα κυκλοφορεί

- σε όλες τις ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες,

απ' την DK Records:

"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ"
Σε κείμενο της Μαρίας Παπαδόσηφου,

ερμηνεία της Κατερίνας Νοτοπούλου

και μουσική του υποφαινόμενου.

Πρόκειται για το έργο που εγκαινιάζει μια νέα σειρά παραγωγών του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "Το Κοχύλι" - στην οποία η λογοτεχνία σμίγει με την μουσική και την ερμηνεία.

Η έξοχη φωτογραφία του εξωφύλλου ανήκει στον Ξενοφώντα Μαντινειό (Fon) - και ο σχεδιασμός του στον Στ. Σκαραβαίο.

Σύντομα

Καλή σας ακρόαση / καλή μας συνάντηση!

ΑΙ και Λογοτεχνία

Στο ετήσιο φύλλο του "Πρώτου Φύλλου" (Φρ. "Παίδων Μάθημα") συζητάμε με την Νίκη-Ευρυδίκη Φλεβάρη για τη σχέση της Λογοτεχνίας με την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ).

 

Ένα μικρό απόσπασμα.

Γράφει η Νίκη-Ευρυδίκη Φλεβάρη:

 

"Για να καταλάβω καλύτερα τι πιστεύουν (ενν. οι λογοτέχνες) ρώτησα τον ποιητή και μουσικό Πάνο Δρακόπουλο για το θέμα.

Πρώτα πρώτα, για το αν θα μπορούσε κάποτε το AI να φτάσει το επίπεδο μεγάλων ποιητών (Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, κλπ.):

«Αν και το AI είναι σε θέση να μας παραδώσει «στίχους», δεν μπορούμε να τα αποκαλέσουμε «ποιήματα», καθώς πρόκειται για ποιήματα μόνο στην εμφάνιση. Οι λέξεις του δεν εμπεριέχουν εμπειρία, γούστο, λαχτάρα ή ευαισθησία. Είναι προς το παρόν, σκέτα νοημοσύνη, ένας αλγόριθμος. Όχι, συνείδηση, αντίληψη συναισθηματικού χώρου και βιώματος – πολύ δε περισσότερο, ασυνείδητο. Επομένως, δεν πρόκειται να πιάσει την επίδοση δημιουργών που κατονομάζετε δειγματικά, διότι απλούστατα δεν είναι αυτοί»."

 

Συγχαρητήρια αναλογούν σε όλη τη συντακτική ομάδα για το έργο τους - στον Δημήτρη Λαδικό, για την οργάνωσή και το στήσιμό του καθώς και στους υπόλοιπους συνεργάτες τους.

Θερμά ευγνώμων - για τη συζήτηση - και τη φιλοξενία.