ΑΝΑΒΑΣΙΣ (Στον Δ. Σαββόπουλο)

Έφυγε απ’ τη ζωή ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Οι άνθρωποι που επιλέγουμε για δασκάλους μας ανήκουν σ’ εκείνον τον κύκλο που ονομάζουμε οι δικοί μας άνθρωποι.

Ο Σαββόπουλος υπήρξε – για μένα, όπως και για αμέτρητους άλλους – ένας τέτοιος δικός μας άνθρωπος.

Το 2004 είχα γράψει ένα δίστιχο, ως ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης. Δεν το δημοσίευσα ποτέ.

Δημοσίευσα άλλα, που δήλωναν την οφειλή μου στην ατίθαση κι ατόφια τέχνη του.
Μα αυτό το δίστιχο κρατούσε μέσα του κάτι πιο προσωπικό∙ ένα αντίδωρο για όσα μου χάρισε.

 

Τον ευχαριστούμε.

Και θα τον κουβαλάμε μέσα μας — όπως κι άλλους φίλους παλιούς, άλλους δικούς μας ανθρώπους που έχουμε χάσει —
όταν θα χορεύουμε, μέχρι το δικό μας τέλος, το Ζεϊμπέκικο του.