Με την είσοδο της ερχόμενης Άνοιξης το φετινό μας τμήμα
-Όταν γράφετε πηγαίνετε σ’ έναν κόσμο μαγικό;
-Έτσι ακριβώς. Και όχι μόνον. Αλλά τον ζω κιόλας. Και έτσι γίνομαι τα πρόσωπα των ιστοριών μου. Στις “Αγάπες με ουρά” έγινα και η γάτα ακόμα!
-Πώς νιώθετε όταν γράφετε;
-Πάρα πολύ ωραία. Πάρα πολύ ωραία.
-Πόσες φορές σας έχει τύχει να διορθώσετε ένα κείμενο σας πριν το παραδώσετε στον εκδότη;
-Άπειρες φορές. Πάρα πολλές φορές.
-Θυμόσαστε ποιο βιβλίο σας σάς «ταλαιπώρησε» περισσότερο;
-Όλα μου τα βιβλία με “ταλαιπωρούν”. Η διαδικασία της γραφής από μόνη της είναι επώδυνη, διότι δεν περιγράφεται…αλλά ας σημειωθεί, πως είναι “επώδυνη”, γιατί το γλεντάω. Αφού γράψω κάτι μία φορά το ξαναπερνάω πολλές φορές -το λέω, διότι τα παιδιά νομίζουν ότι σε μια δυο μέρες έχεις έτοιμο βιβλίο. Στην πραγματικότητα η συγγραφή έχει μεγάλη διάρκεια: μιλάμε για μήνες και όταν γράφεται μια ιστορία μετά ξαναδιαβάζεται και ξαναδιαβάζεται και ξαναδιαβάζεται και διορθώνεται, -“χτενίζεται” που λέμε.
-Έχετε κάποιον αναγνώστη για να τεστάρετε αν αυτό που γράψατε είναι καλό;
-Όχι. Όχι. Αυτό το έκανα, όταν ήμουνα στην αρχή: είχα το γιό μου. Εκεί έμαθα να γράφω. Δηλαδή όταν βαριόταν, έκοβα - όταν χασμουριόταν, έκοβα.
-Έχετε ένα συγκεκριμένο τρόπο που ακολουθείτε όταν γράφετε; Δηλαδή σηκωνόσαστε το πρωί και λέτε «θα κάτσω να γράψω»;
-Όχι
-...Ή πρέπει να έχετε έμπνευση για να καθίσετε; Όπως ένας καλλιτέχνης…
-Από τη στιγμή που ξεκινάει ένα βιβλίο, το κοιτάζω κάθε μέρα. Τρόπος του λέγειν κάθε μέρα. Να εγώ είμαι εδώ στην Ρόδο τώρα, αλλά όταν είμαι σπίτι, κάθε μέρα ασχολούμαι με το γράψιμο.
-Θεωρείται ότι πρέπει να υπάρχει….
-Δεν υπάρχει “πρέπει”. Αυτή είναι εσωτερική ανάγκη. Δηλαδή το ίδιο το γραπτό σου, σού το ζητάει, διότι επικοινωνείς με τους ήρωες της ιστορίας και πρέπει να έχεις επαφή.
-Τι πιστεύετε για τα βιβλία σας; Πως τα αξιολογείτε;
-Δεν είμαι εγώ αυτή που θα αξιολογήσει τα βιβλία μου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι, ότι δεν αφήνω να εκδοθεί βιβλίο, εάν εγώ δεν το θεωρώ άξιο να εκδοθεί, προσωπικά. Δηλαδή είμαι πάρα πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου.
-Πόσα παιδιά έχετε; Έχουν συμμετάσχει στα βιβλία σας τα παιδιά σας;
-Όταν λες “συμμετάσχει” τι εννοείς;
-Να έχουν πάρει μέρος μέσω κάποιου φανταστικού προσώπου.
-Να έχουν παίξει δηλαδή, σε κάποιο βιβλίο μου;
- Ναι.
-Λοιπόν, έχω τρία παιδιά. Τα δύο τα γέννησα, το ένα το βρήκα έτοιμο από άλλο γάμο, από τον πρώτο γάμο του άντρα μου. Έχουν παίξει και τα τρία, σε βιβλία μου. Και ο πρώτος από τον άντρα μου και τα άλλα δύο.
-Πρωταγωνιστείτε εσείς και τα παιδιά σας μαζί σε κάποιο βιβλίο.
-Ναι, ναι.
-Μαζί;
-Μαζί είναι στο “Αγάπες με ουρά”. Λείπει μόνο ο μεγάλος μου γιός.
Πάντως δε διστάζετε….ας μου επιτραπεί το σχόλιο και κλείνει η παρένθεση -σας αρέσει εξάλλου να ανοίγετε παρενθέσεις στα βιβλία σας- ...δεν διστάζετε να χρησιμοποιήσετε σε ιστορίες σας και το όνομα σας, Βούλα...
-Όχι
-Θα μπορούσατε, ενδεχομένως, το έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις, να το καμουφλάρετε με ένα άλλο όνομα.
-Το ‘χω κάνει κι αυτό!
-Και αυτό; Όποτε απομένει να το ανακαλύψουμε εμείς... Θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε αν τα παιδιά σας διαβάζουν τα βιβλία σας και τι γνώμη έχουν γι’ αυτά;
-Τα διαβάζουνε και καμαρώνουν.
-Όπως όλα τα παιδιά για τις μαμάδες τους...
-Και βλακείες να έγραφα πάλι θα καμαρώνανε!
Επιμέλεια κειμένων-φωτογραφικού υλικού:
ΤΑ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΑΚΙΑ
Καλυμμένοι με μαύρα κιλίμια και ντυμένοι με ακόμη πιο μαύρα φέσια πάνω από το καβουνομουτζουρωμένο τους πρόσωπο, οι Απεσταλμένοι της Υψηλής Πύλης κάνουν πάσα στον πάντα καταδεχούμενο Χάρο, τον Αλη-Πασά -τον μοναχοφαγά! Τόπος εκτέλεσης του εγκλήματος: το νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων. Ώρα: τα μαύρα μεσάνυχτα. Τα τελευταία λόγια των μαύρων τιμωρών προς τον αλί-αλί-και τρεις αλί Πασά: “Τους χαιρετισμούς μας στην κυρα-Φροσύνη!”.
Μετά από την ταχύτατη και ολοκληρωτική αναθεώρηση υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών προνομίων για τους 16άρηδες που ζουν εντός του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (: θα μπορούν πλέον να πιάνουν τα χέρι της καλής τους δημοσίως άνευ ποινικής κυρώσεως!), αφικνύεται στο Ναύπλιο, ο νέος, μα πολύ νέος, σχεδόν αμούστακος βασιλεύς Όθων. Μετά των πολλών νταντάδων και των Germanian Lager κηδεμόνων του!
Από τα σαλόνια στα ...κατώγια: Παγκόσμια πρώτη για το “Γαμήλιο Εμβατήριο” του τσαχπίνη -καθότι πολυγαμικού- συνθέτη, Φ. Μέντελσον, κατά τους γάμους της Πριγκίπισσας της Μ. Βρετανίας, Βικτωρίας μετά του διαδόχου του Πρωσικού θρόνου, Φρειδερίκου.
Η ισχύς -της εφευρετικότητας- εν τη ενώσει! Το δίδυμο Τ. Eντισον και Αλ. Γκ. Μπέλλ, ιδρύει την “Oriental Telephone Company” (ήτοι “Ανατολική Τηλεφωνική Εταιρεία”) -τα τηλεφωνικά καλώδια της οποίας, για την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία, θα μετατρέψουν τις πολιτείες της Ανατολικής Ακτής, σε γιγάντιους τσιμεντοπλαστικούς αργαλειούς στην καλύτερη, σε υπερμακαρουνόπολεις, στην χειρότερη περίπτωση! 
Εκ νέου επιβεβαίωση της λαϊκής ρήσης “όλα έχουν την τιμή τους σε τούτο τον χονδρέμπορο ντουνιά!”: Οι Δυτικές Ινδίες -Δανικής κι ουχί δανεικής επικαρπίας- πωλούνται κοψοχρονιά στις ΗΠΑ για το ευτελές ποσό των 17 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ιδρύεται ο προγονικός θεσμός του Ο.Η.Ε. (Οργανισμός Ηνωμένων Εχθρών): η ολιγόχρονη, όπως αποδείχτηκε στην πορεία των ακόλουθων δεκαετιών, “Κοινωνία των Εθνών” (ή αν προτιμάτε: “Κοινωνία των Εχθρών”).
Απίστευτο κι όμως ...σουρεαλιστικό! Η “Εθνική Ένωση Ραδιοφωνικών Παραγωγών” των ΗΠΑ -μετά το σκάνδαλο Payola (Pay: πληρώνω, ola: όλα!)- απειλεί με εξαψήφιο πρόστιμο όποιον ντίσκ τζόκευ, αποδεχθεί στο εξής “φακελάκι”, προκειμένου να παίξει στον αέρα συγκεκριμένες μουσικές επιλογές!
“Τι είν’ η πατρίδα μας; Η γλυκιά μας η πατρίς; Είναι οι κάμποι, τα βουνά -μην είν’ τα κύματα κι οι γυμνές βραχονησίδες;” (Δημώδες)