Πάλι;

Πάλι θα πεις πως ξεγελάστηκες, πως δεν ήξερες, πως τάχα σ' εξαπατήσανε στο ζύγι;

Πάλι θα καμωθείς τον πολίτη κι όχι τον ψηφοφόρο – τον οπαδό, τον οργισμένο, τον ένθερμο και φλογερό;

Πάλι θα βάλεις την ελευθερία σου κάτω από τα μικροκέρδη και τις απευχόμενες μικροζημιές σου;

Πάλι θα διπλοσταυρώσεις τις παλαιές αυταπάτες σου – απέναντι και πέρα από τον καθρέφτη που, θες δε θες, είναι και τούτες οι εκλογές;

Αν

Αν πάλι ψηφίσεις με κριτήριο –  το ποιος θα σου πληρώσει τα μεταφορικά της κάλπης – την μικροακτίνα μιας νεκροζώντανης σχέσης αίματος ή έστω λυκοκουμπαριάς – το ποιος σε γλυκοκοίταξε ήδη χτυπώντας σου ψευτοπατρικά τον ώμο – το εάν σού φωτογράφισε μια θεσούλα με την επωνυμία σου στην νεκρά φύση ενός γραφείου ή μιας κατ’ όνομα υπηρεσίας – τότε

είσαι άξιος της μοίρας σου

άξιος του «ο θεός να βάλει το χέρι του» - άξιος του «για όλα φταίν οι ξένοι/οι χρυσαυγίτες/οι αριστεροί/οι άλλοι» - άξιος της υψηλής επιστημονικής διακρίβωσης πως «μας ψεκάζουνε» νυχθημερόν

– άξιος.