«Το Κοινωνικό Δίλημμα»

Α. Οι άνθρωποι δε θα χειραγωγούνται από αλγόριθμους στο μέλλον. Αυτό συμβαίνει ήδη. Σε καθημερινό επίπεδο αυτό ισχύει ασφαλώς και ως προς τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Β. Μόνο δύο βιομηχανίες αποκαλούν τους παραλήπτες των προϊόντων τους «χρήστες»: εκείνη των ναρκωτικών κι εκείνη των λογισμικών/ψηφιακών εφαρμογών.

Γ. Ο εθισμός στις εφαρμογές και στις αλγορυθμιζόμενες μηχανές, η χειραγώγηση από αυτές και η διαρκής αρπαγή προσωπικών δεδομένων, η αύξηση της εφηβικής παραβατικότητας (και περιστατικών αυτοτραυματισμού), η όξυνση του φαινομένου της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης («οι ευφυείς είμαστε εμείς – οι άλλοι, οι της αντίθετης άποψης, τρώνε σανό!» όπως λέμε στα καθ’ ημάς) κι ένα σωρό άλλα κλιμακούμενα πολιτιστικά γεγονότα και τάσεις συνδέονται οργανικά με τον τρόπο που είναι μέχρι στιγμής σχεδιασμένες όλες αυτές «οι υπηρεσίες»: από το instagram και το fb μέχρι το tik tok και την google.

3 από τις πολλές παραδοχές που μπορεί κανείς να εξάγει παρακολουθώντας το άκρως ενδιαφέρον 93λεπτο ντοκιμαντέρ «Το Κοινωνικό Δίλημμα» (The Social Dilemma) του Jeff Orlowski.

Πολλά θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει – όμως, θαρρώ, πως το πρωτεύον είναι να βρει τον χρόνο προβολής και ανάλυσης του στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο –ακόμη και μέσω απογευματινών συναντήσεων ή εργαστηρίων με τη συμμετοχή, φυσικά, γονέων, και ειδικών στον τομέα της ψυχολογίας και της πληροφορικής.

Αν ήμουν στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αυτό προσωπικά θα επιδίωκα.

Επίσημο τρέιλερ:

Μία ισοσταθμισμένη κριτική για το εν λόγω ντοκιμαντέρ: 

https://variety.com/2020/film/reviews/the-social-dilemma-review-1203487761/