«Φθορά» - πρώτη επέτειος κι ορισμένες σκέψεις

Στις αρχές Αυγούστου έκλεισε ένα χρόνο πορείας στις μουσικές πλατφόρμες η «Φθορά», μία παραγωγή μου, με μόλις 2 κομμάτια: ένα ορχηστρικό κι ένα τραγούδι όπου μελοποιώ το γνωστό ομώνυμο δίστιχο του Κ. Καρυωτάκη.

 

Πρόκειται για εκείνη την κυκλοφορία – που, μέχρι στιγμής, έχει αποσπάσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ακροατών, τουλάχιστον σύμφωνα με τα στατιστικά του Spotify: ακροάσεις άνω των 119.000 και ακροατές περίπου 13.000 (μόνο τον τελευταίο μήνα, σε 32 χώρες). [Παρότι το γνωρίζουμε και σε γενικότερο πλαίσιο πως: οι αριθμοί όσο φανερώνουν – άλλο τόσο αποκρύπτουν ποιότητες]

 

Μου προκαλεί απορία το γεγονός.

 

Αναλογιζόμενος – α) ότι άνω του 95% των κυκλοφοριών στο Spotify δεν εμφανίζει τέτοια στατιστικά, β) είμαι ανεξάρτητος μουσικός (δίχως την παραμικρή βοήθεια σε ζητήματα επικοινωνίας, διάχυσης και προώθησης) γ) δεν παίζω σε συναυλίες δ) δεν έχω λογαριασμούς σε tik tok και instagram (οι πιο διαδεδομένοι τρόποι έλξης της προσοχής του κοινού, στις μέρες μας) και ε) η μουσική του συγκεκριμένου έργου είναι μάλλον πειραματική – δεν υπακούει σε κάποια ορατή 'συνταγή', κατάλληλη να ξεκλειδωθεί απ’ τους αλγόριθμούς του μέσου.

 

Ή μήπως όχι;

 

Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουν οι ακροατές είναι πως οι αλγόριθμοι του Spotify έχουν μεγάλο ευθύνη για την στατιστική παρουσία ενός κομματιού ή ενός άλμπουμ.

 

Μη μπαίνοντας σε τεχνικές διευκρινίσεις: κατ’ αναλογία – όπως παλαιά, στην αναλογική εποχή μέχρι εκείνη του CD, αυτή την ευθύνη την είχε το ραδιόφωνο (οι παραγωγοί του).

 

Εδώ και μία δεκαπενταετία έχει αλλάξει άρδην το τοπίο παγκοσμίως – στο τι συμβαίνει με τη μουσική ως πολιτισμικό αγαθό.

 

Κι αυτό εμπλέκει – όχι μόνο τους δημιουργούς – αλλά και τους ακροατές και τις συνήθειες, το γούστο και τις επιλογές τους.

 

Την εξίσωση κατανόησης του θέματος κάνει ακόμη πιο πολύπλοκη ο αναδυόμενος νέος άγνωστος της σχετικής εξίσωσης: εννοώ την Τεχνητή Νοημοσύνη που χρησιμοποιείται στην δημιουργική διαδικασία (αναρίθμητες πια οι «συνθέσεις» μποτ στις πλατφόρμες) – καθώς και οι αλγόριθμοι που αναφέραμε τεχνητή νοημοσύνη είναι και πάλι – πιο ήπιας όμως μορφής.

 

Συνεχίζουμε.

 

Διότι, ενώ ο νους απορεί, συλλογάται και διερευνεί όλα αυτά τα φαινόμενα και τα δεδομένα – η αγάπη τα κάνει στην άκρη – όταν είναι να φτιάξει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό.

 

Άλλοτε με στίχους που γράφτηκαν μόλις χθες το βράδυ, άλλοτε με στίχους ποιητών που μας συγκίνησαν βαθιά, όπως ο Κ. Καρυωτάκης.

Εργαστήριο "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ": Έναρξη εργασιών 13ου Ετήσιου Κύκλου

Οι συναντήσεις του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ" (13ος Ετήσιος Κύκλος, 2023-2024) θα πραγματοποιούνται σε εβδομαδιαία βάση – σε χώρο του «Κοχυλιού».

 

Το Εργαστήριο Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» απευθύνεται σε: αναγνώστες, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους της γραφής που θα ήθελαν να εμπλουτίσουν τις αναγνωστικές και συγγραφικές τους εμπειρίες έως εκείνο το όριο της δημιουργικής τους τόλμης.

Ημέρα συναντήσεων: Παρασκευή (19.00-21.45)

Εξ αποστάσεως δυνατότητα συμμετοχής στις Συναντήσεις του Εργαστηρίου παρέχεται μέσω του skype.

 

Το Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ" έχει την στήριξη του περιοδικού τέχνης και λόγου "ΝΗΣΙΔΕΣ".

Υπεύθυνος Εργαστηρίου: Πάνος Δρακόπουλος

panosdrak@yahoo.gr

 

Στα δώδεκα πρώτα χρόνια λειτουργίας του (2012-2024) έχει, μεταξύ άλλων, υλοποιήσει:

 

Ø  Την ομότιτλη ειδική έκδοση «10+3 κειμένων» των μελών του (περιοδικό Νησίδες, τεύχος 11, Άνοιξη 2014).

 

Ø  Δώδεκα σειρές ραδιοφωνικών εκπομπών με τίτλο «Του Κοχυλιού τα Παραμύθια» (σε συνεργασία με τον «Πύργο της Βαβέλ», Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2012-13 / 2013-2024 στο Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4).

 

 

Ø  Τρεις επιπλέον σειρές ραδιοφωνικών παρουσιάσεων ολοκληρώθηκαν για την περίοδο του Πάσχα (Απρίλιος 2016, Απρίλιος 2017, Απρίλιος 2023), πάνω στη θεματική: «Άνθρωπος, άνοιξη, αλληλεγγύη, θάνατος». Φέτος, την Μ. Παρασκευή (14/4) παίχτηκε η σειρά «Άνοιξη των Παθών» - σε συνεργασία με την θεατρική ομάδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρόδου.

 

 

Ø  Ακόμη: Φετινή συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα Ζώων (4.10) που διοργάνωσε το Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4 – ενώ κατά την τετραετία 2015-2019, αναμεταδόσεις ορισμένων από τις παραπάνω ραδιοφωνικές παραγωγές πραγματοποίησε το διαδικτυακό ραδιόφωνο «Σταθμός», που εδρεύει στην Πρέβεζα.

Ø  Την σύνθεση και την επιμέλεια 4 e-book: Ι. Ανθολογία Εικονοποιημάτων ΙΙ. Ανθολογία Κειμένων Σκυταλοδρομίας και ΙΙΙ. Ανθολογία Κειμένων Αυτόματης Γραφής και IV. Λεξιτονικόν.

Ø  Δώδεκα Περιόδους Συναντήσεων (κυρίως κατά τους Εαρινούς Κύκλους) με ανθρώπους της γραφής και της δημιουργικής ανάγνωσης: ποιητές, μεταφραστές, πεζογράφους, μελετητές, εκπαιδευτικούς.

 

 

Ø  Συμπράξεις με άλλες καλλιτεχνικές συλλογικότητες, όπως η φωτογραφική ομάδα Photo-Orion, η συνεργασία με την οποία οδήγησε στην Έκθεση φωτογραφικών και λογοτεχνικών έργων «Δες ένα ποίημα» (Δεκέμβριος 2014 – Ιανουάριος 2015, στο Rock ‘n’ Roll).

 

Ø  Συνέργειες με καλλιτεχνικές ομάδες εκτός Ρόδου, όπως η Ε.Φ.Ε. Πρέβεζας – με εκθέσεις (α) στο Μεσολόγγι (Μάιος 2015), (β) στην Πρέβεζα – έργων λογοτεχνίας και φωτογραφίας, υπό τον τίτλο: «Μικρή Ευτοπία: φωτογραφίζοντας τον λόγο» (Λιμάνι Πρέβεζας, Αύγουστος 2015). Το καλοκαίρι του 2016 (1-13 Αυγούστου) πραγματοποιήθηκε η δεύτερη κοινή μας έκθεση με τίτλο: «Προσμονή».

 

Ø  Συμμετοχές σε αναλόγια αναγνώσεων: όπως λχ για την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου που διοργάνωσε το Δ.Κ.Σ.Μ. Ρόδου στις 23/4/2017. Τα δε μέλη του Κοχυλιού εμπλέκονται σε διαδοχικές εκδηλώσεις που διοργανώνει το περιοδικό «ΝΗΣΙΔΕΣ», από κοινού με άλλους πολιτιστικούς φορείς.

 

Ø  Συνεργασίες με κοινωφελείς οργανισμούς, όπως το Κέντρο Πρόληψης του Διόδου, (α) σε εκδηλώσεις, όπως η βραδιά «Δίοδος: Μια ζωντανή αυλή που φτιάχνει παρέες» (14/7/2020) ή (β) σε εκπαιδευτικά προγράμματα που εμπλέκουν τη δημιουργική γραφή και την ενδυνάμωση των μαθητών μέσα στην περίοδο της πανδημίας.

 

  

Ø  Την Έκθεση λογοτεχνικών και εικαστικών έργων, «ΖΩ-γραφές», σε συνεργασία με την εικαστικό Στέλλα Ματάλα, (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου στις 20-29 Σεπτεμβρίου 2017).

 

 

Ø  Το «Φλωμπεριανό Αναλόγιο» στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ημέρες Φλωμπέρ» (Συνδιοργάνωση: περιοδικό ΝΗΣΙΔΕΣ, ΔΚΣΜΡ-ΔΟΠΑΡ, Ίδρυμα Σταματίου), με την συμμετοχή του Δ. Κόκκινου και του Ν. Αυγενικού (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου, 6/10/2018). Ακολούθησε η ομώνυμη εκτός εμπορίου έκδοση.

 

 

 

 

Ø  Την Έκθεση λογοτεχνικών και φωτογραφικών έργων, με τίτλο «Θαλασσογραφίες», σε συνεργασία με τον φωτογράφο και τυπογράφο Νίκο Χατζηκαλημέρη (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου στις 23/11 – 2/12/2018).

 

 

Ø  Υπό έκδοση είναι οι τόμοι «ΖΩ-γραφές» και «Θαλασσογραφίες» –με το υλικό των παραπάνω Εκθέσεων, καθώς επίσης και το συλλεκτικό μπιλιέτο «Οι μνήμες του νερού» με κείμενα από την ανοιχτή Συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο των «Θαλασσογραφιών», εντός του Γαλλικού Καταλύματος (Π. Πόλη Ρόδου).

 

Ø  Τις μουσικοποιητικές παράστασεις «Κοχύλι στο Πεντάγραμμο Ι & ΙΙ» στην Ρωγμή του Χρόνου (5/2/2023 και 25/2/2024) για τον εορτασμό όλων των ετών λειτουργίας του Εργαστηρίου.

 

 

To Βίντεο 2ης παράστασης:

 

Ø  Ακόμη αυτήν την περίοδο: διεξάγεται η υπαίθρια Έκθεση «Η Ποίηση γίνεται μέρος της Πόλης μας» στο κέντρο της Ρόδου – σε συνεργασία με την ΔΙΟΔΟ - η οποία εκτός απ' τη αισθητική προοπτική της αποτελεί μέρος των σχολικών και κοινωνικών προγραμμάτων της ΔΙΟΔΟΥ. 

 

Τέλος, κατά τη διάρκεια της διπλής καραντίνας (Άνοιξη 2020 & Φθινόπωρο-Άνοιξη 2021) «Το Κοχύλι» πραγματοποίησε κανονικά το Πρόγραμμα των Συναντήσεων του μέσω του Διαδικτύου.

Παράλληλα ολοκλήρωσε την παραγωγή 43 μονόλεπτων ραδιοφωνικών αναγνώσεων για την νέα ραδιοφωνική του στήλη στο Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4 με την επωνυμία «Ενός λεπτού μαζί».

Ακόμη, παρήγαγε και δημοσίευσε 2 βίντεο μικρού μήκους που συνδέουν την λογοτεχνία με την μουσική και την εικόνα – ως σχόλιο στο πρωτόγνωρο της εμπειρίας του λόκ-ντάουν.

Το πρώτο ονομάζεται: «Μπλε Τετράδια» (2’.13’’) - σε κείμενο του Φρ. Κάφκα: 

 Και το δεύτερο: «Δεν υπάρχει φυλακή» (1’.56’’) - σε κείμενο του Π. Κοροβέση:

 Τελευταίο τυπογραφικό εγχείρημα του «Κοχυλιού» αποτελεί το συλλεκτικό, εκτός εμπορίου, 12σέλιδο, με τίτλο «Γιασεμιά και Γιούλια», (Ιούλιος 2020).

Στα Προσεχώς: αναμένεται η έκδοση του συλλογικού τόμου «Ανάμεσα στα φύλλα» με πρωτότυπα έργα των κοχυλάριων μελών από το εκδοτικό πρόγραμμα της Κοιν.Σ.Επ. Για τη Φύση.

Κι ακόμη: η κυκλοφορία σκηνοθετημένων λογοτεχνικών κειμένων – σε πλατφόρμες, όπως το Spotify.

 

«ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» στο Facebook: 

https://www.facebook.com/groups/441245779247929/

"Ο χορός των ξωτικών" - η 1η απ' τις προσεχείς μουσικές παραγωγές

Μέσα στο καλοκαίρι εκτός απ’ την δημοσίευση των νέων μουσικών έργων «Κλείνουν τα σχολεία», «Είν’ η αγάπη» δρομολογήθηκε και η κυκλοφορία των επόμενων σε όλες τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες.

 

Αναμένονται συνεργασίες απ’ τον χώρο του θεάτρου, τα τραγούδια του Οδυσσέα Ελύτη, μουσικολογοτεχνικές παραγωγές του «Κοχυλιού», επετειακές ηχογραφήσεις και πολλά πολλά ακόμη – με πρώτη την 7λεπτη σύνθεση για τον «Χορό των Ξωτικών» – απ’ το «Όνειρο Θερινής Νυχτός» του Γ. Σαίξπηρ.

 

Περισσότερα δε θα πούμε τώρα – παρά μόνο ότι το εξώφυλλο μας είναι πανέτοιμο και κοσμείται από τα ζωηρά, υπέροχα και ξωτικίσια χρώματα της Κωνσταντίνας Μαλτέζου – την οποία ευχαριστώ από καρδιάς!

Μια πρώτη - σύντομη γεύση απ' τον "Χορό των Ξωτικών"

- εδώ, με μία μόλις κιθάρα,

(στην πλήρη του μορφή συμπράττουν 18 όργανα)

υπό την πανσέληνο του Ιουλίου: 

ΠΡΟΣΟΧΗ – «γνώμες» και προκαταλήψεις!

Εικαστικό: Pawel Kuczynski

 

«Η βλακεία των ανθρώπων είναι

ότι έχουν μια απάντηση για όλα.»

Μίλαν Κούντερα

 

 

Γιατί σχολιάζουμε τα πάντα – με τέτοια ευκολία – με τόση βιασύνη – με αχόρταγη, όσο κι αστόχαστη, τόσο συχνά, διάθεση;

Όχι, δεν μας έλκει πρωτίστως η επιφάνεια των πραγμάτων.

Σε απόσταση με αυτό που συνήθως ακούμε ως ερμηνεία του φαινομένου: μοιάζει να μας αποπλανεί η ίδια η γνώμη που σχηματίζουμε – ειδικά, όταν βρισκόμαστε σε τριβή μόνο με την επιφάνεια των πραγμάτων.

Ή ακούμε ελάχιστα, ή –το χειρότερο– δεν ακούμε καθόλου εκείνη την εσωτερική φωνή που ξέρει να μας ρωτάει επαναληπτικά: «Γνωρίζεις την ιστορία που καλείσαι να σχολιάσεις σε βάθος; Είσαι καλά πληροφορημένος; Είσαι αξιόπιστα πληροφορημένος;

Έχεις, αν όχι τα πλήρη στοιχεία – τουλάχιστον τα επαρκή;»

Και εδώ είναι η δεύτερη παράμετρος του προβλήματος: η εποχή μας και η ‘αγορά’ της (πραγματική ή ψηφιακή) μάς ζητάει να απαντάμε με ανεπαρκή στοιχεία.

Κι αν κάποιος σε παρακινήσει να ελέγξεις τι ήδη δήλωσες – συχνά πυκνά επιστρατεύεις όλα τα όπλα με τα οποία σε οπλίζει η αδιαλλαξία – όχι, η αποδοχή του λάθους σου: την σαχλή ειρωνεία, τον εξυπνακισμό έως και τη γλώσσα της επιθετικότητας και του μίσους.

Σε άλλους ανθρώπους ο σκεπτικισμός καλλιεργείται με την εμπειρία: των σχέσεων και της τέχνης. ‘Τα φαινόμενα ξέρουν ν’ απατούν’ – μάς το υποδεικνύουν ένα σωρό αληθινές σχέσεις με άλλους ανθρώπους και με πολύπλοκες καταστάσεις και, φυσικά, συμβιώνοντας με σημαντικά μυθιστορήματα (απ’ τα πιο «ταπεινά» της αστυνομικής λογοτεχνίας μέχρι την πεζογραφία της «πρώτης γραμμής», καθώς, όπως σωστά παρατηρεί ο Μ. Κούντερα: “Η σοφία των μυθιστορημάτων είναι ότι έχουν μια ερώτηση για όλα” - Σημ.2), με ταινίες (ενδεικτικά – απ’ τα απύθμενη σχετική δεξαμενή: το μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας του Αλ. Χίτσκοκ, του Στ. Κιούμπρικ ή, απ’ την πιο πρόσφατη εποχή, του Κρ. Νόλαν, του Ρ. Έστλουντ, του Τσ. Κάουφμαν, του Ρ. Τζόνσον κοκ) ή με θεατρικά έργα (απ’ τις κωμωδίες παρεξηγήσεων μέχρι τον Λ. Πιραντέλο και τα αριστουργήματα της αρχαίας τραγωδίας).

Σε άλλους, ο σκεπτικισμός καλλιεργείται απ’ το σχολείο και το πανεπιστήμιο – την οργανωμένη εκπαίδευση. Μέσω ποικίλων πτυχών, στάσεων και πρακτικών της: είτε έρχονται απευθείας απ’ την φιλοσοφική μήτρα, είτε μέσω κάποιου γόνιμου βλαστού της: πχ την μετριοπάθεια του σωστού επιστήμονα, την επιχειρηματολογία ή, εσχάτως, τον μιντιακό εγγραμματισμό.

Σε άλλους, τέλος, ο υγιής σκεπτικισμός δυναμώνει συνδυαστικά: η καθημερινότητα λειτουργεί –σύμφωνα μ’ αυτήν την αξιοθαύμαστη προοπτική– με τη μορφή παιδείας – και η παιδεία με την μορφή καθημερινού τρόπου ζωής.

Η εποχή μας, ωστόσο, λατρεύει την βιασύνη – το αποτέλεσμα και όχι την κυοφορία του – τις πρώτες ενδείξεις κι όχι τον έλεγχο τους. Επίσης αποθεώνει την αξία του να έχεις γνώμη και να την εκφράζεις.  

Αυτό φαντάζει στις μέρες μας – σχεδόν στα όρια του ιερού.

«Δεν έχω το δικαίωμα της γνώμης;» ενίσταται η σύγχρονη συνείδηση που γεμίζει τη δημόσια σφαίρα με «απόψεις», «εκτιμήσεις», «εντυπώσεις» που έχουν συλληφθεί κι επικοινωνηθεί στο πόδι. «Γνώμες» που δεν έχουν περάσει απ’ το φίλτρο και τα ευρήματα καμίας έγκυρης γνώσης.

Δεν περιφρουρεί την ιερότητα της έκφρασης η αποκοτιά, η βιασύνη ή, πολύ συχνά, ο ναρκισσισμός που την υποβάλει. Γι’ αυτό και παρατηρούμε χαρακτηριστικά ακμής του δημόσιου λόγου – και χαρακτηριστικά παρακμής του.

Ας δούμε κατάματα – τι ισχύει: Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου – για να βαρύνει η άποψη μας σε τέτοιο βαθμό για το άλφα ή το βήτα ζήτημα.

Δεν είμαστε καν σε ψηφιακές προσομοιώσεις του Κολοσσαίου – ακόμη κι αν πάρα πολλοί εκλαμβάνουν το περιβάλλον των κοινωνικών μέσων (social media) ως τέτοιο και φέρονται αναλόγως.

Και στην περίπτωση που όντως έχει μία κάποια βαρύτητα η παρέμβασή μας – έχουμε πολλαπλάσια ευθύνη να μη μιλήσουμε αστόχαστα.

Και κυρίως: να τοποθετηθούμε δίχως προκαταλήψεις – οι οποίες, στην σημερινή σύνθετη κοινωνική πραγματικότητα, ένα μόνο παράγωγο έχουν: βλάπτουν.

Οι προκαταλήψεις: το μέγα μας διανοητικό, ηθικό και ψυχολογικό μας αυτό-γκολ. Ο πραγματικός υποβολέας πλήθους «απόψεων» μας.

Οι προκαταλήψεις. Το ακριβώς αντίθετο της σκέψης.

Και της αλήθειας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Σημ. 1 - Σχετικά με τον τίτλο του άρθρου: Πρβλ. Ουστίνοφ Πίτερ, Προσοχή Προκαταλήψεις!, (Μετ. Καλλιγέρη Εύη) εκδ. Ελληνοεκδοτική, Αθήνα, 2004. Στο οπισθόφυλλο κιόλας διαβάζουμε: «Μου αρέσει να ζωγραφίζω την ώρα που μιλάω. Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την προκατάληψη, θα σχημάτιζα στο χαρτί μια κλειδωμένη πόρτα, αφού οι προκαταλήψεις είναι κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που δεν περνά φρέσκο αεράκι και μέσα στα οποία πιθανόν τα πάντα είναι καλυμμένα με ιστούς αράχνης. Τώρα θα νόμιζε κανείς ότι κάθε λογικός άνθρωπος που μπαίνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο αμέσως ανοίγει τα παράθυρα. Όμως μερικοί άνθρωποι δεν προσέχουν καν την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Συχνά ούτε και κατά τη διάρκεια μιας αιωνιότητας».

 Σημ. 2: Πρβλ. επίσης Κούντερα Μίλαν, Η τέχνη του μυθιστορήματος, (Μετάφραση: Φίλιππος Δρακονταείδης). Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1988, σελ. 30: «Το πνεύμα του μυθιστορήματος είναι το πνεύμα της πολυπλοκότητας. Κάθε μυθιστόρημα λέει στον αναγνώστη: «Τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα απ’ότι νομίζεις». Αυτή είναι η αιώνια αλήθεια του μυθιστορήματος.[...] Για το πνεύμα των καιρών μας ή η Άννα έχει δίκιο ή ο Καρένιν ̇ κι η παλιά σοφία του Θερβάντες, που μας μιλάει για τη δυσκολία της γνώσης και για την ασύλληπτη αλήθεια, φαίνεται ενοχλητική και άχρηστη».

1η δημοσίευση:

Εφημ. ΡΟΔΙΑΚΗ

https://www.rodiaki.gr/article/517316/p-drakopoylos-prosoxh-gnwmes-kai-prokatalhpseis-1?fbclid=IwY2xjawEuz2JleHRuA2FlbQIxMQABHXMzI93K1UFpFJ2dGKhADdy1O05ZxY_-gDuB-yKS7ZFXn5PgCcblm8JEvQ_aem_tL26i9bOrHlJUAevOCB4zA