Φιλία

Εικαστικό: Nitai Das, Άτιτλο.

Φιλία:

ούτε θάλαμος αντήχησης, ούτε γυάλα επιβεβαίωσης,

 ούτε κρησφύγετο του εγωισμού μας

– αλλά διαρκές άνοιγμα στον μέσα κι έξω μας κόσμο.

[30 Ιουλίου / Διεθνής Ημέρα Φιλίας]

Alain De Botton "Το χρονικό του έρωτα"

Αναγνωστικές τέρψεις του Ιουλίου [2]

Alain De Botton
"Το χρονικό του έρωτα"
ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ · The course of love
Μεταφραση · Αντωνης Καλοκυρης,
2024

 

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Ντε Μποττόν και παρακολουθώντας την πολύπλευρη σκέψη του μέσα από ομιλίες και podcast - εκτιμώ την άκρως ενδιαφέρουσα κριτική του πάνω στην ρομαντική θεώρηση του έρωτα.

Δεν είναι όλες του οι αφετηρίες το ίδιο γερά θεμελιωμένες – ούτε τα κεντρικά του τα επιχειρήματα ισοδύναμα, ωστόσο η βασική του θέση έχει βαρύνουσα σημασία για τις ισχυρά βλαπτικές παρενέργειες του ρομαντισμού πάνω στις ερωτικές σχέσεις.

 

Ο Ντε Μποττόν ισχυρίζεται πως ο έρωτας – ούτε δικαίωμα, ούτε συναίσθημα και μόνον είναι. Ο έρωτας είναι δεξιότητα. Συναισθηματική γλώσσα και τέχνη. Που την αφομοιώνουμε αρχικά στα πρώτα μας χρόνια και που καλούμαστε να την ξαναμαθαίνουμε διαρκώς – μες στην ενήλικη ζωή μας.

 

Στο μεταξύ, να μην παραλείψουμε: πως ο Ντε Μποττόν είναι πρωτίστως μεγάλος μάστορας της γλώσσας. Οι λέξεις του, όσο και το ύφος, με το οποίο τις συνυφαίνει, μαγνητίζουν.

Είναι απ' τους συνομιλητές που, εκτιμώ, πως θες να έχεις στη ζωή σου – όταν την επανεξετάζεις με θάρρος και στο βάθος που αντιστοιχεί η περιπέτεια της αυτογνωσίας.

 

Η παρουσία της απουσίας

“O κλιματισμός απουσιάζει”

[Το ρήμα σε ενεργητική φωνή:

Μπεργκμανικής σύλληψης διατύπωση]

 

“Ο κλιματισμός απουσιάζεται”

[Το ρήμα σε παθητική φωνή.

Εδώ έχουμε 3 πιθανά τινά:

α. Ατόφια ποιητική φλέβα

β. Ατόφια άγνοια + γλωσσική σύγχυση

και

γ. Ατόφιο ChatGpt3]

Απ΄ όση πέτρα

Γλυπτό του Gustav Vigeland στο Frogner Park, στο Όσλο της Νορβηγίας.
Φωτογραφίζει η αγαπημένη Στέισυ! (Ξέρει εκείνη 😉)

Αγάπη – μητρική, πατρική.

ΑΓΑΠΗ:

Η συχνότητα που σε σηκώνει απ’ όση πέτρα κουβαλάς μέσα σου.

Σαν προσφυγάκι

Γύρω στο 2012, είχα την χαρά και την τύχη να γράψω μουσική για το θεατρικό έργο της Λένας Διβάνη "Η ωραία θυμωμένη" (Καστανιώτης, 2007).

 

Το κείμενο της Διβάνη μέσα στον απολαυστικό γλωσσικό του πλούτο σαρώνει ποικίλες περιοχές των οικογενειακών και των ερωτικών μας σχέσεων.

 

Όσο κι αν σατιρίζει, όσο κι αν σαρκάζει - η ανθρωπιά αυτής της γραφής συγκινεί βαθιά, όσο και προβληματίζει.

 

Απ’ τις πιο αγαπημένες στιγμές του έργου αποτελεί το τραγούδι "Σαν προσφυγάκι" – όπου κάτω απ' τον προβολέα μας έχουμε την μοναξιά και τη γύμνια εκείνου του παιδιού - που βλέπει τους γονείς του να χωρίζουν – που βλέπει, κατά πως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις, το σπίτι του να διαλύεται.

 

Ξεκινάει ως εξής:

 

"Σαν προσφυγάκι κάποιο Σάββατο,
μπαμπάς Βορράς, μαμά στη Δύση.
Έλα, μωρό μου, σπίτι διάλεξε.
Αυτό που ζήσαμε δε θα ξαναγυρίσει." (…)

Αυτό το τραγούδι – είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε πως, εντός του Αυγούστου, θα κυκλοφορήσει σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες.

 

Είμαι βαθιά ευγνώμων στην κα Λένα Διβάνη για την εμπιστοσύνη και την άδεια – και φυσικά, στον Στέλιο Σκαραβαίο, για το artwork του εξωφύλλου. 

Αμοιβαίοι

Στιγμιότυπο: 

Ο Μαρκ Σαγκάλ ζωγραφίζει τη σύζυγό του, Μπέλα Ρόζενφελντ. 

Και το αντίστροφο.

–Σε κοιτάζω με την περιφερειακή μου όραση. Με τρελαίνει το βλέμμα σου.

–Σου αρέσει;

–Τέτοιες στιγμές θα ήθελα να ήμουν εγώ εκείνη που έχει τα χρώματα και τα πινέλα!

–Τα έχεις. Διότι εσύ μόνο ζωγραφίζεις το βλέμμα που ανεβαίνει στο πρόσωπο μου. Κανείς άλλος…  

"ΚΟΧΥΛΙ": Γιορτή για την λήξη του 13ου Έτους

Κοχυλάζ φωτογραφιών της Ελένης και της Κατερίνας

"Αγαπώ τους ανθρώπους που φοράνε τη ψυχή τους

στο πρόσωπό τους".

 

Μοιάζει να το είπε ο Jim Morrison - μοιάζει να το φανέρωσε και η γιορτή του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» για την λήξη του 13ου μας Έτους!

΄

Κοχυλάζ - ολοκλήρωση 13ου Έτους

Ένα κοχύλι μου 'δωσαν.

Μέσα του τραγουδά

μια θάλασσα του χάρτη.

Νερό η καρδιά μου γέμισε

με μικρά μικρά ψάρια

από σκιά κι από ασήμι.

Ένα κοχύλι μου 'δωσαν

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

[Μετ. Ά. Δικταίος]