«Ωραιότατό μου δέλεαρ
μέσα απ’ το απόκρυφο ιδεόγραμμα της ηδονής
και τον ολοφάνερο οργασμό της νιότης
εσύ που εγείρεις στην τελειότητα
τη ζήλια και την αρμονία
εσύ της μιας στιγμής θεού
και του διαρκούς απόβραδου λαγνείας
εσύ το κολασμένο κατώφλι
μιας άγνωστης στον κόσμο Εδέμ
που μονίμως με σαστίζει, με γλυκαίνει, με πονάει
που καθηλώνεις στις λέξεις μου
τη συμβίωση
της υποταγής με τη φροντίδα
δίχως ρητά γιατί
μα για λόγους ακήρυχτους
άγνωστους για τους αμύητους της ομορφιάς…
ωραιότατό μου δέλεαρ
κράτα με παραδομένο και ευγνώμονα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου