Toν
Σεπτέμβριο του 2002, ο καρδιακός μου φίλος, ο Γιάννης Φαινέκος μού εμφάνισε ένα
χειρόγραφο με στίχους του. Στην κορυφή της σελίδας έγραφε «Ελιξίριο».
«Δες το
και πες μου την γνώμη σου» μού είπε. Ευθύς χτυπάει το τηλέφωνο του. Πέντε περίπου
λεπτά τον κράτησε απασχολημένο – τι; Άγνωστο.
Επιστρέφει
στη συζήτηση μας. «Πώς σου φάνηκε;» με ρωτάει. Και η απάντηση: «Του έγραψα
μουσική. Θες να την ακούσεις;»
Κάπως
έτσι γεννήθηκε ως τραγούδι «Το Ελιξίριο». Απλά και πηγαία.
Η
υπόθεση της ηχογράφησής του όμως αποδείχτηκε πολύ πιο σύνθετη. Στα μέσα του
2013 ξεκίνησα να το δουλεύω ως νέα τότε παραγωγή – αλλά έπρεπε να αλλάξει ο
χρόνος για να φτάσει σε ένα επίπεδο δημοσίευσης.
Το
αποτέλεσμα, ωστόσο, δεν με ικανοποιούσε – δεν ακουγόταν σωστά το κομμάτι στην
πρώτη του εκδοχή.
Έτσι,
κλείνοντας προ ολίγων ημερών μια νέα σειρά συνθέσεων και ηχογραφήσεων – ναι,
τόσο η πρώτη όσο και η τελευταία περίοδο της καραντίνας ήταν, από δημιουργική
άποψη, σωστό χρυσωρυχείο – καταπιάστηκα ξανά με «Το Ελιξίριο».
Με έναν
αυθορμητισμό που σε αυτά τα θέματα δεν με χαρακτηρίζει (αν δεν προηγηθεί η
απαραίτητη ζύμωση του χρόνου - δεν δημοσιεύω ούτε λέξεις, ούτε νότες) το
ανέβασα αμέσως στο soundcloud κατεβάζοντας την παλαιά του ηχογράφηση.
Σας
ευχόμαστε, από κοινού, καλή ακρόαση – πίνοντας και την τελευταία του γουλιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου