"ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ": Έναρξη εργασιών 14ου Ετήσιου Κύκλου

Οι συναντήσεις του Εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ" (14ος Ετήσιος Κύκλος, 2025-2026) θα πραγματοποιούνται σε εβδομαδιαία βάση – σε χώρο του «Κοχυλιού», στην πόλη της Ρόδου.

 

Το Εργαστήριο Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» απευθύνεται σε:αναγνώστες, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους της γραφής που θα ήθελαν να εμπλουτίσουν τις αναγνωστικές και συγγραφικές τους εμπειρίες έως εκείνο το όριο της δημιουργικής τους τόλμης.

Ημέρα συναντήσεων: Σάββατο (12.00-14.30)

Εξ αποστάσεως δυνατότητα συμμετοχής στις Συναντήσεις του Εργαστηρίου παρέχεται μέσω τηλεσύνδεσης.

 

Το Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής "ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ" έχει την στήριξη του περιοδικού τέχνης και λόγου "ΝΗΣΙΔΕΣ".

Υπεύθυνος Εργαστηρίου: Πάνος Δρακόπουλος

panosdrak@yahoo.gr

Το Εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2012 από τον ποιητή και δάσκαλο Πάνο Δρακόπουλο. Στα 13 πρώτα χρόνια λειτουργίας του (2012-2025) έχει, μεταξύ άλλων, υλοποιήσει:

 

Ø Την ομότιτλη ειδική έκδοση «10+3 κειμένων» των μελών του (περιοδικό Νησίδες, τεύχος 11, Άνοιξη 2014).

 

Ø 13 σειρές ραδιοφωνικών εκπομπών με τίτλο «Του Κοχυλιού τα Παραμύθια» (σε συνεργασία με τον «Πύργο της Βαβέλ», Δεκέμβριος-Ιανουάριος 2012-13 / 2013-14 / 2014-2025 στο Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4). Τρεις επιπλέον σειρές ραδιοφωνικών παρουσιάσεων ολοκληρώθηκαν για την περίοδο του Πάσχα (Απρίλιος 2016, 2017, 2023), πάνω στη θεματική: «Άνθρωπος, άνοιξη, αλληλεγγύη, θάνατος». Την τετραετία 2015-2019 δε, αναμεταδόσεις αυτών των ραδιοφωνικών παραγωγών πραγματοποίησε το διαδικτυακό ραδιόφωνο «Σταθμός», που εδρεύει στην Πρέβεζα.

 

Ø Την σύνθεση και την επιμέλεια 4 e-book: Ι. Ανθολογία Εικονοποιημάτων ΙΙ. Ανθολογία Κειμένων Σκυταλοδρομίας και ΙΙΙ. Ανθολογία Κειμένων Αυτόματης Γραφής και IV. Λεξιτονικόν.

 

Ø 13 Περιόδους Συναντήσεων (κυρίως κατά τους Εαρινούς Κύκλους) με ανθρώπους της γραφής και της δημιουργικής ανάγνωσης: ποιητές, μεταφραστές, πεζογράφους, μελετητές, εκπαιδευτικούς.

 

Ø Συμπράξεις με άλλες καλλιτεχνικές συλλογικότητες, όπως η φωτογραφική ομάδα Photo-Orion, η συνεργασία με την οποία οδήγησε στην Έκθεση φωτογραφικών και λογοτεχνικών έργων «Δες ένα ποίημα» (Δεκέμβριος 2014 – Ιανουάριος 2015, στο Rock ‘n’ Roll).

 

Ø Συνέργειες με καλλιτεχνικές ομάδες εκτός Ρόδου, όπως η Ε.Φ.Ε. Πρέβεζας – με εκθέσεις (α) στο Μεσολόγγι (Μάιος 2015), (β) στην Πρέβεζα – έργων λογοτεχνίας και φωτογραφίας, υπό τον τίτλο: «Μικρή Ευτοπία: φωτογραφίζοντας τον λόγο» (Λιμάνι Πρέβεζας, Αύγουστος 2015). Το καλοκαίρι του 2016 (1-13 Αυγούστου) πραγματοποιήθηκε η δεύτερη κοινή μας έκθεση με τίτλο: «Προσμονή».

 

Ø Συμμετοχές σε αναλόγια αναγνώσεων: όπως λχ για την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου που διοργάνωσε το Δ.Κ.Σ.Μ. Ρόδου στις 23/4/2017. Τα δε μέλη του Κοχυλιού εμπλέκονται σε διαδοχικές εκδηλώσεις που διοργανώνει το περιοδικό «ΝΗΣΙΔΕΣ», από κοινού με άλλους πολιτιστικούς φορείς.

 

Ø Συνεργασίες με κοινωφελείς οργανισμούς, όπως το Κέντρο Πρόληψης του Διόδου, (α) σε εκδηλώσεις, όπως η βραδιά «Δίοδος: Μια ζωντανή αυλή που φτιάχνει παρέες» (14/7/2020) ή (β) σε εκπαιδευτικά προγράμματα που εμπλέκουν τη δημιουργική γραφή και την ενδυνάμωση των μαθητών μέσα στην περίοδο της πανδημίας.

 

Ø Τη Έκθεση λογοτεχνικών και εικαστικών έργων, «ΖΩ-γραφές», σε συνεργασία με την εικαστικό Στέλλα Ματάλα, (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου στις 20-29 Σεπτεμβρίου 2017).

 

Ø Το «Φλωμπεριανό Αναλόγιο» στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ημέρες Φλωμπέρ» (Συνδιοργάνωση: περιοδικό ΝΗΣΙΔΕΣ, ΔΚΣΜΡ-ΔΟΠΑΡ, Ίδρυμα Σταματίου), με την συμμετοχή του Δ. Κόκκινου και του Ν. Αυγενικού (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου, 6/10/2018). Ακολούθησε η ομώνυμη εκτός εμπορίου έκδοση.

 

Ø Την Έκθεση λογοτεχνικών και φωτογραφικών έργων, με τίτλο «Θαλασσογραφίες», σε συνεργασία με τον φωτογράφο και τυπογράφο Νίκο Χατζηκαλημέρη (Γαλλικό Κατάλυμα της Π. Πόλης της Ρόδου στις 23/11 – 2/12/2018).

 

Ø Υπό έκδοση είναι οι τόμοι «ΖΩ-γραφές» (1^η συλλεκτική έκδοση, Δεκέμβριος 2018) και «Θαλασσογραφίες» –με το υλικό των παραπάνω Εκθέσεων, καθώς επίσης και το συλλεκτικό μπιλιέτο «Οι μνήμες του νερού» με κείμενα από την ανοιχτή Συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο των «Θαλασσογραφιών», εντός του Γαλλικού Καταλύματος (Π. Πόλη Ρόδου).

 

Ø Υπό έκδοση είναι επίσης ο συλλογικός τόμος «Ανάμεσα στα φύλλα» - απ’ την Κοιν.Σε.Π. Για την Φύση.

 

Ø Την Έκθεση «Διαδρομές Συναισθημάτων», με 10 πρωτότυπα κείμενα, σε συνεργασία με την ΔΙΟΔΟ - η οποία πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Ρόδου - εν είδη υπαίθριας γκαλερί. Η Έκθεση συνοδεύτηκε απ’ την διενέργεια εργαστηριακών συναντήσεων.

 

Ø Τις 3 μουσικοποιητικές παραστάσεις «Κοχύλι στο Πεντάγραμμο». Και οι 3 διοργανώθηκαν στην Ρωγμή του Χρόνου (Π. Πόλη Ρόδου) στις 5/2/2023, 25/2/2025 και 23/2/2025 αντίστοιχα.

 

Ø Το ηλεκτρονικό βιβλίο «Ιστορικά κτήρια της Ρόδου: Φώτα παρακαλώ!».Τα κείμενα του εν λόγω τόμου συγγράφηκαν έπειτα από πρόσκληση της "Συνέργειας - Synergy Rhodes" σε συνεργασία με το Ρ/Σ Λυχνάρι και το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα "SINCERE" για τη συμμετοχική δράση πολιτών: "Συνομιλώντας με τα Ιστορικά Κτίρια της Ρόδου".

Τέλος, κατά τη διάρκεια της διπλής καραντίνας (Άνοιξη 2020 & Φθινόπωρο-Άνοιξη 2021) «Το Κοχύλι» πραγματοποίησε κανονικά το Πρόγραμμα των Συναντήσεων του μέσω του Διαδικτύου.

Παράλληλα ολοκλήρωσε την παραγωγή 43 μονόλεπτων ραδιοφωνικών αναγνώσεων για την νέα ραδιοφωνική του στήλη στο Ρ/Σ Λυχνάρι 91,4 με την επωνυμία «Ενός λεπτού μαζί».

Ακόμη, παρήγαγε και δημοσίευσε 2 βίντεο μικρού μήκους που συνδέουν την λογοτεχνία με την μουσική και την εικόνα – ως σχόλιο στο πρωτόγνωρο της εμπειρίας του λόκ-ντάουν.

Το πρώτο ονομάζεται: «Μπλε Τετράδια» (2’.13’’) - σε κείμενο του Φρ. Κάφκα https://www.youtube.com/watch?v=GVnXJ_8WZp0

Και το δεύτερο: «Δεν υπάρχει φυλακή» (1’.56’’) - σε κείμενο του Π. Κοροβέση https://www.youtube.com/watch?v=kN9RPdilNgk

 

Επετειακό τυπογραφικό εγχείρημα του «Κοχυλιού» αποτελεί το συλλεκτικό, εκτός εμπορίου, 12σέλιδο, με τίτλο «Γιασεμιά και Γιούλια», (Ιούλιος 2020).

 

Μέσα στο 2026 αναμένεται η έκδοση του συλλογικού τόμου «Ανάμεσα στα φύλλα» με πρωτότυπα έργα των κοχυλάριων μελών από το εκδοτικό πρόγραμμα της Κοιν.Σ.Επ. Για τη Φύση.

 

«ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ» στο Facebook: 

https://www.facebook.com/groups/441245779247929/

 

Επίσημος Ιστότοπος:

https://panos-drakopoulos.wixsite.com/kochyli

Το νόημα της ζωής

Η αγκαλιά - το φιλί - το χάδι.

Το νόημα της ζωής.

«Τεχνητή Νοημοσύνη και Λογοτεχνία: Μύθοι, Προκλήσεις και Προοπτικές».

Στο ολοκαίνουργιο τεύχος του Νέου Παιδαγωγού (τ. 50, σελ. 187–195) φιλοξενείται η μελέτη μου «Τεχνητή Νοημοσύνη και Λογοτεχνία: Μύθοι, Προκλήσεις και Προοπτικές».

 

Προσπάθησα να αγγίξω τρία ερωτήματα που με απασχολούν ολοένα και πιο έντονα:

Α. Τι σημαίνει ποίηση στην εποχή των αλγορίθμων; Μπορεί η ΤΝ να συλλάβει το βίωμα ή απλώς να μιμείται τον λόγο;

Β. Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ΤΝ ως εργαλείο έμπνευσης, χωρίς να αφήσουμε να σκεπάσει την ανθρώπινη φωνή;

Και, Γ. κυρίως, ποιον ρόλο έχει η εκπαίδευση στο να βοηθήσει τους νέους να ξεχωρίζουν το αυθεντικό από το προσομοιωμένο, καλλιεργώντας κριτική και καλλιτεχνική εγρήγορση;

Δεν είναι μόνο μια θεωρητική αναζήτηση• είναι ένας στοχασμός πάνω στο παρόν και το μέλλον της γραφής, της ανάγνωσης και, φυσικά, της παιδείας μας.

Θερμά ευγνώμων στον Νέο Παιδαγωγό - για την συνεργασία!

Ολόκληρη η πλούσια ύλη του νέου τεύχους - εδώ.

Επαναλαμβάνουμε πως στις σελ. 187-195 

μπορείτε να διαβάσετε την παρούσα μελέτη.

Παίγνιο φωτός και σκότους

Φωτογραφία: Mario Emme

– Το σκοτεινό ουράνιο σώμα και το φωτεινό;

– Η ανθρώπινη μας φύση;

– Και για εμάς τους Έλληνες: Οι δύο Ελλάδες;

Μιχάλης Αλμπάτης: Όταν οι νεκροί μιλούν και η λογοτεχνία ζωντανεύει

Το πρώτο μυθιστόρημα του Μιχάλη Αλμπάτη, «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» (εκδ. Νήσος, 2022), αποτελεί μια από τις πιο δυνατές ελληνικές λογοτεχνικές εμπειρίες των τελευταίων ετών. Καλογραμμένο, στοχαστικό, απολαυστικό και με εμφανή εκδοτική επιτυχία —η τρέχουσα έκδοση φέρει την επιγραφή «18η χιλιάδα». Μάλιστα, μόλις στις 22 Αυγούστου ανακοινώθηκε και η πρώτη του μετάφραση σε άλλη γλώσσα: στα βουλγαρικά, από τη μεταφράστρια Irena Alexieva και εκδότρια την Nevena Dishlieva-Krysteva.

Παρά τις διακρίσεις, δεν είναι τυχαίο ότι η πορεία του δεν ήταν εύκολη. Πριν κυκλοφορήσει, απορρίφθηκε από περισσότερους από 20 εκδότες, γεγονός που καταδεικνύει τη δύναμη της πρωτοτυπίας και την τόλμη του συγγραφέα να προσεγγίσει την ανθρώπινη εμπειρία με αυθεντικότητα και βάθος.

Κεντρικό εύρημα είναι ένας 15χρονος που μπορεί να ακούει τα λόγια των νεκρών πριν απ’ την ταφή τους. Αυτή η υπερφυσική δυνατότητα δεν είναι απλώς αφηγηματικό τέχνασμα· λειτουργεί ως πρίσμα για να αναδειχθεί όλος ο πλούτος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της κοινωνικής πραγματικότητας. Μέσα από τις συνομιλίες με τους νεκρούς ξεδιπλώνεται μια τοιχογραφία ηθών, αντιλήψεων, προκαταλήψεων και κοινωνικών στάσεων που υπερβαίνει κατά πολύ την κρητική δεκαετία του 1950. Οι μικρές καθημερινές υποκρισίες, οι εφησυχαστικές συνήθειες, αλλά και οι μεγάλες τραγωδίες και χαρές των ανθρώπων αναδύονται με γλαφυρότητα και ευκρίνεια.

Το έργο λειτουργεί σαν ένα «μυθιστόρημα μιλ φέιγ» (mille-feuille): με αναρίθμητα δηλαδή υπόβαθρα και εγκιβωτισμένες ιστορίες. Από τα παγανιστικά έθιμα της αρχαιότητας και τις βυζαντινές αντιλήψεις για τον θάνατο, έως την ατμόσφαιρα της δημοτικής μούσας και τις καθημερινές κοινωνικές διαπλοκές, ο Αλμπάτης πλέκει ένα αριστοτεχνικό δίκτυο θεμάτων, συναισθημάτων — νοούμενων και υπονοούμενων. Κάθε κεφάλαιο, κάθε διάλογος μεταξύ ζώντων και νεκρών, κάθε σημαίνουσα λεπτομέρεια έχει πολλαπλές αναγνώσεις, καταφέρνοντας ν’ αναδείξει την πολυπλοκότητα της ζωής.

Η σεξουαλικότητα παρίσταται επίσης με συναρπαστική ποικιλομορφία, ως αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης: από την φυσική ορμή της σάρκας και την αγοραία αναζήτηση ηδονής, έως την ερωτική συνεύρεση που αποκαλύπτει κάτι αιώνιο μέσα στη φθαρτή μας ζωή.

Ορισμένοι αναγνώστες —ευτυχώς, λίγοι— έχουν κατηγορήσει το έργο για σεξισμό. Ωστόσο, μοιάζει περιοριστικό να απαιτεί κανείς από τη λογοτεχνία να αγνοεί την πραγματικότητα και να επιλέγει μόνο ό,τι θεωρεί «επιθυμητό» σύμφωνα με τις ιδέες, τα κοινωνικά του προτάγματα ή τα γούστα του.

Ο Αλμπάτης δεν χαϊδεύει τον αναγνώστη· παρότι δε θέλει να τον αποξενώσει από τον μύθο που έχει πλάσει, τον προκαλεί να δει τη ζωή με όλες τις όψεις της: έντονες, αντιφατικές, συχνά σκληρές, αλλά πάντα με τη βαθιά τους αντιστοιχία με τον κόσμο μας.

Ένα ακόμη στοιχείο που καθιστά το βιβλίο ξεχωριστό είναι το χιούμορ. Παρότι η παρουσία του θανάτου απλώνεται πάνω απ’ όλες τις μικρο-ιστορίες του βιβλίου, οι σελίδες του συχνά γεμίζουν μ’ εύστοχες παρατηρήσεις, ειρωνικές πινελιές και στιγμές ευθύβολης ή καλυμμένης σάτιρας, που χαρίζουν στον αναγνώστη μια ισορροπία ανάμεσα στη σοβαρότητα και την απόλαυση. Το χιούμορ όχι μόνο δεν υποβαθμίζει την ουσία των τεκταινομένων, αλλά αντιθέτως αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά τόσο των χαρακτήρων όσο και των σχέσεων τους και κάνει την αφήγηση πιο ζωντανή και τρισδιάστατη.

Ο Αλμπάτης, άλλωστε, εμπνέεται από τον τόπο και την ευρεία παιδεία του — η οποία περιλαμβάνει συγγραφείς όπως ο Άρθουρ Μίλλερ και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Η ελευθερία και η αλήθεια εμφανίζονται στις σελίδες του ως ταυτόσημες έννοιες. Μέσα από αυτή την προσέγγιση, πολλοί αναγνώστες ανακαλύπτουν όχι μόνο μία ανοιχτή λογοτεχνία, που τους περιέχει, αλλά και μια δύναμη που βοηθά στη συμφιλίωση τους με την απώλεια και στην στοχαστικότερη κατανόηση της ζωής.

Ανακαλύψτε τους «Νεκρούς» του Μιχάλη Αλμπάνη και αφήστε το βιβλίο να λειτουργήσει σαν μια δροσερή καλοκαιρινή νεροποντή στην ψυχή σας: ξυπνώντας συναισθήματα, σκέψεις και μία αίσθηση θαυμασμού για την ίδια τη ζωή, όπως η αληθινή λογοτεχνία ξέρει να χαρίζει.

1η δημοσίευση: 

εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ