Διάλογος

- Πώς κι απ’ τα μέρη μας; Περαστική;

- Όχι, περαστική. Νέα σας γειτόνισσα!

- Αλήθεια; Κι αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, πού σκοπεύεις να εγκατασταθείς;

- Εδώ κοντά. Πολύ κοντά. Στο Ακούγιου, στα απέναντι παράλια…

- Καλή αρχή λοιπόν. Με τι ασχολείσαι;

- Υπηρεσίες…

- Υπηρεσίες. Τι είδους υπηρεσίες;

- Φτηνές, οικολογικές, και προπάντων ασφαλείς!

- Ασφαλείς; Για ποιόν “ασφαλείς”;

- Για τον καθένα.

- Πολύ πονηρό αυτό το “για τον καθένα” - εκτός κι αν το λες σαν σχήμα λόγου.

- Καθόλου. Το εννοώ. Ξερώ πολύ καλά τον εαυτό μου – τις ι κ α ν ό τ η τ ε ς μου. Έχω ανοίξει παραρτήματα των εργασιών μου σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Εμπιστεύονται τόσοι και τόσοι την αποτελεσματικότητά μου. Χρόνια τώρα. Δε μπορεί. Κάτι θα ξέρουν.

- Ίσως.

- Τι θες να πεις;

- Δε νομίζω πως σε κάθε περίπτωση οι πλειοψηφίες ξέρουν. Ακόμη και οι απόλυτες πλειοψηφίες. Ειδάλλως ακόμη θα δεχόμασταν, πως η γη είναι επίπεδη και συγχρόνως το κέντρο του κόσμου.

- Δεν εισπράττω την απόλυτη αποδοχή. Αυτό σε ικανοποιεί; Τις προάλλες 200, 300 νοματαίοι, ευτυχώς λίγοι, εδώ πιο κάτω, απαιτούσαν την απομάκρυνσή μου.

- 200, 300 δεν είναι λίγοι. Είναι κ ά π ο ι ο ι .

- Ψίχουλα είναι. Με στηρίζουν εκατομμύρια!

- Ας το πάρουμε κι ανάποδα: δεν είδα δα και καμιά γιορτή υποδοχής προς τιμήν σου;

- Με επιλέγουν και με στηρίζουν. Άλλοι με τα λεφτά τους και άλλοι με τη σιωπή τους. Και μην ανησυχείς: η τελετή των εγκαινίων μου –είμαι σίγουρη– θα αφήσει εποχή…

- Τί να πω; Θα δούμε.

- Θα δείτε.

- Παράληψή μου. Μιλάμε τόσοι ώρα και δεν έχουμε συστηθεί. Είμαι η τηλεκατευθυνόμενη Κοινή Γνώμη.

- Χαίρομαι διπλά! Όνομα: Πυρηνική – επίθετο: Ενέργεια…

Με αφορμή την Εκδήλωση κατά των Πυρηνικών στη Ρόδο
(Διοργάνωση:Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου.
Ημέρα Μνήμης και Διαμαρτυρίας «Τσερνομπίλ 1986 – Φουκουσίμα 2011»)
την φετινή Τετάρτη του Πάσχα - 27 Απριλίου 2011.