Πριν από λίγα χρόνια είχα την τύχη να συναντηθώ, μεταξύ άλλων, με τον Πινόκιο και να μιλήσουμε για ουκ ολίγα: από τη φύση του ψέματος και το παράδοξο του Επιμενίδη μέχρι τις ξύλινες καρδιές και τα κούφια λόγια.
«Αν ήσουν Κρητικός κι επαναλάμβανες αυτολεξεί τα λόγια του Επιμενίδη («όλοι οι Κρητικοί είναι ψεύτες») – τι θα συνέβαινε με την μύτη σου; Θα μεγάλωνε ή θα έμενε η ίδια», τον ρώτησα.
Παμπόνηρος
ο Πινόκιο μού αντέτεινε: «Θα προτιμούσες να ήσουν ξύλινος και αιώνιος ή
άνθρωπος και περαστικός;»
«Άνθρωπος και περαστικός. Ευτυχώς, που δεν είμαι από ξύλο» τού απάντησα άμεσα.
«Κι εγώ,
ευτυχώς, που δεν είμαι ο Επιμενίδης – αλλά ο Πινόκιο!»
ΚΑΛΟ ΜΑΣ (ΨΕΥΤΗ) ΜΗΝΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου